Alle inzendingen van Chatfant

Op de dag dat de taal weer praten kan en ik pleisters schrijven kan op de woorden die zijn misverstaan gaat de zon weer op in het dal van wat eens vriendschap was en zal ik armen slaan om de tranen die zijn weggewist. Maar weet vooral dat je nog altijd welkom bent…

glashelder spiegelt water met de matte gloed van glanzende vissenbuiken drijvend op kleurende olie, geel en rood en blauw glimmend van de dood waar riet omarmt, kringelt en bronst klotsend tussen afval en stank tot waar het land begint.…

Een beetje Pokon doet meer voor groei dan het knippen van bonsaiboompjes Mijn bloementuin is leeggebloeid Het oude hout is blijven staan maar verse loten weggesnoeid De jonge takken zijn gerooid De tuin bleef achter, leeg berooid waar alle groei werd uitgeroeid.…

woorden werden rondgestrooid als het kussen leeggeschud vanaf de heuveltop omlaag gegooid stoof het snel van hut tot hut. woorden droegen immer verder dreven dreigend op de wind kwamen in steeds verder oorden waar men nu ook veren vindt Wie zal al die veren rapen uit die kussensloop ontsnapt of een laster in doen slapen die uit alle naden…

De filosofie van de waanzin vertelde over de afstand die de oorlog afgelegd had vluchtend voor zijn gevoel. De beelden weggevoerd naar de verre horizon van de abstractie bouwden stalen muren waarachter in het diepste geheim het kind jammerlijk huilde. Naast het zweet- woelende bed stonden de spoken van verjaagde beelden bestreden met…

Ik kreeg van dichten nu ook blaren op mijn vingers het pennenlikken echter heb ik afgeleerd Sonnetten slingeren kletsnat aan slingers want word tot dichttalent in stijl bekeerd. Het pennenlikken echter heb ik afgeleerd de inkt bleef lekken dus dat werd een vieze boel maar word tot dichttalent en stijl bekeerd al weet geen mens helaas wat ik…

Wensen wachtend op de dageraad steeds schemeriger aangegeven voortdurend verder uit het leven weggeweven rafelig aangevreten als de dauw die in het helder realisme verdroogt. Nimmer voltooid verlangen voortdurend bijna, maar vervolgens toch weer nooit echt geraakt. Telkens weggeslagen doelen wegwijkend niet te bereiken, uitgestrekte…

Mijn knaagtandjes bijtend in jouw oor zijn zagend aanwezig. Mijn zeur woekert door ook na je ontsnapping uit de lege kamer. De kopjes rammelen van vergane glorie vol oude barsten van slecht gelijmde scheuren. De kopspijkertjes timmeren langzaam met de botte bijl tot loze zekerheid. Het is lente dus de kleurtjes botten uit het…

Kwaadaardige ogen loeren hebben hun haat op mij gericht ik durf dus niets meer aan te roeren het kwaad heeft meestal geen gezicht. veel blikken zijn gericht op mij, geuite woorden worden hoeren besmeurend elk teer ogenblik durf dus geen vin meer te verroeren het internet kent geen privé en dat moet mij mijn mond toesnoeren voortdurend…

Zie op tv de wereld aan mensen die daarginds creperen aarde-schokkend tenten-kampend hoe zij naast hun huis kamperen regen-schuilend leed-verkrampend wachtend op een nieuwe zon zich aan sprankjes hoop vastklampend waar een reddingsploeg begon kon hun leven toch weer verder gaan op zoek naar iets dat laat hanteren of hun geliefden veilig…

In de schaduw van mijn boom waar het bladerdak van hoog door de zware zoete kersen zongerijpt en voor het grijpen liefdevol en zorgzaam boog naar het kleine witte wiegje het beschermend voor de hitte voor het zonlicht uit het oog en ik droomde van de warmte tussen pitten van die boom klaargemaakt de confituren taarten etend zoet van kersen…

Nu je naast je voetstuk staat kan ik eindelijk met je praten. Had dat eerder maar gedaan dan was de trein niet zo snel voorbij gelegenheid gegaan en hadden wij elkaar verstaan. 't perron is leeg er kwam geen trein die hier had moeten stoppen. De rozen staan nog steeds in knop zijn klaar om te gaan bloeien misschien is het nog niet te…

Hoor applaus! in een zaal waar jouw handen niet klappen. Kijk een site! waar jouw ogen niet zien. Hier mijn boek! waar jij nooit in zult lezen. Nee, het is niet meer erg! want die wereld is nu toch van mij alleen. De vragen verstomden en mijn mond zal niet spreken waar op de stenen betreden alleen mijn voeten maar staan de weg is gegaan…

ofwel: Rang is pas rang, zodra er een rang aanhangt. Professor Doctor Fluitenkruid Quaestor van de quakers, en kwieke kwestieuze kwibus, was de kwintessens van de kwintencirkel kwijt. Normaliter kon hij toch zijn quoten kwistig kwinkeleren doch de kwinten in de Notenkrakersuite echter Kon hij slechts kwakkelig kwiteren; Ergo: de…

