Vader
hartenkreet
hij was mijn vader
de man die ik lief had
en alles leek in een moment verloren
dagen, nachten, maanden
eindeloze uren,
vervielen in één
daar stonden we dan
gedrieën,
hopend elkaars handen pakkend
en met betraande ogen staarden we vooruit
mijn besef nog niet gekomen
beefde ik in koele hartstocht
niets anders dan je aan te staren…