Alle inzendingen van Catrinus

als het leven heeft besloten jou het geluk en zegen van kinderen te geven is jouw opdracht ze te begeleiden niet naar wie jij bent te willen kneden besef een kind heb je immers slechts te leen het zal de stroom gaan volgen die hen leidt – wie weet waarheen het leven stroomt naar nieuwe omstandigheden biedt mogelijkheden waar…

Pari je wist er is een stuk verleden vaag gehuld in mist en Pari jij als haar nicht hoorde een echo van een niet beleefd verleden een brief heeft onverhuld de waarheid omtrent jullie beider verleden onthuld armoede was de schuld maar toch met geluk en geduld zijn alle stukjes van de legpuzzel ingevuld helaas is gebleken…

het zal me wit voor de ogen worden stilletjes worden we toegedekt zorgen pas voor morgen voor de kou ons toegezegd herinneringen breken open ik zie me sneeuwballen gooien met een sleetje lopen pa op het pad de as rondstrooien want het was glad het weer vullen van de kit met kolen een dikke sjaal handschoenen verbonden door een…

je ligt in mijn warme bad tevreden zo beschermd mijn lichaam heeft zich over jou mijn schat liefdevol ontfermd ik voel jouw weer hoopvol kloppen aan de randen maar ik wil meer ik wil je in mijn handen in mijn armen en dan mag jij mij gaan verwarmen dat is mijn wens je bent zo welkom mijn lief klein mens en dan besef ik na een…

hoeveel God iedereen in zich heeft weet niemand misschien zijn we het wel voor de volle 100 procent wie weet een schilder legt toch ook z’n hele ziel en zaligheid in dat wat hij schildert toch bekruipt me soms het vreemde gevoel dat wij misschien nog iets beter uitgewerkt moeten worden…

uit water zijn we opgestaan en veelal zullen we dezelfde weg als haar af gaan van bergen zullen we aflopen uit de hemel zullen we vallen nooit eens stilstaan soms slechts eventjes in een plas je spiegelend aan de hemel waar je ooit eens was zul je de weg vervolgen die water heeft te gaan en ook de mens zal blijven stromen…

altijd ben je je eigen verleden wat je zei is ooit gezegd wat je schrijft is net geschreven wat je nu beleeft heb je gelijktijdig al weer beleefd en wat nu is is terwijl ik dit lees al weer verleden altijd zijn we er geweest en we bedriegen onszelf van iedereen en alles het meest…

een vogeltje een kopje zo rood vol toegedichte symboliek op menig schilderij verwijzend naar Jezus z’n dood? Of legde Carel Fabritius slechts de kleine schone dingen die wij soms over het hoofd zien en ons toch omringen aan de hand van ‘Het Puttertje’ bloot…

mijn mooie land mijn eens zo veerkrachtige land waar zo veel kon in welke fase zijn we nu met z’n allen aanbeland? de te sociale media heeft waarden aangetast mijn land dat eens vijanden en water overwon door ons oud Hollandse nuchtere verstand kenden we geen enkele weerga nu vervlakt ons kleine unieke mooie land en verliezen we…

de clown had z’n leven lang kinderen laten lachen nu hij zelf weer kind geworden was waren het enkel kinderen die hem in z'n leven nog een glim lieten lachen…

zoals gewoonlijk moest ik weer naar de dorpskruidenier ‘neem zusje maar mee’ verdorie dacht ik zit ik daar ook nog mee opgescheept dus zusje achterop in de verte kwam Jacoba de dorpsslet ons tegemoet ik had dat woord wat niet de bedoeling was opgepikt in een stiekem gesprek niet zeggen dat ze een slet is hoor zusje wist ook niet wat…

De kassière heeft de zegeltjes al uitgeteld terwijl ik alles inpak vraagt ze of ik ook actiezegeltjes wil ‘nee dame ik hoef geen zegeltjes, als je zo oud bent als ik moet je je tijd niet verkwisten aan zegeltjes sparen en plakken’ we wisselen geld en een glimlach de oudere dame na mij kijkt me hoopvol aan durft niet te vragen…

ik zal altijd van jou blijven dromen omdat ik je nooit heb gehad en zo ja dan zou ik je nooit kunnen houden want er waren anderen zat jij had keus genoeg m'n schat we zullen nooit samenkomen ook als jij mij zou hebben gehad zou je mij toch hebben verlaten zodat we beiden blijvend met verlangen kunnen dromen over dat wat geen van ons nooit…

