Netgedichten

netgedicht (nr. 26.579):

Alles wat ik erover weet

Ik zweefde door mijn eigen wereld:
de schaduw van een levende,
die niets om zich heen opmerkte,
als een onzichtbaar kleed voorgoed verborgen.

De toekomst was weggelopen uit mijn dromen;
fragmenten, zo kaal en eentonig
als de stem van de winter.

Iemand liep weg: de vervulling van een droom,
ongemerkt opgenomen; zijn afwezigheid
schuldig aan veel ellende, zijn stem
een echo van mijn schimmenbestaan.

De aanwezigheid van afwezigheid;
als ik er niet meer zal zijn,
herinner dan deze gebeurtenis.