inloggen

Alle inzendingen van Bor Forfatter

8 resultaten.

Sorteren op:

Liefde langs de waterkant

netgedicht
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 96
in het dichte riet verscholen, de schaduwen van jou en mij, ik lig hier kijk in je holle ogen, roerloos ben je, onbewogen achter ons het water, beweeglijk fris onder ons het zwart van vlees ik vrees de ochtend nog het meest, de zon die schaduwen langer maakt de tijd die wegkruipt naar het licht, ik nu met mijn ogen dicht jouw beeld…

Stemming

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 143
vandaag onder het sterrenblinken dacht ik aan een lied oud en onnozel met niets om het lijf hangend aan een gedachte we zongen en we hoopten op iets beters dan dit niemand ziet meer de kaders van de leegte van de dagen vol dingen en het ontbreken van een ziel onze tijd is loos…

Goed in grijs

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 101
je druppelt binnen met in je ogen een belofte in je haren de jaren die je koestert en in je handen de warmte die ik zoek je voeten dragen je nubiele lijf het wiegt door de ruimte als een bootje op zee ik ben niet meer als vroeger, fluister je ik kus je krullende lippen en zeg je bent precies goed…

Thuisgeroest en vastgevoeld

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 267
hoor tussen het fluisteren van glazen het scheuren van een ziel onder de ogen van tientallen gedrogeerde toeschouwers slaat een wanhopig hart de tenenkrommende aanblik van dit ene lege glas getuigt van het hopeloos thuiskomen en de conversaties die echoën tussen uren en hoofden zijn pantoffels voor de ego genageld aan het concept…

Op het leven

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 152
vooruit dan maar, nog één om het af te leren, hè? zo één die onverwachts je een onbezonnen blik op de wereld gunt die je maagdelijk onschuldig bij de lurven pakt en je voelen laat dat je leeft! nog wel want je weet, iedereen weet te veel laatsten doen je de das om je laatste dus maar vooruit, nog één…

Stof tot nadenken

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 131
zo voelt dat dus, leeg zijn alsof de aarde sneller draait harder aan je trekt je nooit meer los zal laten alsof de muren zuigen en hoeken gevangenissen worden ramen je wegduwen naar de schaduw om er volledig in op te gaan zo voelt dat dus, te vervagen in stukjes en beetjes jezelf te verliezen aan de eeuwigheid van stof al je gedachten…

Vertroebeld

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 90
deze stoel zit aanzienlijk beter en mijn gezicht hoort hier thuis er is rook, maar elk vuur wordt geblust er is niets meer te vinden hier dan de anonimiteit die ik zoek geschonken in slecht gespoelde glazen tussen jou en mij druppelen de woorden…

Droesem

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 91
in tijd is er geen leegte om te vullen; het ene moment hangt gewoon aan het andere zo simpel kan het zijn en met of zonder mij slingeren de feiten zich door de geschiedenis van nuttig naar nietig zo vertelt mij de bodem van deze fles…