Zeewierdans
netgedicht
Een hemel als een hangmat,
met één enkele vingerknip
baarde de ochtend
een woordeloos bestaan
de zuiderse tijdsbeschouwing
is uit de wandelgangen weggewarreld,
seizoensgeschiedenis
uit de bomen geschud
zwijgplicht
formele roerloosheid
toverspreuken van stille inkeer
is alles wat rest
en jij
in je vermiljoenrode…