Alle inzendingen van Catrinus

toch heb ik de wereld lief met al haar gulle gaven maar ook haar gekke dagen die menigeen soms plagen de stilte van de nacht het onweer dat ons nog wacht de behaaglijk warmte van de zomer de verkwikkende winterse koude de pracht en praal die je voor ons bouwde je gaf het zoet en zuur was het huis van moeder natuur je gaf een vinger…

broers nestgenoten groot of klein dikke en dunne die elkaar soms af en toe het licht in de ogen niet gunnen de lieverds en de klieren die het spel verstieren ach meestal slechts voor even want toch als het er op aankomt staan ze elkaar nooit werkelijk naar het leven want als het echt uitdraait op een gevecht dan… dan blijkt dat wat…

als ik om me heen kijk zie ik goud in zonnestralen zilver blinkt in de schittering op het water brons gelegen in het oude bos en de bomen vol fruit geven ons robijnen iedereen wint zoals ons ooit beloofd ook al zullen we eens weer verdwijnen we zijn zo lang door de mooiste juwelen omringd bewaar ze in je hart en hoofd besef iedereen…

lopend op prachtige onbekende onbestemde wegen waar aan weerskanten lieflijk wuivende bomen staan die mij aan zien komen die mij verder zien gaan hoe vredig en leuk het ook lijkt ooit kom je ze er onverwachts op tegen de gevreesde apen en beren die er misschien niet zijn en je vraagt je angstig af hoe kan ik ze weren door op mijn…

de vogel hoog in de lucht de walvis die aan de oppervlakte zucht ieder wezen een boom een plant ook de mens is aan de aarde ontsproten en dus met hetzelfde overgoten met elkaar verweven want allemaal bezitten en willen we leven het moeilijke is misschien om dit bijzonder eenvoudige gegeven te doorgronden en in te zien we staan…

iemand heeft mij op pad gestuurd moet aan het werk en heeft me aangevuurd men moest eens weten hoe ik me soms voel want zoals bekend tref ik meestal doel en heb me wat dan betreft van mijn taak gekweten daar waar men meestal bidt tot God bepaalt iemand anders iemands anders lot door een enkel schot ik ben de kogel geschoten .…

een kind wordt geboren opent z’n ogen en is moe zo moe maar schreeuwt toch even hoog van de toren en wordt de weg die het bij leven moet gaan opgeduwd wat een gedoe een oude man heeft het einde van de weg bereikt en zucht heel opgelucht want hij is moe zo moe en zwijgt … overlijdt en sluit zijn ogen toe…

geluk ligt in jouw ontwapenende blik in de overgave aan het spel van een onschuldig kind in dat overweldigende mooie bloemstuk in die alles zeggende snik als mensen elkaar na jaren weer terugzien het zit vaak in het kleine en valt niet af te dwingen het waait je soms zomaar aan met de wind het ligt in de eerste voorjaarszon die…

kale bomen die nu even de tijd van het jaar bepalen zoals ook wij ons eens door de kleur grijs of zelfs helemaal zonder laten achterhalen ach konden wij maar net even als zij ons ieder jaar schijnbaar eindeloos opnieuw bezinnen fouten herstellen en opnieuw beginnen helaas dit is slechts hen de meest zuivere van ziel op deze…

veel mensen razen scheuren en vliegen zichzelf voorbij als een kip zonder kop die in de rondte rent is het gek dat ze zichzelf ooit weer eens tegenkomen?…

waarom loopt het zoals het loopt waarom heeft hij dat wel gekregen waar de ander juist op had gehoopt waarom blijft het ene kind gezond en leeft de ander met een handicap door zo te zijn geboren of te zijn verrast door een boobytrap waarom is het ene kaf en het andere koren waarom gaat de een zo vroeg dood en blijft de ander te…

het nieuwe dit jaar is dat te veel blijft zoals afgelopen jaar…

net zo’n hoed en zo’n kamelenjas die toen ook zo in de mode was en mijn stem lijkt veel te veel op die van hem helaas aard ik te weinig naar haar als dat wel zo geweest was dan stak ik pas echt goed in elkaar…

ik reis en kom voorlopig niet aan weet waar ik naar toe zal moeten maar ken de weg niet en het echte doel en zal als ik aankom het waarschijnlijk ook nooit weten doe ik boete? deze reis moet worden gedaan door iedereen daarom reis ik die van mij zoals behoort uiteindelijk ook alleen…

kijk me aan zie me staan en voel mee met wat me is aangedaan zie mijn ijzige schreeuw verbeeld door Munch wil ik slapen is het slechts een geeuw misschien van verbazing of met nog een andere lading? als je goed naar me kijkt zie je dat je op me lijkt men zegt over bomen dat ze maar wat staan te dromen toch echt geloof me van…