Open vraag Wat als ik deze nu nog lege regel niet geschreven had? Die open woorden zonder antwoord jou slechts toegedacht? Zou je dan weten het gedachte, voor ik zenden kon? Daar waar door zwijgen der gedichten nimmer iets tot daglicht bracht? En wat verandert dan nu ik deze volle regel wel geschreven heb? Mijn gedachten…

Kon ik jouw leven vatten in een gedicht om de tranen te doven van jouw gezicht dan pas zou ik goed dichter zijn. Als ik bij jou kon wezen en jouw gedachten verlichten jou tot vreugde deed lezen zou ik graag dichter zijn. Maar de woorden ontbreken jou het mooie te tonen dat ook leven heet dus ik bied slechts twee handen leeg…

Loop maar verder je neus is lang genoeg om niet te kunnen zien. Loop maar verder je arrogante blik reeds achter me verdwenen. Loop maar verder jouw tijd is al voorbij ik zie je al niet meer. Loop maar verder jouw mening telt niet meer kan beter zonder jou. Loop maar verder en kom ook niet meer terug verdwijn maar ongezien. De…

Kijkend in dat diepe gat van vaag verleden waar ware liefde ooit beschreven stond, dreven zwarte wolken zacht voorbij de wanhoop dat het nooit zijn weerwoord vond. Daden, immer onomkeerbaar leden schipbreuk, kwamen om in die poel van loze woorden ondergraven door gevoel. Zachter tijden kwamen over het totaal verwoeste land maar slechts…

Een witte zwaan geleewiekt vleugellam zoekt altoos in de verte nog wiekslag van haar maatje dat in de mist verdween. Het nest reeds lang verlaten, temidden van bevroren water wacht na einderloze vrieskou toch nieuwe lente op. Ganzen gakkend rond het wak lokken menig broodkorst aan welke drijvend op zwart water zeer snel in open snavels…

De armen van de dageraad die met haar stralen op doet lichten laat uit het duister van bestaan het oog op blijdschap zich weer richten Het is maar klein wat er gebeurt onzichtbaar voor gesloten ogen maar zaad van vrolijkheid ontkiemt gevoel van toch weer leven mogen…

Tussen de schotsen van gebroken ijs branden blikken van gouden glazuur. De kou van de morgen laat in een roes van verrukking zijn klamheid los. Stralen glinsteren vanuit ontloken dagenraad tussen de reten van halfgesloten gordijnen. De wereld neemt een nieuw begin, maar droomt nog even door. Het warme witte dek verlaat dan zacht…

Liefde leefde als een zeepbel, glanzend fleurig duizendkleurig zwevend tot aan de wolken heel voorzichtig, zo doorzichtig en fragiel, tot het knapte. Wat bleef was een traan.…

Ik wil jou voor kerstmis in een grote doos met een glanzend gouden lint en op die doos geschreven die hele grote letters : ik wil jou.…

Er bestaat geen therapie tegen het gemis van jouw armen om me heen, een strelende hand en een blik dat alles goed is. De wereld is vol monden; ze praten, lachen, eten, Maar jij bent daar niet bij. Er gaapt een afgrond vol vrieskou tussen jou en mij.…

Als schepen in de wind zo waait mijn blaadje voort de woorden weggeblazen in groene wij- land grond de stromen stormen tergend het laagland lachend uit, maar op de schuinste helling heeft grond zijn taal verbruid De zwarte zwaluw schemert die zware luchtig zin maar kan de kans niet vinden voorruit daar slaat het in. De snode wegen- wager…

Deze stilte wordt gewoonte kijk al lang niet meer vooruit achter is niets te beleven kan niet voor noch achteruit Zit dus domweg maar te zitten wachtend op een tij dat keert niet dat dat me iets zal brengen want mijn kansen staan verkeerd. Leef het leven van een sloofje die braaf zit en pootjes geeft die steeds jaknikt want tenslotte…

Lieve Sinterklaas, Mag ik uw paard verzorgen? zodat uw paard wat buiten komt, zo buiten 5 decembertijd: ik kan hem netjes voeren elke morgen. Beslist, u krijgt daarvan geen spijt Sinterklaas, Maak ook over kosten maar geen zorgen: de hele klas levert wel oud brood, dat anders in de prullenbak zou zijn bedorven. Sinterklaas Hij krijgt…

De lach ontstond, die klaarlichte dag waar het eerst – verduisterd- geen vreugde zag. Met ruwe rauwe regennat kwam plots’ daar -als bij toverslag- die donderslag, dat dwarse weerlicht een bliksemslag een zenuwlach de slappe lach. ze hipte over loos kabaal als einde van een triest verhaal snoeide snel de grove woorden met goedbeslagen…

De vloek die viel zou zijn verbroken door een enkel woord of simpel teken. Maar dat woord werd nooit gesproken toen de lange dagen duurden tot weggedragen weken. En stilte bleef tot spijt dat er nog steeds niet veel te spreken viel. en zo verging de tijd.…

wals de rode ritseldans blaadjes dwalen draaiend rond bruine knispertakjes kraken in hun slalom naar de grond Woeien waaiend vallend kraaiend wervelen hun rokjes neer wentelen met rode konen tot de bruine aarde weer. bladeren tot kant verweven bladskeletjes van weleer dromen rood met gele dromen stormen ruisend heen en weer. Paddenstoelen…