Met de handen in de zakken

Drie armlengtes zijn er tussen ons,
zo nabij ben je. Ik kijk je aan met mijn
handen in mijn zakken, je glimlacht en
peilt naar het waarom van mijn doelzoeken.

Ik wil mijn armen uitreiken, je vastpakken
en kussen (drie zoenen zouden wel kunnen)
en intussen je boeket geuren opsnuiven,
terwijl ik “proficiat” zeg, ”gelukkige verjaardag” ook.

Je zou glimlachend en nieuwsgierig terugkijken,
en met deugd (hoop ik), maar ik blijf staan,
de handen in de zakken en toch verbonden,
onze ogen als een veelbelovend viertal.

Misschien wacht ik beter tot je jarig bent.

Biografie van deze schrijver

Hoop Handen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 10 stemmen 168