Alle inzendingen van Antje

Voor mijn venster bloeit de blauwe regen, De tere trossen wiegen zachtjes in de wind. Hoe mooi die tere bloemen, Zo prachtig en zo blauw. Iedere morgen moet ik kijken, Een vreugde ied're dag. Hoe goed doet dit bewond'ren, Hoe fijn dat ik bewond'ren mag. Aarzelend verschijnen dan de blaadjes, Als willen ze ons tonen: "Hoe mooi is toch…

Aan de overkant van 't pleintje, In het tuintje bij de buren, Staat in wind en weer, Een hoge conifeer. Niets bijzonders zult U zeggen, Zo zijn er vast wel meer. Deze staat er als een koning, Tegen een bejaardenwoning. Eens waren er waarschijnlijk meer, In voorbijgegane tijd. Zij konden het niet overleven, Maar deze is gebleven. Stiekem…

Ik wist het niet, Nee, ik wist het niet, Dat ik zoveel van je hield. Jij hield van mij, Dat wist ik, Ja. dát wist ik. Héél gewoon, Dat vond ik, Ja, dat vond ik. Heb ik wel gezegd: "Ik hou van jou"? Ik wist het immers niet. Nu ben je er niet meer, Nu weet ik, Ja, nu weet ik... Dat ik zielsveel van je hou!…

Op het pleintje, In het parkje voor mijn huis, Liggen perkjes stil te geuren. De vrouwenmantel pronkt er Met haar grote kraag, De lavendel sproeit uitbundig met haar parfum. 't Is zomaar feest vandaag. De zon zoekt stralend al die kleuren. De hemelsleutel blikt naar haar omhoog. Als zou ze willen vragen: "Zend toch Uw schone regenboog…

Halé-é - halé-é... Komt U maar, Komt U maar! Zo klinkt het door de gang. 't Is halftien, 't is koffietijd. En overal gaan deuren open... Klinkt blij de roep: Goeiemorgen...Goeiemórgen. Gaat Sientje mee? Nee, Sientje heeft "de hulp". Gaat Jansje mee? Ja, Jansje gaat wel mee. In optocht naar de koffie, Met stokken en rollators…

De daken zijn wit, Het heeft gevroren Alles is stil en koud. De zon tekent met haar warmte, Zwarte strepen op het dak. Het wordt een zonnige dag. Mijn buurvrouwen aan de overkant Hebben het rolgordijn nog dicht. Er roert zich nog niets. Het huis moet eerst opwarmen, Voordat de "besjes"zich vertonen. Ik ben dus wel vroeg op. Nou ja,…

Als je in je leven, altijd aarzelt een stap te gaan, bemerk je, als je oud en grijs bent… Dat je, je hele leven, op één been hebt gestaan.…

Jij had iets met sokken, Je kocht ze zelf Zo af en toe. En soms... wel vijf paar tegelijk. Je was er zuinig op, Een gaatje werd gestopt. Dat deed je héél precies En zeer zorgvuldig. Als je zo bezig was Dan zat je stil te lachen, "Ik"! Zou dat moeten doen. "Ik", vond het allang "best", Een man die sokken stoppen kon. Liever had…

Dit kleine ventje, Is pas het begin Van een nieuw mensje, Met een heel eigen zin. Je mag hem verzorgen En voeden met vlijt, Je zult het wel merken, Hij kent goed zijn tijd. En, na al je zwoegen, En duizendmaal": "Doe wat ik zeg". Dan klinkt op een morgen: "Nou doei, ik ga weg". Maar zo is het leven, Het mooiste op aard. Dan…

Als mijn gedachten stuivers waren, Dan had ik vast veel geld. Maar ja, wie wil ze horen... 't Staat nergens nog vermeld. Als mijn gedachten stuivers waren, En ieder wou ze horen... Dán kon ik zilver sparen En blies hóóg van de toren. Wat dwaas, om zo te denken, Want rijkdom laat me koud. Want door maar stil te zwijgen... Bezit ik hópen…

Er zitten knopjes, Aan het stekje In het potje, Op de vensterbank. De iele stengel staat rechtop, Met hier en daar een blaadje. Een krans van knopjes... Ligt er bovenop. Ben zeer benieuwd, Kan haast niet wachten, Moet steeds weer kijken Heb geen rust. Tot de bloempjes komen... Aan het stekje In het potje Op de vensterbank.…

Ik ben m'n linkerschoen kwijt, 'k Weet niet wat ik moet doen. Ik voel me nu zo raar, Wat moet je met één schoen. 'k Weet nog hoe we begonnen, Een nieuw en keurig paar We waren sterk en soepel, Genoten van elkaar. Er kwamen stormen, regenvlagen Sneeuw en hagel. Wij waren jong en sterk, We deden trouw ons werk. De linker ging wat…

Eens op een blauwe Maandag, Het is heel lang geleên, Toen wou je eens gaan vissen, De zomerzon, die scheen. Ik had nogal bezwaren, Ik weet het immer nog. Ik had niet moeten klagen, Want jij ging immers toch. De hele dag maar wachten... Steeds weer de weg afturen. Het wachten duurde lang, Tot in de avonduren. En eindelijk daar kom je…

