Alle inzendingen van Albert

Er bestaan mensen, die niet in God geloven. Ik ben één van hen. Tegen al mijn ongeloof in, geloof ik in het genie van Bach. Genialiteit kan geen toeval zijn, want Bach schreef goddelijke muziek, voor en namens Hem. Bach is een belangrijke reden, dat ik me zeer verbonden voel, en tegendraads gelovig ben.…

Kom dat zien! Kom ze bewonderen! Ze werken en ze verzetten bergen. Vlooien zijn superdieren. Mensen? Dat zijn dwergen! Vlooien springen over wolkenkrabbers. Ze heffen gewichten van vele tonnen. Ze trekken loodzware koetsen voort. Dat zijn de superharde feiten, die niemand heeft verzonnen. Toen vlooientheaters nog bestonden, ging het met…

Met de feiten, heb ik leren leven. Met de werkelijkheid, sta ik op goede voet. Maar wanneer onzekerheid pijnlijk mijn gedachten voedt. Wanneer fantasie blijft razen, blijf ik angstig. Totdat iets diep in mij fluistert, dat ik niet langer moet blijven vluchten, maar alleen maar, aandachtig en moedig, naar mijn eigen angsten kijken moet…

Wanneer een mens, zijn zelfbeeld moet laten vallen, dan zit hij bij de scherven neer. Dan heeft hij zichzelf verloren. Dan is hij pijnlijk ingestort. Dan is hij niemand meer. Wanneer een mens, de gebroken illusies op durft ruimen, dan ziet zij gesloten deuren opengaan. Pas dan kan iemand, vrij en van zich bewust, op gaan stáán.…

Elke lente opnieuw vieren tuinen feest. Narcissen tromboneren. Zwarte merels zingen. Bloesems juichen! Lente, zomer, herfst en winter. Geluk is bloesem van de geest.…

Vader, kun je me begrijpen? Jouw zoon werd grootvader, en denkt nog vaak aan jou, ook al ben je elf jaar dood. Dat onzinnige generatieconflict, hebben we waanzinnig uitgevochten. We knokten toen over ons groot gelijk. Ik was meestal klein en jij was groot. Jarenlang hebben we gestreden, over gehoorzaamheid en gezag. Zuiver mijn herinneringen…

Vriendelijk zijn voor onvriendelijke mensen. Aardig blijven, voor wie chagrijnig is. Glimlachend wakker schudden, wie met het verkeerde been is opgestaan. Verwonder je en zie hoe ijs ontdooit!…

Aanvaarden, wat onbegrijpelijk is. Geloven, wat ongelofelijk is. Verbonden blijven, met wie al gestorven zijn. Liefde geven, aan alles wat nog ademt. Durven zijn, wie ik ten diepste ben.…

De toekomst, is verleden tijd geworden. Het verleden, is in het heden opgegaan. Vandaag, wordt de oogst van gisteren. Vandaag al, kiemen de zaden voor morgen. Wanneer we van ganser harte, onze fouten kunnen áchterlaten. Wanneer we, vooral vandaag, het goede hebben vóórgedaan.…

Deze wereld, waarin dichters dichten, is maar een nanobolletje. Meer dan een miljoen daarvan, passen in onze megazon. Ons zonnetje, is maar een gemiddeld dingetje. Onze reusachtige melkweg, bezit er 500 miljard van, ongeveer. Ons melkpaadje, is een belachelijk weggetje. Honderden miljarden ervan, vormen ons heelal. Niemand weet, niemand…

Vanuit mensenrechten bezien, heeft ieder mens recht van spreken. Vanuit ieders standpunt beschouwd, heeft ieder mens gelijk. Lang leve onze rechten en regels. Hoera voor toegegeven fouten! Eindelijk en nog steeds! Samenwerking wint het van de strijd.…

Als bioloog, kenner van het leven. Als overtuigd atheïst, geloof ik nog steeds in God. Als nietige dwerg. Als grote Zot. Dat mensen dieren zijn, klinkt zeer vernederend, maar is werkelijk waar. Steeds meer voel ik mij dichter. Dichter bij de werkelijkheid. Dichter bij het mysterie. Dichter bij elkaar.…

In mijn trouwe vriend Willem, woont de ziel van een wolf. Wolven leven onafhankelijk en loyaal. Ze hebben heimwee naar de wildernis. Naar het zonlicht en de volle maan. Naar de liefde van een wilde vrouw. Niemand weet waarom ze huilen. In vriendschap zijn wolven eeuwig trouw.…

Hier, in dit huis, in mijn luie stoel, voel ik me weer dankbaar worden. Gezeten onder mijn kantelraam, zie ik mijn gedachten vluchten. Ik zie ze naar de wolken kijken, en één voor één het raam uitgaan. Problemen lossen nu probleemloos op. Innerlijke rust blijft achter, temidden van ons roerige bestaan.…

