Alle inzendingen van Andre van Dijk

Het leven loopt op zijn einde, verschrompeld door ouderdom. Maar voordat hij ter aarde stort toont hij nog even zijn mooiste gezicht. Het herfstblad in al zijn kleurenpracht! Warmte in een koude zonsopgang omgeven door mist. Mystiek, misschien nog gevangen door een web vol met ochtenddauw. Opgaand in de natuur, zijn resten…

Moe van al het vechten, geen zin meer in mijn werk, Geen zin meer in mijn huis. Moe van al het zoeken naar begrip en liefde Heeft het nog wel zin? Heb ik nog zin? Waarin? Ik ben moe.... Mijn liefde hoopt zich op, verandert lanzaam in verdriet. Ik voel me eenzaam en verlaten en niemand die het ziet. Het leven is een molen en ik zit…

Al die alledaagse dingen, geluiden en geuren om je heen. Luister er eens goed naar, en bedenk dan bij jezelf hoe fijn de bewustwording is van al die kleine cadeautjes....... Het tjirpen van de krekel, het zingen van de wind, het ruisen van de zee, het spelen van een kind. Het krijsen van de meeuwen, het knarsen van het grind,…

De lach op jouw gezicht is de inspiratie voor mijn gedicht. De lijnen in je gelaat vertrekken. Sommige krimpen, sommige strekken. Je gezicht wordt al rapper steeds en steeds knapper. Je mondhoeken trekken in een krul, je lach is spontaan en o zo gul. Zelfs je ogen, die lachen mee, mooi diepbruin van kleur, alletwee. Door smalle spleetjes lachen…

Het leven is als een puzzel, je krijgt er steeds stukjes bij. Niet altijd past het in elkaar maar vaak genoeg pas jij bij mij. Jij bent de schakel tussen alles, het past nu maar op één manier. Misschien dat dit gedeelte afkomt, dat doet mij dan veel plezier. Maar ook dit is maar een stukje van het hele grote geheel. Samen puzzelen we nu…

Ik kan mijn ogen niet van je afhouden en maak er stiekem een foto mee..... Je afbeelding zit op mijn netvlies: Een lief meisje van 43 jaar jong, nog knapper als op haar 18e.... Ze straalt het leven uit! Hoe komt dat? Waarom dan? Door wat? Door wie? Ikke? We hebben het steeds ontkend. We hebben het weggedrukt. We hebben het verzwegen…

De mens kan harten transplanteren, kunstharten laten functioneren en kunstkleppen uitproberen. Maar wat men niet kan leren, is...... Hoe je hartzeer kunt verhelpen, hoe je hartstochtelijk spelt. Hoe een bloedend hart te stelpen, dat is je nooit verteld! en....... Hoe je aan een hart gevoel geeft, hoe je een hart kunt laten spreken…

Wanneer ik naar jouw foto kijk en ik kijk je in jouw ogen..... Dan denk ik stilletjes bij mezelf, mijn gevoel heeft me niet bedrogen. Jouw ogen zijn open en vragend, wat wil je van me weten? Ik ken je nog niet eens en kan ze nu al niet vergeten! Bescheidenheid is jou niet vreemd, je glimlach die is ingetogen. De rust straalt van je af…

Getekend door het verleden -kwetsbaar- met een hele dunne schil. Je hebt zoveel te geven -voelbaar- je weet ook dat ik dat wil De bescherming van het pantser -schijnbaar- is niet goed genoeg tegen mij. Ik doorbreek het met mijn gevoelens -merkbaar- en dat maakt jou weer blij. Niemand weet van te voren -onzeker- hoe is de toekomst van…

Ik zocht mezelf en ik vond jou! Ik zocht vriendschap en ik vond liefde! Ik zocht een thuis en ik vond er twee! Ik zocht het heden en ik vond de toekomst! Ik zoek niet meer, ik heb genoeg gevonden......…

Een woord is maar een woord, samen vormen ze een zin. Een woord is maar een woord, met een eind en een begin. Een woord is maar een woord, zoals ook het woord "bemin" Een woord is maar een woord, welke betekenis zit daar in? Dat is niet uit te leggen, want het gaat om een gevoel. Daar zijn geen woorden voor, als je begrijpt wat ik bedoel…

Eerst waren er de puzzelstukjes: Tijd heelt alle wonden, maar soms gaan ze ook open. Tijd is niet te stoppen, zal altijd blijven lopen. Tijd, waarheen, waarvoor? Niemand kan het zeggen. Tijd is tijd is tijd en moeten we ons bij neerleggen. Tijd is als een boom, groeit en wordt steeds hoger. Tijd is als een waterval, stroomt en wordt nooit droger…

Mijn gevoel laveert mij door het leven. De route wordt gelezen door mijn hart. Wat ik tegenkom is me om het even, want het echte leven is vaak hard. Genieten doe ik nu met volle teugen. Ik kijk positief naar wat dan ook. Deze tijd zal me nog lang blijven heugen, want al het negatieve gaat op in rook. En als de rook om je hoofd is verdwenen…

De zon, de zee, een verlaten strand, jij en ik, samen hand in hand. We lopen en kijken naar elkaar, als een jong en smoor verliefd paar. De zon kan je uitstraling niet verbleken, ik raak maar niet op je uitgekeken. De wind waait lustig door je haren, mijn hart komt maar niet tot bedaren. We lopen alsmaar door, voet na voet, samen onze toekomst…

Het is een stille wens van menig vrouw en ik weet ook de liefste wens van jou. Om na de roerige periode in je leven je liefde aan een eigen kindje te geven. Een kindje van je eigen vlees en bloed. Het leeft en beweegt en je voelt het goed. Het is een genot om je te zien stralen, bezig om alles uit je zwangerschap te halen. Het kind zal zich…

Je voelt je klein en het doet pijn om roepende te zijn alleen in de woestijn. Schijnbaar hopeloos, een leegte, eindeloos. Teleurgesteld en boos. Een leven wat ik niet koos. Compleet gestoord.... Niemand die je hoort, geen enkel woord! Alles in de grond geboord. Mijn liefde is gesust, mijn energie geblust. Te zijn zonder levenslust…