Alle inzendingen van Catrinus

zingen dansen en weet ik wat voor andere mooie dingen er is zoveel talent en allen streven tegenwoordig lijkt het naar dat ene doel: hoe wordt ik ooit bekend iedereen zo lijkt het, waant zich vandaag de dag vergeten de reden om een ander hun naam te laten weten? Van alle sterren die aan de hemel staan zijn er slechts enkele…

ik heb er aan getrokken om me voorbij hem te slepen en nu is hij dan eindelijk verleden – weer geweest in de langste was je mogelijk het bangste voor dat nooit eindigende donkere lichtarme beest en nu dan nog enkele nachtjes slapen en we vieren dat we het hebben overleefd met het bemoedigende lichtfeest velen vieren dat het kerst…

zo rood als het licht waarvoor je eigenlijk moet stoppen zo rood als het vocht dat je niet mag verliezen en lijdt tot de dood zo rood als de ochtendzon zo nat wordt de dag – het blijft niet droog zo rood als een vuur zo heet als de hel verschroeiend en meedogenloos zo rood als jouw lippen zo zoet als een kers was je…

leg mijn oor te luister mijn neus te ruik mijn oog ziet niets in het duister geen sprankje licht valt door een luik maar mijn tong proeft aan haar schelp waar onze verre oorsprong ligt en de vruchten van haar eindeloze zee smaken naar dit gedicht…

het was in die dagen Kerst was wit zoals het hoort het zondagsschool Kerstkado zette in een boek van W.G. van de Hulst z'n verheven boodschap voort het ijs op met botte houtjes schaatsen nooit geleerd - ondanks veel geduld je vond het wel verdraaid koudjes maar het trok weg als je warme chocola bij de koek en zopie tent had gescoord dat…

wat hulst een dennentak rode lijsterbessen een witte eenzame kaars misschien zelfs een vermoorde gepiekte boom lichtjes aan de dakrand een ster voor het raam ieder jaar gebruikelijk heel gewoon overdadige kerstmaaltijden die zonder verplicht dankbare gasten onder het ontbreken van gezelligheid lijden en toch is het dit jaar een waardevol…

zou de madelief een hekel hebben aan de margriet zou een merel een lijster haten? De meerkoet en de waterhoen kunnen hun ding aan de waterkant best gezamenlijk naast elkaar doen houdt de tortel die van ‘t hout angstvallig in de gaten? De mees van het kool zal de pimpelaar echt wel genoeg ruimte laten ach ze lopen elkaar soms voor…

overgrootvader 104 jaar tegen achterkleinkind: ‘wat is dat toch steeds op het journaal over jongeren met messen’ ‘ach opa de jeugd vecht tegenwoordig met messen en zo’ ‘O, zie je nou wel, ik heb het altijd gezegd het met mes en vork eten brengt je op slechte gedachten wij aten alles uit de knuist en aardappelen werden met de…

de arme Pepita kon niets geven waaraan het kindeke Jezus plezier zou kunnen beleven ze plukte een boeketje uit de berm wat met liefde werd gegeven God begreep: zij wil dat ik me over het boeket ontferm in de kerk ging het bermboeketje kleurrijk bloeien zonder enige weerga de Kerstster was geboren in haar land zou dit wonder mensen…

in de gang ziet hij z’n fiets staan niet veel gebruikt wat ook niet snel meer zal gebeuren hij is te oud om er weer de dijk mee op te gaan en z’n vrouw blijft maar zeuren: ‘Doe dat ding toch weg hij belemmert me in mijn loop wat ik je al zo vaak uitleg.’ ‘Ach vrouw ik laat hem toch nog even staan, als ik naar hem kijk zie ik…

het licht ontbrandt in z’n kop zoals de zon soms de dag openbreekt waarna het hout verbrandt verkoolt tot het zwart van de nacht en je het van pijn moet loslaten zo gaat het soms met liefde de plots oplaaiende vlam zal gaan dimmen verdwijnen achter beider kimmen en na het echt uitgebrand zijn rest alleen nog die duivelse pijn…

als het rustig was op kantoor kreeg Henkie soms de lumineuze inval om ongecontroleerd op de nokjes, waar de de telefoonhoorn op rustte, te rammen die keer bereikte hij iemand van de ‘Faeröer’ eilanden ooit kreeg hij zo’n ‘goddeloze Rus’ of zo aan de lijn de man moet zich rot geschrokken zijn en mogelijke gedacht hebben oei ik word…

elke dag een gedichtje een frisse kijk een nieuw gezichtje een andere blik ter introspectie en zelfreflectie een switch een klik elke dag een gedichtje voor jou of mij een lach of traan het verlicht je als je je gedachten er over laat gaan over wie of wat of waar we zijn over al die dagelijkse dingen een klein gedichtje soms zo…

je hoeft een vrouw het verleiden niet te leren elke man verstaat de kunst van het begeren dat mooie spel van bloem en honingbij zo opmerkelijk en vrij dit spel mysterieus en klaar het enige waarbij iedereen zich soms waant als winnaar…

