SCHELP
leg mijn oor te luister
mijn neus te ruik
mijn oog
ziet niets
in het duister
geen sprankje licht
valt door een luik
maar mijn tong
proeft aan haar schelp
waar onze verre
oorsprong ligt
en de vruchten van
haar eindeloze zee
smaken naar dit gedicht
Inzender: C.A. de Boer, 19 december 2020
Geplaatst in de categorie: emoties