De slappe lach
De lach ontstond,
die klaarlichte dag
waar het eerst – verduisterd-
geen vreugde zag.
Met ruwe rauwe regennat
kwam plots’ daar
-als bij toverslag-
die donderslag,
dat dwarse weerlicht
een bliksemslag
een zenuwlach
de slappe lach.
ze hipte over loos kabaal
als einde van een triest verhaal
snoeide snel de grove woorden
met goedbeslagen slotakkoorden.
ze plantte zich voorspoedig voort
werd zo van verre reeds gehoord.
De roepstem om die lach te delen
werd slap gelachen
nu door velen.
Chatfant - 23 oktober 2006
Zie ook: http://chatfant.nl
Schrijver: Chatfant, 20 oktober 2008
Geplaatst in de categorie: emoties