Het feit dat al wat ademt lééft, wil ik van ganser harte geloven. De vraag of God bestaat of niet, kan me helemaal niets schelen. Het feit dat wonderen wel bestáán, wil ik met alle ongelovigen delen. Socrates wist al dat hij niets wist. Verlichte theologen twijfelen nog. Echt, zij hebben nog niets beslist.…

We kunnen niet slapen, mijn oude kater en ik. Hij zit op, ik aan tafel. De tulpen worden wakker. Het is midden in de nacht. Hij spint dat het een lieve lust is. Ik geniet van stille bloemenpracht.…

Wanneer haar hart gesloten is, is een vrouw een dier. Wanneer zijn hart is gesloten, is een man een stier. Diep in elke vrouw verborgen, klopt haar warme moederhart. Daarnaar verlangen bange jongens, en bijna iedere oude man. Bij ziekte en bij smart, troost, alleen een moederhart.…

Dichten is, met steeds minder woorden, steeds méér zeggen. Totdat het hart, tussen de woorden in, gaat spreken.…

Wie zegt wat hij bedoelt, is geen dichter. Een dichter bedoelt, wat hij niet zegt.…

Voorbij bergen van vragen, wacht een meer van waarheid. Mijn rivier van onwetendheid, stroomt naar een diepe oceaan. Dichters blijven onvermoeibaar dichten. Dolende zielen blijven zoeken naar wegen, waarlangs geen zoekend mens kan gaan. Op zoek naar innerlijke rust. Naar ware liefde en naar vrede. Rusteloos zoeken en op zoek. Naar het…

Als ongelovige, zal ik in toeval nooit geloven. Ik kan onmogelijk geloven, in ons aller blinde lot. Weet, geluid verspreidt zich in kringen. Hoor, een koor begint zomaar Bach te zingen. Door blind toeval of door het onbedoelde lot. Hoe ik het als onwetende wend of keer, steeds kom ik weer gelovig uit, bij de aandacht van Zen. Bij dat ongrijpbare…

Wanneer ons verstand leert zwijgen, vertelt de stilte ons verhalen. Kijk, de zon breekt door de wolken! Heeft ons leven zin? Wie het weet zal het zeggen. Heeft ons leven zen? Wie aandachtig is zal zwijgen. Hoor, de wilde ganzen vertrekken!…

De wereld buiten ons lijkt hard en chaotisch. Onverdraagzaamheden spelen troef. Afgunst voert oorlog. Onze harten kloppen levenslang in vrede. Ik open een raam en kijk naar buiten. Ineens zie ik, hoe mooi onze wereld is! Laten we onze harten voor elkaar openen. Laten we uitzien naar wat er dan gebeurt.…

De deizende sterren, zij tink'len Hun vesper mij na, waar ik rijs, Tot die tonen mijn voeten besprink'len Op de trappen van 't zonnepaleis.…

Midden in de nacht, staat mijn ziener op. Mijn lijf blijft liggen. Ineens wordt wat donker is helder. Hij doorziet de onzin van gepieker. Hij ontbloot de wortels van getob. Mijn ziener gaat weer opgelucht slapen. Mijn lijf staat straks uitgerust weer op.…

Elk mens moet er doorheen, of is er al doorheen gegaan. Door het vuur, dat ons wil verteren. Door grotten en spelonken, naar de duisternis. Door de onpeilbare diepten, van de zee. De dapperen zullen ons troosten, maar niets of niemand, geen mens gaat met ons mee. Alleen de liefde in ons hart, zal bij ons blijven. Liefde zal zoveel…

Wanneer ik mijn rijm niet vinden kan, voelt de dichter in mij zich eenzaam. Wanneer mensen elkaar begrijpen gaan, wordt er onverwacht op mijn deur geklopt. Hallo rijm! Wees welkom! Woorden vinden elkaar ineens spontaan, in gedachten die vanzelf gaan rijmen. Gedichten brengen mensen rijm, binnen een ongerijmd bestaan.…

Mijn trouwe smartphone is mijn beste vriend en vriendin. Hij en zij verbinden mij met de wereld. Steeds geef ik, hem of haar, rust die zij of hij verdient. Hoor, een merel zingt!…

Wat ooit als toeval begon, eindigt als bedoeling. Wat ooit de bedoeling was, eindigt onbedoeld. Een willekeurige zaadcel, vond een toevallige eicel, en Mozart zag het licht. Toevallige woorden, vinden een dichter, en worden een gedicht. Een toevallige ontmoeting, met een unieke man of vrouw, leidt soms tot levenslange trouw.…

Aan wachten in wachtkamers, ontkomt niemand. Geduldig wachten op je beurt. Klokken tikken zoveel trager hier. Ongerust wachten op een oordeel. Is het een tumor of een opgezette klier? Vragen. Zat ik maar rustig thuis. Twijfel. Wacht mij een enge behandeling? Hoop. Wie weet ga ik met een receptje, of met een adviesje weer naar huis. Zucht…