die van de borst of die op de rug de vlinder en die je leert op school het zijn slagen in de lucht en het is mij allemaal een worst en ik vind het echt bloedje link nee ik zwem liever op het droge en beoefen daar dan als het even kan de slag van de kwink…

daar zit ze vanuit een boom behaaglijk vredig te koeren zo moederlijk bedeesd uit een ooghoek met een glimlach naar mij te loeren en laat alles z’n gang maar gaan ach die vogel met z’n bezorgd behoedzaam afgewogen gedrag zo niet bijzonder en een wonder dat ze me soms even doet denken aan mijn moeder die ons ook zo van een afstandje…

samen herinneringen bij elkaar schrapen en ophalen hoe zat dat toen eigenlijk waar zijn die lui gebleven over hem en haar gingen vele wilde en trieste verhalen hij is zoveel ouder en de losse eindjes van mijn verleden weet hij tot het complete verhaal te smeden heel nauwgezet en fijntjes heeft hij mijn flarden aan weten voor mij tot iets…

als hij alleen achterblijft beklaagt hij zich over het feit dat niemand nog iets van zich horen laat een kind en her en der een enkele kraai weggevoerd met de vlagen van de wind het zijn eenzame dagen maar wie bel jij dan pa? Niemand want wat moet ik zeggen? Niets gewoon vragen hoe het gaat iemand vraagt zich af waarom hij…

liefde is een leugen ze suggereert voor altijd te zijn nu na zoveel jaren diep je die woeste hunkering weer even op uit je geheugen ach die liefde is slechts om bestwil een leugen en dient als de aanloop tot het echte houden van dat alleen kan deugen tussen die ene vrouw en die ene man…

oude films laten zich tonen ik heb ze nu wel gezien ook al verschillen ze altijd wel iets van elkaar soms willen ze echter niet op komen dagen juist op die momenten waarop ik er zo naar verlang misschien ook al blijf ik ze vragen om de stille kille eenzame lange nachten te helpen verjagen nee ze willen niet verschijnen en als de…

toen ik heel even van een afstandje naar mezelf keek er slechts teleurstelling ontgoocheling verlatenheid en een zeker falen bleek en de vraag rees zoals bij zo velen wat ging er mis of juist goed toen en hoe zou je dat nu anders doen helaas het is gelopen zoals het nu eenmaal is ooit verkeerd begonnen wordt er veelal niets meer…

Gods wegen zijn ondoorgrondelijk hij is het die nooit faalt het is een zegen dat Van Gaal het beslist voor wat het Nederlands elftal aangaat – hij bepaalt Gods wegen hebben wij slechts af te gaan maar Van Gaal kunnen we altijd nog ontslaan ik vermoed dat u mijn kijk op het een en ander rangschikt onder de noemer van een totaal misplaatst…

vanonder de linde overzie ik de tuin het stille wonder van bomen met hun bloesem de noten de appel en de pruim en ik verbaas me iedere keer weer over hetgeen ik dan ervaar het intense van dit is het leven zo noemenswaard het ontvangen van de zon de warmte de regen maar ook de kou de storm donder en bliksemgevaar en al het leven is in…

je hebt mij je pracht geschonken en nu het voorbij is en je weer in jezelf bent verzonken heb ik je bijgesnoeid en het vergane weggehaald je hebt rust verdiend maar ik weet dat jij mij volgend jaar voor al het snoeiwerk zoals altijd met nieuwe bloei weer uitbetaalt en wij weer gaan genieten van elkaar…

een groot huis met eigen zwembad wegkomen uit die drukke stad chillend wegdromen op het platteland of met een cruise en dan her en der aanmeren op een tropisch strand dat leek hem wel wat naast z’n eigen nog een andere lieve schat en zo’n dure auto in de zomer zo eentje met een open dak en toen hij uiteindelijk alles wat hij wilde had…

LENTE lente is zoals jij je in mijn armen vleit vol van beloftes ZOMER samen in het gras overdenkend hoe het is en nog worden zal HERFST herinneringen ontvallen ons langzaam als bladeren de boom WINTER winterse koude de kachel warmt op z’n best dat wat ons nog rest…

onzichtbare dingen worden niet doorzien onhoorbare zaken komen je niet ter ore onafzienbare verten vallen niet af te kijken ontluisterend is iets wat je liever niet wil horen maar iets te vaak misschien komt het voor dat een onmogelijke liefde weldegelijk mogelijk zal blijken…

z’n gedachten zijn niet altijd meer te volgen ga er maar niet in mee want als je goed kijkt zijn het onnavolgbare golven die allemaal behoren tot de in hem gevormde zee…

niet zittend in jouw lichaam voel ik niet wat jij voelt probeer wel mee te leven maar ervaar niet wat je eigenlijk precies bedoelt ik hou je hand maar vast ter verlichting van je last probeer naast je te staan maar het aller diepste stukje pijn en verdriet voel alleen jij maar aan…