het klinkt afgezaagd er wordt een boom koud gemaakt voor een warme haard…

de hoofdletter B van Beren Bokken Bevers Bloemen Blauw en Bont geeft body aan kleine Boomklevers op rug of buik gelegd ziet menigeen terstond Borsten Billen dikke kont zo mooi wellustig afgerond nee echt de B hangt en zit er niet mee het maakt hem niet veel uit wat men in hem zoals gezegd ook ziet hij vindt alles okay…

een laken zo wit waaronder heel stil een nieuw jaar wordt ingekleurd…

Andy Warhol zei maak iedereen blij laat ze even 15 minuten wereldberoemd zijn slechts bedoeld als levensles en men zal zien dat het niet meer is dan valse schijn zoals de Vlaming het zo mooi zegt: ook dit keer is ‘t weer ‘een scheet in een fles’ *…

je kon zoveel een vakman was je met handjes van fluweel je had een goede naam met je handen vergaarde je zelfs enige faam en alles wat je kon en in je leven (over)won wordt je nu uit handen genomen je hebt meer dan alleen de P in wat is verdorie toch de zin van die genadeloze parkinson…

vandaag heb ook ik heel even net als hij toen over water gelopen niemand keek er van op dat een schijnbaar heilig gevoel me leek te zijn bekropen even heel even meende ik te zijn uitverkoren ach nee ik wist immers het water was bevroren nee ik maak niemand echt niemand iets wijs en trouwens het was maar even heel even en toen…

een man een gek die stille onvrede heeft aangeboord een man een gek een onwaar woord grootheidswaanzin weet velen hiermee bekoort een man een gek z’n leugens worden aangehoord waarmee de openbare orde blijvend is verstoord een man een ijdeltuit diep gestoord lokte een reactie bij het gepeupel uit het scheelde slechts een…

nog even en de sneeuwklokjes luiden zoals gewoonlijk weer veel te vroeg de voorjaarsbel en stil luisteren we samen naar de fluisterende vinken en de dag eigent zich steeds meer licht het lukt haar wonderwel en ik zie je ogen volop blinken een lach op je gezicht je wil met mij het jaar weer door als slangen gehuld in nieuw vel yes!…

wat hem altijd zo opwond was het even knijpen in billen of een kont menig vrouw moest dit ondergaan ook al stond dit ze natuurlijk lang niet aan hij wuifde hun kritiek luchtig weg met zo’n witter dan wit Colgate tandpastalachje toch moest het ooit wel misgaan wat anders - wat dacht je hij liep weer eens achter een bloedmooie stoot kneep…

ze vergeet dat wat ze niet vergeten wil ze weet wel wat ze niet weten wil namen gezichten vervagen ze blijft ze al niet eens meer najagen want wat ze wel weet is ze staan nooit meer stil ze kan ze niet goed meer bekijken en langzaam sluipen de dagen dichterbij dat ze voor zichzelf zal gaan uitwijken…

zij ziet in mij zo’n filosofisch type zelf verwoord ik slechts onderdrukt verdriet maar goed als zij dat zo graag wil ach wat dan hou ik me maar stil en denk Freud dan maar waarom ook niet…

veel dichters slapen slecht ze zijn altijd op hun hoede echt als ze maar even vermoeden dat ze door invallen worden overvallen willen ze zichzelf geen verwijt moeten maken van had ik maar maatregelen genomen of hebben gezegd wat ik nog niet had ben ik al weer kwijt die woorden die invallen laat ze niet lopen je weet nooit of ze terug…

dit was weer een van die meest leerzame jaren van de afgelopen tijd die heb je zo af en toe een keer nog nooit streken we elkaar zo tegen de haren nooit was er zo weinig en zo veel solidariteit dit jaar wierpen we in vele spiegels een blik wordt dit het jaar gemarkeerd als de grote ommekeer? Oude spiegels raakten verweerd nieuwe…

een vader en een zoon zittend aan de eettafel een dagelijks tafereel zo heel gewoon mochten ze iets te zeggen hebben dan praten ze langs elkaar heen maar zelfs dat gebeurt niet geen enkel woord van beiden zelfs geen een een vader en een zoon houden het verholen weten het terdege - we zijn en blijven elkaars tegenpolen nee…

men hield mij voor een standvastige eik zo'n onschendbare koning der bomen toch mijn hele leven heb ik over de flexibiliteit van een rietstengel liggen dromen…

onvoorwaardelijk is slechts de liefde die je krijgt van een moeder…

laat mij maar een druppel zijn in een regenbui onopvallend vallend uit de lucht zo’n kleine grijze muis je ziet hem over ’t hoofd toch geloof me hij zit misschien ook in jouw huis een van die onnavolgbare spreeuwen in zo’n mysterieuze spreeuwenzwerm of vlucht of gewoon een inwoner van een of ander nooit gekend onbekend gehucht…