130 resultaten.
Psychologieën II
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.320 II.
Als een acteur, die zó zijn rol bemint,
Dat hij zich altijd kleedt in 't zelfde kleed,
En in gebaar en blikken nooit vergeet
Zijn schijnbaar zelf, dat hij zijn waar zelf vindt -
Zó zorgzaam, dat niet één der buren weet,
Dat hij hen allen en zichzelf verblindt,
Totdat hem één dood in zijn kamer vindt,
En schrikt - en mijmert…
De Uitredding
poëzie
2.0 met 6 stemmen 1.301 Zult gij niet altijd komen
Als ik u minst verwacht?
Beminde van mijn dromen,
Zon in mijn nacht!
Ik heb mij neergeworpen
In slijk op 't lichtloos pad,
Bloed'ge vampieren slorpen
Zich aan mij zat.
Mijn mond vol bitt're vruchten,
Mijn hart leeg als een hel,
De lucht zwaar van de zuchten
Die 'k niet meer tel.
Tot, zie, een schijn zich…
Heilige Schriften
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.283 Heilige Schriften zijn die waaraan niemand een sylbe verander,
Godlijk, naar letter en geest -
Goede gedichten zijn zo, zij dan hun bron de Skamander,
Jordaan of Noordzee geweest.
---------------------------------
Skamander - rivier bij Troje…
Orfeus
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.250 Had Orfeus niet Eurydice gedood
Door zelf te hunkren naar haar levende ogen,
Voor eeuwig had hij haar in ’t licht gevoerd.
Nu stond hij wenend waar zich de afgrond sloot
En had voorgoed zich aan zijn arm onttogen
Wie hij zo vast zich dacht aan ’t hart gesnoerd.
Nu bleef zijn hunkren als een open wond
En ’t lied van nederwaarts gericht verlangen…
Vrouwen
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.250 De lieflijkheid van vrouwen houdt verbonden
Wat mannendrift of mannenwijsheid scheidt.
Zij voelen achter gronden diepre gronden
En achter 't Recht het ongesproken Pleit.…
Ik zie de mens, maar ik begrijp hem niet
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.219 Ik zie de mens, maar ik begrijp hem niet: –
Hij eet van 't leven al wat lekker smaakt,
En proeft van ál zijn passies: zijn mond raakt
Iedere vrucht, die iedre hand hem biedt.
Hij zoekt in dronkenschap een droom, die vliedt,
In 't leven, – tot hij, moede en koud, ontwaakt,
Naakt en gebroken: op zijn lippen smaakt
Des levens droesem bitter…
LEVENSLUST
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.168 Dit leven is een marktdag: ginder bluft
Een boerendokter op een stoeltje, omringd
Door domme kijkers, - langs mij been verdringt
Zich 't volk van sjacheraars en vult met wuft
Geschreeuw het plein, - een bond jankt me aan en snuft
Rond naar zijn baas, - in 't harlekijnspak springt
Een nar op 't koord, - een liedjesventer zingt
Mij…
Morgen
poëzie
3.0 met 2 stemmen 1.161 O Dromen die de dag begint,
De dag bezint,
De dag bemint,
Hoe zal ik ooit u loven.
De landen liggen morgen-klaar,
Mijn oog ziet nog geen zorgen daar,
Geen troost hoef ik te borgen waar
Die wast in 's harten hoven.
De bergen blauwen in de vert,
De stromen blinken in de vlakt,
De bloesemboom is wit-gesterd,
Het dorp is rood- en blauw-gedakt…
Mijn zonde is ijdelheid, die niemand weet
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.126 Mijn zonde is ijdelheid, die niemand weet,
Maar die ik niet lichtvaardig van mij stuur
Als een onnutte dienstknecht. 'k Denk, Natuur
Gaf mij geen slaaf, opdat 'k die buitensmeet.
Want soms, als ik genot begeer, dan treedt
Hij voor mij heen en weeft elk eenzaam uur
Vol pracht van ijd'le fantasie – en 'k tuur
Naar 't spel, waartoe 'k mijn…
Omgekeerde Sint Franciscus
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.081 De heilige Man in zijn pij keek door het raam naar de ganzen,
Lachte: wat snaatren die beesten! kon ik ze maar verstaan!
