Alle inzendingen van Benjamin

Een hemels weerlicht Het gras vertrapt en grauw Avondrondes voor het zicht Gevoed teder en rauw Blozend rode wangen Draagt het hart gewicht In de kou gevangen Tot concept verslonden Broze botten barricade Spreekt in zekere zonden Wenst voor warme daden…

Het gebulder van het asfalt Onder de vluchtige bus Verdrinkt de gedachten Van de chauffeur Zijn ogen vastberaden Op de horizon gericht Elke ochtend brengt hij De toekomst door de stad In een cyclus van gewoonte Leeft hij bewegingsloos Hij rijdt de tijd…

Ongegeneerd gaf ik een stukje van mijzelf aan jou En ik durfde dan te dromen dat jij dat wel hebben wou Zo stelde ik mij voor dat je het heel voorzichtig in een vitrinekastje achter een glazen deurtje zou opbergen naast het servies van jouw grootmoeder Een klein spotje zou mijn stukje dan verlichten zodat jij elke…

als kind een woordenwonder slechts een wereldzonde want een wereld zonder eveneens een zon gaat onder eet me op en trek mijn gedachtenspinsels met je kiezen uiteen verteer mij tot de stoffen waaruit ik ooit ontstond draai me terug…

en jij bent de nacht de rust der stille straten door het leven zo wij waden ogen gekleurd als Andromeda sterren twinkelend en vragend antwoorden die ik adem dansend op het ritme van bestaan jij bent het licht van mijn maan de stilte in de nacht…

Er woont een heel klein mannetje Een mannetje in mijn hoofd Hij luistert graag muziek En fluistert woorden op ritmiek Zijn stem is zijdezacht Onhoorbaar voor de meesten Maar ik beluister met plezier Zijn verhalen vol vertier Er woont een heel klein mannetje Een mannetje in mijn hoofd En als ik dan wil slapen Doet hij alles zonder gapen…

Fietsend door de wereld Over weilandwegen Door heimweeregen Tot trappen stil gezet De wind die mij belet Dim de lichten en zie Het donker van natuur De sterren fel en vuur Om planetenbanen Met opgroeitranen En vlak voor mij vliegt Een heel klein beestje vlug Haar hoofdje zijdezacht Verstopt zij van de dag Vragenvrager Antwoorddrager…

Een blinde schetst op doeken Zoals hij leest in boeken Mijn ogen zijn gesloten Doch met beelden overgoten Al liggend kan ik zweven Langs alles in het leven Al gekluisterd aan de grond Vlieg ik elke avond Uren kan ik dan verdwijnen Dromend over lijnen Getallen delen verhalen Waarin je kunt verdwalen Echter elke ochtend weer Ontwaak…

Ik eet een lekker sneetje krentenbrood, Een laagje boter en een plakje kaas. De Volkskrant heb ik open op mijn schoot. De koffie filtert langzaam naar mijn blaas. Ik neem een trekje van mijn sigaret, Het pakje Dunhill ligt naast de beschuit. Mijn scharrel roept me: “kom je terug naar bed?” ‘t Is zaterdag, welja, wat maakt het uit? We liggen…

Drie rondjes park nog, ‘t is verdorie laat, De schemer daalt al tussen kale bomen. De bladerritsel in de struiken praat Met westenwind. De modderspetters komen Uit de zwarte plassen op het voetpad Als kleine kruisraketjes gelanceerd Terecht tussen mijn dijen. En de stad, Concentrisch rond mijn rondjes gedrapeerd, Gaat langzaam licht voor lichtje…

‘t Is uitgestorven op de stille gracht. De nevel dempt de klank van verre auto’s. Terwijl ik op mijn hartelieve wacht Maak ik in gedachten grauwe foto’s: De boogbrug met zijn natte kinderkopjes, Het stille groene water in de gracht, De zwarte deur met zeven deurbelknopjes, De man die op zijn hartelieve wacht. Een fietser rijdt me bijna van de…

Nou kan ik wéér die rotsleutels niet vinden! Moet met de auto, kan de deur niet uit. Ik loop me echt geweldig op te winden. Tot buiten plotseling iemand heel hard fluit. Ik schuif het raam omhoog, kijk naar beneden, De buurman, Willem geloof ik, roept: “Hé, maat Toen Pien en ik de voordeur opendeden, Zagen we die sleutels, hier op straat! Van…

‘t Is mei, ‘t is mei, de lente is gekomen, De wind is warm, de lucht is blauw, ik ruik De jonge blaadjes aan de blije bomen, De vlinders vliegen, buiten. En mijn buik Zit ook vol met fladdervlinders, binnen. Vandaag, vanavond, gaan we samen uit. Vandaag, vanavond, gaat het echt beginnen. Vanavond streel ik zacht haar zachte huid. Ik zit op het…

Vandaag lunch ik eens lekker ouderwets. Geen afspraken, geen trendy restaurant. Alleen de stad in, zonder het gezwets Van zakenpartner, leverancier of klant. Geen kreeftensoep, geen tamme eendeborst, Geen wasabimayonaise op tonijn, Geen nestje sla met tijm-en-dille-worst, Geen Deens in dadeldrab gestoofd konijn. Ik ga gericht op pad en kom bij…

