Alle inzendingen van Arie Gelderblom

papier, wit als een maagd en jij die op de tijd jaagt, soms een werkelijkheid aanrandt zonder dat het bed kraakt, geen kussen dat zich verlegt om je woorden, verlegen word je ervan papier dat de namen vraagt voor witter, geen begin daarmee maak je, je geeft een plant water met zijn eigen bladeren, je verdraagt je geweten in de zee van een…

precies op het moment dat hij besloot de brief te gaan posten viel er een brief door de bus, geheel gelijk aan de brief die hij wilde posten, hij was zelf echter de afzender niet en toch was het zijn handschrift of was hij toch zelf de afzender? precies op het moment dat hij besloot de beide brieven te gaan posten, werd er gebeld en overhandigde…

Dit is een onafzienbare sneeuwjacht van tekens, zelfs video is tevergeefs gebleken, dit is het raadsel van adem en water, dit is het en dat en alles is het dit is een eeuwig etmaal van een paar sekonden, dit is voor ogen te groot bevonden, dit is een wond en een wand tussen vrouw en man, dit is alles en dat dat zijn de ondoorgrondbare…

beste vader, neem me niet kwalijk dat ik je bij het eerste bezoek zei dat ik hier een paar weken was voor wat proeven met middelen (je geloofde het niet en je was verdrietig en nog verdrietiger toen ik vertelde dat een onbekend gebleven medepatiënt mijn goeie jas had gestolen, het geld dat je meebracht ging achter slot en grendel en de rest…

we zouden rein zijn en sterren geen woorden en noemden bloed; moeder of vlaggen voor de nacht het einde zou nog ontroerender zijn: een groot vertrouwen dat de zomer van altijd kwam en dan de verkeerde bus nemen precies in de juiste richting ---------------------------------- uit: 'Gedicht', jaargang 1,1974.…

alsof het een harp was die in zijn hart paste, een droom van een ding dat mooi was als een voetstap in het zand zo gevoelig als gras, zo goed van vorm als een ei, geheimzinnig als een spinnewiel of wimper- kruller, luchtig als turf vreemd als een sneeuwvlok lekker als een teruglopende wekker, zacht als de luchtbel in een waterplas…

hij had hen zoveel willen zeggen, zoveel over wat hem bezighield en wat hij beleefde, zoveel ook over wat hem in hen opviel en dat zijn moeders ogen even mooi even wijs waren als vroeger al was ze weer dikker geworden en dat zijn vader beter gekleed was dan ooit en dat ze niet moesten zeuren over wat volgens hem onbetekenend was en dat - , hij…