Zij zeiden: kijk, de heilige Man ging onder de mensen,
Werd lichtvaardig als zij en nam hun manieren aan.…
Ik drink mijn zonden op als rijpe wijn
poëzie
2.0 met 5 stemmen 1.053 Ik drink mijn zonden op als rijpe wijn
Waar een kap'laan zich heim'lijk aan bedrinkt: –
Hij feest zijn oog aan 't glas, dat halfvol blinkt
Binnen de lichtkring van de lamp, wier schijn
Wemelt rondom en scheem'ring wordt in 't klein
Vertrek, waar vóor hem zich een heir verdringt
Van dromen, tot zijn hoofd halfdromend zinkt:
Hij prevelt…
De zegger van verzen
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.047 Luister: het zeggen van dit vers is zo
Dat het door middel van uw oor uw ziel
Moet aandoen met vreugd en zekerheid:
'Dit is voor mij geschreven'. Want ik weet
Dat alle verzen langs uw oor gaan als
Het ruizen van water of ‘t gedruis
Van bomen in de wind: een vaag geluid
Voor niemand in het bizonder en waaraan
Geen luistraar – ’t zij dan dat zijn…
Aan het venster te Ulm
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.036 Ik zat aan 't venster waar de Donau vloot
En op mij aankwam aan mijn rechterhand
En onder mij verdween. De donkre rand
Van den en loofhout die hem schuilplaats bood
Scheidde mijn berg en voorgrond van de schoot
Van 't volle en tintenrijke en golvend land:
Akkers, veld, dorpen met geboomte omplant;
En kim blauwde achter kim, die 'k diep genoot…
DE LUCHTSCHIPPER
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.001 Als de luchtschipper, mee met de wolken,
Drijft boven de bergen,
En, hoger nog, opstijgt in 't licht,
Ziet hij dan de aarde nog
Met menselijke ogen?
Zoekt hij het huis waar hij werd geboren
En de lieve bossages
En de voetstappen naast de zijne
Aan het strand van de zee?
Neen toch; onder hem kent hij
Alleen bergschaduwen, spiegels van water…
Van de wilde man
poëzie
3.0 met 6 stemmen 959 't Was of in visioen ik zag
Een wonder dat ik u nu mag
Vertellen, zodat gij 't zult verstaan.
Mij docht ik was uit spelen gegaan
Met mijn gezellen in een woud,
Toen ik zag komen uit het hout
Een jonkvrouw, zonder honden,
Die bracht gevangen en gebonden
Een wilde Man.
Daar ik haar kende sprak ik haar an
En vroeg wat zij met hem woude.
Ik…
KONING ADELBOUD.
poëzie
2.0 met 7 stemmen 950 Daar zat de koning Adelboud
Op een armstoel van het duurste goud.
De koning had zo'n dikke kop,
En een wichtige gouden kroon d'r op.
Zijn mantel was van hermelijn,
Zoals alle koningsmantels zijn,
En naast zijn armstoel stonden twee
Pages, die keken weltevree,
En elk hield in zijn rechterhand
Een wijnglas, vol tot aan de rand.
Toen…
LACHEN EN SCHREIEN.
poëzie
3.0 met 7 stemmen 920 Ik wenste dat mij mocht gebeuren,
Nu en voortaan,
Heel goed te zijn voor hen, die treuren,
Nu en voortaan.
Want als ik blijf behou'en
Gezang en de vreugd daarvan,
Dan weet ik, dat ik al wie rouwen
Oneindig troosten kan.
Want al mijn zangen in mij
Zijn boodschappers van vreugd :
Zij dragen goede tijdingen,
En hemelse verblijdingen…
Oneindigheid
poëzie
4.0 met 10 stemmen 911 Van honderdduizend jaren her
Kwam tot mijn oog de straal van een ster,
Hij kuste mij met zijn milde licht,
Ik voelde mij leven als in een gedicht,
Want wat is tijd?
Meer mijlen ver dan mens verstaat
Bewoog mijn oog dat stergelaat,
Ik was nabij haar met mijn blik
En ondervond een zoete schrik:
Geen ruimte telt!
Tezaam geschapen…
DE HANDDRUK
poëzie
3.0 met 4 stemmen 898 Er is zoveel waar 't wonderlijk begeren
Ongaarn naar reikt; want wij zijn zo gemaakt
Dat wij niet enkel wat ons scha doet weren,
Maar onze trots ook wat wil helpen wraakt.
Op andren niet alleen maar op ons eigen
Verhalen wij het leed dat de andre ons deed,
En voeden lust in pijn en wonden krijgen
En noemen de andre en weten zelf ons wreed…
Bij de dood van een kind
poëzie
4.0 met 6 stemmen 859 Zij kwam een poos en zag met open oog
De wereld aan.
Toen is zij heengegaan.
Wij wisten nooit wat haar het meest bewoog.
Soms is het of een kind
Verdwaald is naar het leven.
Het gaat alsof het zich bezint,
En denkt: waar is mijn vroegre huis gebleven?
Wie weet of ik het straks niet vind.