Als ik aan je denk, zie ik jouw ogen. Jouw trouwe blauwe ogen. Ze zeggen me: "Ik hou zoveel van jou". Een tijdlang, nadat je was gestorven, was mijn hart een harde zere klomp. Alsof het was gekrompen, ik niet meer voelen kon. Nu, na vele jaren, is het zacht geworden en zie ik weer jouw ogen. Zo trouw, zo blauw, dan zucht ik in mijzelf…

De mens op zoek naar liefde, Kan haar niet vinden Al zoekt hij overal. Niet in de diepste diepten, Niet in de hoogste hoogten Van het heelal. Ze is ongrijpbaar, Ze moet er zijn Ja, ieder weet... Ze laat zich niet vangen... Maar legt in alle harten, Een groot en sterk verlangen. Och mens, sta nu eens even stil. En stop nu eens met zoeken…

Als een glas koel helder water, Is je leven in't begin. Gulzig ga je er van drinken, Slok na slok, met grote haast. Dan ineens ga je beseffen... 't Is bijna op, hoe kan dat nou? Waar heb ik het gelaten... Wat is er mee gedaan? Waarom was ik zo verkwistend? Waarom niet rustig aan gedaan. 'k Moet zuinig zijn met het beetje dat nog rest.…

Des avonds als ik moet gaan slapen, Dooft om mij heen het licht. Lig ik daar met open ogen, Staar in het donker zonder zicht. In een donk're kleine wereld, Een kleine wereld vol geluid. Waar is ze toch gebleven... De vergetelheid die jij me gaf Dat ik zo heerlijk kon gaan slapen In de kromming van jouw arm In zo een diep vertrouwen, Zo…

Op zolder in een donk're kast, Hangt nog jouw jasje. Ik streel de kraag, Zie jouw gezicht daarboven. De mouwen... Waaruit jouw handen staken... Zijn leeg... ik laat ze vallen. Mijn gezicht... Verberg ik in de stof. Een traan glijdt... In de voering. Jouw geur... Ze is er niet... Weg, je bent weg. Maar ooh, ik mis je zo.…

Het was een lauwe, luie middag Aan de waterkant. Mijn man zat stil te vissen, De hengel in de hand. Gelukkig was er nog wat schaduw Van een oude elzeboom, Daar zit ik, lui te lezen, Soezerig en loom. Ik hoor gefluister: "Zie je hem wel"? Op het topje van de hengel Zit een prachtige libel. Wat is hij groot, met gazen vleugels. Prachtig…

Als de avond valt, Wordt het stil om mij heen. De vogels zwijgen... De natuur houdt haar adem in. Ik sluit mijn ogen. Er klinkt een ijle melodie... Een mondharmonika. Zuiver en helder klinkt het in de avondlucht: "Hoe zachtkens glij-ijdt ons bootje". Mijn herinnering gaat verder: Ik zie je zitten, Je kijkt me aan Je speelt voor mij…

Mijn ridder op het witte paard, Reed op een oude motor. Een touw in zijn manchesterbroek, Een jas met een gescheurde mouw... Maar... zijn ogen waren blauw. Ik was nog dodelijk verlegen, Ik was nog eigenlijk een kind. Hij maakte maar een grapje, Over een koe, die naar ons staren zou. Wat waren zijn ogen blauw. Hij zei: "Ik kom je halen…

In slapeloze, Eindeloze nachten, Draaien mijn gedachten Steeds om jou. Ik zou zo graag, Al is het maar heel even, Mij overgeven Aan vergetelheid. Het is mij niet gegund In deze stille strijd. Al vordert ook de tijd Mijn leven draait voorbij. En als de slaap Toch heim'lijk is gekomen Verschijn je in mijn dromen... En leef je aan…

Boterbloem op de polderdijk Hoe geel ben je in gedachten als ik rollende naar beneden duizelig van groen en blauw jouw geel zag en het plukken wou? Zo geel, zo mooi, als botergoud thuis gekomen in het zwarte vaasje je zetten zou Nooit gedacht dat je bloemenpracht zo zou blijven in gedachten Nu ik terugkijk en je slechts in bermen…

Ik stond laatst op een rommelmarkt, ik had nog zo veel troep. Daar vond ik een mooi plaatsje, op een brede stoep. Links plaatste ik de barbies, wat weckflessen en een sprei. En op de rest mijn boeken, dit was een hele rij. Toen ik ze daar zag liggen, ging er van alles door me heen. Geen enkel kon ik missen, Bekeek ze één voor één.…

Noch strand, noch zee, noch lucht Noch wolken, wind of regen Enkel mijn diepe zucht, Noch tijd is hier gelegen. Op blote voeten ben ik in niemandsland gekomen Ik hoor een schreeuw, de echo van een meeuw Is dit het land waar ik van lig te dromen? Geribbeld zand, ’t ligt hier eeuw na eeuw. Ik kan niet zien, waar lucht en zee beginnen of…