Verloren
Het water hoog, aan mijn lippen voorbij
Met lijf en macht, hou ik geen stand
De stuwing groot, en dan, en dan
Ze breken door, het is te laat
Hoop, ideaal. Al wat leven geeft
Niet fier, noch vrijelijk in de wind
En alles volgt, nu naar benee
Mee, mijn gebroken weerstand achterna
Eén voor één zoeken mijn resten ik,
een zacht en koud plekje bodemtroost
Als waterdood de overwinning viert en
daarna langzaam, ongeïnteresseerd,
de wijk geeft aan hen
Zien zij mij liggen, hier en daar?
Stuk voor stuk, rapen zij mij op?
Herkennen zij dan, wat ik ooit was?
Zullen zij dan zien, ik kon niet meer
Echt niet meer. Echt niet meer.
Geplaatst in de categorie: maatschappij
Voor mij mag jij een tien krijgen en die geef ik je dan ook