De tijd ontdooit wordt vloeibaar als water vormloze vorm van eindeloos geklater Ik ben een roos van zaligheid mijn levensstap ontvalt de tijd.…

Uitgekleed door de wind, schouw ik door betraande ramen; mijn hoofd lijkt leeg en of ik vind, de weg naar al die vergeten namen. Hoe kan ik leven als het kind, dat nooit gevraagd zich moet bekwamen; in het vullen van een ledig hoofd, bedachtzaam knikt het ja en amen.…

Bezint eer ge begint, ook al gaat het met vallen en opstaan, de boog kan niet altijd gespannen zijn, je dient voet bij stuk te houden, want wie niet sterk is moet slim zijn en wat goed is komt snel. Geduld is een schone zaak, het is beter laat dan nooit, er leiden vele wegen naar Rome, nu hopen dat ik er ooit mag komen, de aanhouder wint…

De ideeënrijkdom van een wandelend museumstuk, het wil maar niet beter worden. Zijn weerwoord; daar moest men doorheen kijken, om iets te zeggen te hebben was een duw in de goede richting onontbeerlijk; dat zou men ook kunnen zeggen over zijn mislukkingen.…

Wordt de druk te groot, ga ik ondergronds: onder één dak is de omvang aanmerkelijk kleiner. De wolven die wij zijn; allen tegen allen, vooral bezig met overleven terwijl het einde openblijft.…

Rustiek en glad bij eb en vloed, God keek toe, zag het is goed. Het water lag er rustig bij zo hoort het te zijn tussen Hem en mij. Golf na golf brak op het zand, God keek toe vanaf het strand, plotseling kreeg Hij een idee; was Hij niet dichter bij de zee?…

Het afbraakproces is in gang gezet: de zaak bloedt dood, levend opgepakt bij het voorportaal na rechtstreekse contacten. Na een veelbelovend begin, maak ik een doorstart met jou in afgeslankte vorm, dat klinkt romantisch, maar het gaat er soms hard aan toe. Om overeind te blijven, lever ik een taai gevecht om het bestaan; de dood ligt…

Ik zweefde door mijn eigen wereld: de schaduw van een levende, die niets om zich heen opmerkte, als een onzichtbaar kleed voorgoed verborgen. De toekomst was weggelopen uit mijn dromen; fragmenten, zo kaal en eentonig als de stem van de winter. Iemand liep weg: de vervulling van een droom, ongemerkt opgenomen; zijn afwezigheid schuldig…

Is het een taal die ik niet spreek, waardoor niemand mij kan horen, of ben ik afwezig, steeds voor onzichtbaarheid geboren. Soms raak ik eventjes van streek; de mensheid toebehorend, of ben ik van het toekomstige ras: de vierde dimensie aanborend.…

Ik sta hier zo maar stilletjes aan je te denken in een sfeer van verwachting; één of andere wending van het lot geeft een licht gevoel van opwinding: het gevoel dat alles is, zoals het hoort, een gedachte waar jij aan wennen moet. Ver van mij verwijderd, leg ik je neer op het brandend zand: op deze onmogelijke plek werd geheel onverwacht…

Zie ze kauwen zie ze malen vol vertrouwen door de straten malen zij niets ziend niets ontziend net zo traag als ambtelijke molens. Zie ze lopen door de straten geheel verdoofd niets in de gaten op hun hoofd oren verstoppend van omgeving beroofde robot poppen. Zie ze bellen mobiele straten ogen met schellen niets in de gaten…

Er liggen nieuwe mogelijkheden open voorbij de zonsondergang: ik hou mijn wereld klein, het hoeft van mij niet groter. Soms stel ik mij voor; men sterft met wie men lief heeft, een bevrijdende gedachte, als je ergens naar streeft, gebeurt het ook. Overal hoor ik dezelfde geluiden van een moeilijk te doorbreken stilte: de onoverbrugbare…

Op hol geslagen; als je weer thuiskomt, is je vertrouwde omgeving vreemd geworden, na dagelijks heen en weer geslingerd geworden in een prettige sfeer. Het leek erop, dat je in een aparte wereld was gaan leven. Bezield van een grote afstand, de kunst om met weinig woorden veel te zeggen: een geestverwant; een fragment van angst.…

Standbeelden, stille getuigen van een verloren verleden; versteende gedachten, staand in het nu, het heden Feilloos weggevaagde geschiedenis, rondwarend in een oorverdovende stilte, zichzelf aanhorend bij gebrek aan aandacht.…

Gisteren zei je dat het niet hoefde vandaag vond je dan weer van wel kan jij dan echter niet begrijpen ons leven wordt een ware hel Altijd luisteren naar gefluister buren die hun gangetje gaan wanneer ik doof ben en niet luister zie ik jou ook niet meer staan Het leven is een hel geworden een droef en uitzichtloos bestaan sleur is als…

Houden van, was haar nodig hebben: hij voelde daar niets voor, zo'n samenwerkingsverband had zo z'n beperkingen. Om haar hart te kunnen horen kloppen, was een kwestie van experimenteren, kijken of de verwachtingen uitkwamen. De kou werd uit de lucht gehaald door een stapje verder te gaan; naar eigen zeggen vormde zij, zijn menselijk…