Netgedichten

netgedicht (nr. 59.430):

Als ongelovige

Als ongelovige,
zal ik in toeval nooit geloven.
Ik kan onmogelijk geloven,
in ons aller blinde lot.

Weet, geluid verspreidt zich in kringen.
Hoor, een koor begint zomaar Bach te zingen.
Door blind toeval of door het onbedoelde lot.

Hoe ik het als onwetende wend of keer,
steeds kom ik weer gelovig uit,
bij de aandacht van Zen.
Bij dat ongrijpbare Tao.
Bij de Liefde en bij God.