Alle inzendingen van Bob Vorama

langzaam loopt ze, nee, schrijdt ze langs me heen het gouden haar, bijeengehouden door een speld, ligt op haar rug en straalt mij glanzend toe het doet me goed het doet me pijn al die jaren zonder haar te zijn ik wil je welkom heten in de ruimte die ons scheidt, waar onze zielen een zijn ik steek een kaars voor je op waarbij de warmte…

al vlucht ik over duizend grenzen radeloos en verward jou ontvluchten kan ik niet want jij zit in mijn hart ik zou je willen vergeten tegen beter weten in maar 't gevoel is nog steeds vurig als in het begin dus al vlucht ik mijlenver of in duizend diepe dromen waar ik ook ga of sta ik zal je altijd tegenkomen…

met alle pijn in mijn hart laat ik jou met rust maar ik weet dat ook jij gekweld wordt door liefde die wij niet verbinden met alle strijd in mij laat ik jou gaan en ik voel dat je huilt, bezijden je trots, dat wij elkaar niet vinden de wind is verdwaald weet geen richting meer de zon stuwt haar licht vergeefs in donk're tijden de…

ik wou dat het over was dat ik kon zeggen: "het is voorbij, alle liefde, alle pijn, tussen jou en mij" maar het is de pijn die mij nog steeds bindt die pijn waarin ik zoek en liefde vind morgen wellicht misschien wist de nacht al mijn verlangens maar is dat het wat ik wil ?…

ik praat zoveel tegen jou niet schreeuwend van daken maar in die geheime mailtjes met schaamrood op de kaken ik zeg dingen die ik voel en nimmer naar buiten draag eigenlijk ben ik verlegen maar niet naar jou vandaag ik wil je smakkerig kussen gewoon pats-boem recht toe recht aan wat heerlijk zo te mailen en dicht bij jou te staan jij…

hoe lang hou jij het nog vol leven in een wereld van schijn óm je gevoelens heen van binnen alleen maar pijn alles geregeld, huisje, boompje, beestje een man en kind om je heen en toch voel jij je van binnen net als ik, zo vaak alleen hoeveel lentes doen ons nog hopen hoeveel jaargetijden gaan nog voorbij zal het ijs dan nooit meer smelten…

ik heb je eens gekust nu laat ik je met rust het stormt niet meer tussen ons alles ligt stil 't is anders dan ik wil wat heeft de zee te bieden zonder golven wat is een regenboog zonder kleuren wat is een hart dat van liefde leegstroomt ik heb je eens gekust nu is alles uitgeblust…

ik heb jou vergeven ik heb mezelf vergeven kan jij dat ook, vergeven ? het vereenvoudigt verder leven ik heb de kerstboom bij jou zien staan nee, ik belde niet aan wél 1000 keer langs gegaan de angst is te groot de liefde nog zó intens ik heb jou vergeven nu nog praten, een laatste wens of wil jij dan verder gaan tot één van ons wat…

nee, ik kan niemand zeggen dat ik nog steeds van je hou zelfs jij wilt het niet horen de pijn is te groot de wond te diep en nu maar leven alsof alles goed is de waarheid uit de weg terwijl ons hart verscheurd is ik voel dat de pijn ook jou nog dagelijks teistert hoe lang houden we dit nog vol maken we onszelf stuk…

als ik jou nooit meer spreek kan ik net zo goed dood gaan heeft het leven voor mij geen zin al zijn er nog zoveel mooie dingen alles is vreugdeloos en leeg waar ik ook aan begin…

sommige liefdes, verloren, sterven niet blijven tot de dood je zoekt, eindeloos, rusteloos, smachtend in je aderen, je hart en elke ademzucht voedt zuurstof, vuurstof brandend tot het laatste uur tot zelfs ná…