Soms schijnt het bij zijn komst alreeds volgroeid…
't Liefste wat ik weet is dichten
poëzie
3.0 met 7 stemmen 851 't Liefste wat ik weet is dichten,
Dat is: van de innerlijke gezichten
Woorden maken.
Die doen ontwaken
In andren wat ik zie; —
Zodat van vreemd en menig
Wij worden vriend en enig:
Zielen raken
Elkaar en slaken
Een zucht, een melodie.…
HERFSTAVOND.
poëzie
3.0 met 4 stemmen 828 Op 't donkre buiten
Boomkruinen ruisen;
Stormwolken drijven:
In 't lamplicht huis en
Voor donkre ruiten,
Zit 'n dromend beeld
Woorden te schrijven,
En 't kruinenruisen,
En 't wolkendrijven,
Staat, een geluid, in
Schrift gepenseeld.…
Noach's duif
poëzie
4.0 met 3 stemmen 811 Ik rustte in 't holle van een golf, ik plooide
Mijn vleugels en ik deinde: ik wist niet meer
Bewoog ik mee omhoog of mee omneer
En of mij links of rechts mijn schomling gooide.
Er was gedroppel dat zich op mij strooide,
Er was een hemel en een hemels weer,
En ik genoot en leefde in iedre veer,
Verheugd omdat zo schoon heelal mij kooide.…
De gevangene
poëzie
3.0 met 7 stemmen 804 Gij moet niet wachten tot ik kom.
Ik ben gekerkerd en geboeid.
Maar vensters heb ik om en om
En zie hoe alles groeit en bloeit.
Ik zag uw opvlucht uit de stroom
En naar de bergen op de kim:
Uw licht lag als een sluierzoom
Op 't pad dat ik met ogen klim.
Toen rees een grote en rode maan
En bloesems blonken in haar glans.
Ik heb lang…
SAMENSPRAAK TOT SLOT
poëzie
5.0 met 4 stemmen 801 CRITICUS
Mijn vriend, uw versjes zijn niet goed.
DICHTER
Dat kan mij weinig schelen.
Die maak ik niet om goed te doen,
Die maak ik om wat spelen.
Zó, als je een kind een zakdoek geeft,
Dan knoopt het er een kop aan;
Als de slippers dan lange kleren zijn,
Heeft 't kindje d'r een pop aan.
Dat kind doet best, al wou jij wel,
Dat…
De velden, bossen
poëzie
2.0 met 7 stemmen 790 De velden, bossen, dorp en stad
Zijn achter mij: de zee
Is voor me en lokt en troost mij wat
Van wat mij 't land misdeê.
Zij ruist, zij lokt ; zij trekt, zij deint,
Zij murmelt: mee, kom mee,
En als uw voet op 't land u pijnt
Wees dan een golf in zee.…
DE ROERGANGER
poëzie
3.0 met 4 stemmen 745 Zal ik zijn als gij mij wenst,
Varend tussen weerzijds banken,
Als een schok de schuit doet wanken
En het schuim de plecht beplenst,
Leer mij dan altijd uw oog
Boven mij te zien en onder,
Als een weerzijds lokkend wonder,
Afgronddiep en hemelhoog.
Want de dreiging om en om
Kan ik dan getroost verduren,
Als door rechts of links te sturen…
Topzieke rups
poëzie
3.0 met 3 stemmen 742 Topzieke rups, in 't stijgen
Van blad op blad, van steel op stam,
Denkt ge eindlijk te verkrijgen
Het veld van blauw, de witte vlam?
Te hoog! Ge kunt niet keren!
Hangende aan hoogste top,
Geeft ge, in verdwaasd begeren,
Nog eens u op.
--------------------------------------
uit: De getilde last (1927)…
Een zomeravond
poëzie
4.0 met 4 stemmen 736 De poëzie komt over me als een droom
Vol sterren en een lijfelijke nacht
Van duister, waar me een hel gelaat van licht
En vriendelijke ogen - enkel dat gelaat,
Want ál de rest is nevel zonder vorm.
En heel den nacht nijg ik me er heen en houd
Stille gemeenschap tot de morgen daagt. -
Dan lig ik stil met half geloken wimpers
Te staren, waar ik…
Licht mijner ziel
poëzie
4.0 met 4 stemmen 704 I
Licht mijner ziel! ik zag u steeds van ver,
En wist wel dat gij eindlijk komen zoudt; -
Woorden, die ik niemand heb betrouwd,
Gaan uit als bleke vlammen, - als een ster,
Die in 't azuur, maar blanker, lieflijker,
Zie 'k in uw lokken liggen 't licht gelaat;
't Mysterie van veel leeds, maar nooit van haat,
Droomt in uw ogen; - 'k zag…