Verloren
hartenkreet
Het water hoog, aan mijn lippen voorbij
Met lijf en macht, hou ik geen stand
De stuwing groot, en dan, en dan
Ze breken door, het is te laat
Hoop, ideaal. Al wat leven geeft
Niet fier, noch vrijelijk in de wind
En alles volgt, nu naar benee
Mee, mijn gebroken weerstand achterna
Eén voor één zoeken mijn resten ik,
een zacht en koud plekje…