de altijd dronken tweelingbroer van N kon niet meer op z’n benen staan had zoveel gezopen was weer veel te ver gegaan hem rest alleen nog het kruipen hij kon geen stap meer lopen noem het nu schuivend sluipen N schaamt zich: dat ik daar toch familie van ben niemand die nog op hem let want hij blijft nu voor altijd achteraan in het…

verover mijn hart de slotbrug is weer naar beneden gelaten de deuren staan open ik kan je beloven de schietgaten zijn onbemand gelaten laat mij hopen dat je mij weer wil innemen ik was zo verward laten we dat wat zo fijn was opnieuw een kans geven…

ooit eindigen we van die gezamenlijke krachtige bui regen in die eenzame alleenstaande kleine onbeduidende drup dat kun je niet voorkomen dat hou je echt niet tegen maak je daarover toch niet druk bedenk voor jezelf even regen brengt meestal zegen weet ook al ben je klein alleen en bang - voor de harde uitgedroogde aarde…

er is een hondje dood gegaan ach en wat zou dat dan dat heeft toch echt geen naam maar schrik niet een hondje ook al heeft het voor menigeen geen naam – wat hij als beste kan is naast z’n baasje blijven staan hij bood liefde troost hoorde alle verhalen aan die ze nergens anders kwijt kon hij was haar licht haar zon een hond…

blanke zielen zijn zij nog niet besmeurd heerlijk vrij en ongelovig politiek onbewust in alles zo open en bloot geen echt idee van wat er rondom hen gebeurt vol eerlijke levenslust dus ook nog niet zo bozig geen kennis van de dood vrij van een oplegde moraal nog niet verblind door het alles bepalende kapitaal vrij van u weet wel die…

echte vrijheid is die je je leven lang vermijdt die jij niet najaagt die jou probeert mee te vragen tijdens zwakke momenten je daar ongevraagd mee belaagd leg af die zware loden jas door jouw iele schouders nu nog te dragen of die veel te dunne waardoor er nooit genoeg aan warmte was als je die beide van je schouders af kunt laten…

de muren van een huis doordrenkt met dromen illusies verdriet en wat verder al niet van hen die kwamen die nog gaan komen onbekende en al lang vergeten namen zij die na hun jeugd blij of met pijn vertrokken zij die zijn verknocht één zijn met het huis hun ziel aan haar hebben verkocht en daarom hier aan hun eind willen komen…

was ik maar zo’n vlindervanger van mooie woorden dan kon ik ze in schoonheid naast elkaar zetten elke soort op een rij achter glas op papier fraaie zinnen maken maar nee dat moet toch niet vlinders moeten fladderen zoals ook woorden vrij moeten leven een vrij en levend woord zal de mooiste zinnen geven vlinders zullen hun…

niemand of niets treedt de dood mooier tegemoet dan de herfst een boomblad verkleurt van groen geel rood naar zwart en als het blad al niet gevallen is valt het voor dood neer na nog even al het kleurrijks te tonen wat het leven hem ooit bood…

lach de wereld over lach de mensen toe lach je zelf eens lekker uit lach om al ons hypocriet gedoe lach als blije kinderen wees eens minder serieus inderdaad doe het gewoon maak die lange lange neus en je zorgen zullen minderen interesseer je even geen enkele fluit voor welke bagger men over je gedrag uit spuit we moeten lachen het…

tijd is ... wij zijn ... tijd is het eeuwig aanwezige water waarin wij een poos mogen zwemmen tot we naar de kant worden geroepen door onze ouders om naar huis te gaan en het water wacht op hen die ons opvolgen zij zullen opnieuw komen en hun dromen dromen het water spettert klettert en zal weer bedaren is weer wie ze is…

het leven kan soms tragisch overweldigend prachtig meeslepend poëtisch en harmonieus zijn als een symfonie maar vaak zijn de slotakkoorden zo atonaal…

het zijn de echte vragen waar de antwoorden aan voorbij zwemmen omdat ze niet echt passen ze zijn te klein te groot te kort te lang of de kleur staat ze niet het zijn foute jassen basale vragen als zijn we alleen in het universum gaat het licht ooit uit hoe oneindig is oneindig is er leven na de dood waar is God? de antwoorden zwemmen…

een boost voor mijn zintuigen een wakker schudden even de gedachtegang verlaten van de volgzame kudde en als die ballon wordt doorgeprikt het vuurwerk is uitgeblust keert ze weer de gemoedsrust maar heel even heel even was er die sensatie het summum van opleven een opwindende bijna geestelijke erotische lust soms een noodzakelijk gegeven…

de essentie van het schrijven is niet een boek uitgeven maar je in het schrijven uit te kunnen leven als een voetballer echt van z’n sport houdt een topper wordt of niet zal hij dit van jongs af of tot stokoud blijven want de passie verliet hem niet een bloem leeft voor dat wat hij moet doen het zijn - in kleuren en geuren en afwachten…

de leugen is zo snel en krachtig de waarheid volgt op afstand echter lang niet zo machtig de leugen heeft miljoenen vermoord en toch toch wordt de waarheid vaak aarzelend aangehoord maar dat was ooit dat was toen en de leugen die kan dat nu toch niet meer doen maar ook al achterhaald de waarheid haar in deze tijd met steeds…