Alle inzendingen van Claire Vanfleteren

Weemoedig kijk ik voor mij uit, naar de druppels regen tegen de ruit. Ik staar zonder te verpinken, waarom weet ik niet, ik voel me net een schip, dat begint te zinken. Niet dat ik iets tegen mij heb, neen, maar het is allemaal teveel, mijn energie is weggeëbd. Mijn lach verdrongen, mijn hart verwrongen. Het is nog week, en toch zo…

Zoals het geel van deze achtergrond, Krijg je morgen goud in de mond. Ze voorspellen mooi weer maar het is mis, keer op keer. Ik zou de zon willen plukken maar het wil me niet lukken. Ze kwam vandaag even langs om een voorproefje te geven. Die warme zonnestralen, zijn nodig voor ons leven. Lachende gezichten oppeppende berichten. Zaterdag…

Zij kende de diepgang van haar eigen niet meer. Het ging bergaf, altijd maar dieper…. De standvastigheid onder haar voeten, had plaats gemaakt voor een diepe kuil, waar ze niet meer uit kon. De zoete voorsmaak van het begin, was weg en de bittere nasmaak bleef bijten op haar tong. De woorden van vroeger, waren nog alleen stille klanken.…

Een moeder heeft een hart voor haar kind dat kind wordt door haar bemind niemand kan haar evenaren zelfs niet het mooiste instrument de viool met haar snaren. Zij streelt het hoofd van het kind het kind dat zij bemint. Zij droogt de tranen van haar kind het kind dat zij bemint. Zij zoent de pijn weg van de wonde op zijn knie. Moeder…

Je ligt zo stil in je wiegje Ik kijk met vertederde blik op jou neer. Mijn engel tranen lopen over mijn warme wangen, ik weet het niet meer. Je kwam op de wereld, zo klein, zo zacht, maar je schreeuw kwam te laat. De zuurstof naar je hoofdje had gefaald. Je leeft als een teer plantje maar je bent hier bij mij, mijn kind Je leeft…

Gezicht in de zon, uitkijkend over een bron, omsluierd door gewelven van steen grijnst hij om zich geen. Zijn ogen nors Zijn neus glimt Zijn wangen fors Zijn mond wijd open alsof hij alles in zijn geheugen prent. Hij aarzelt niet en braakt liters water, terwijl iedereen het ziet spuit hij onverminderd voort, de sater.…

De zon is eindelijk terug van weggeweest, wel een beetje bedeesd kijkt ze naar de zaden op de grond, ze voedt ze met haar stralende mond. Ze neemt hen, in haar warme armen ze bloost en zoent hun knopjes, die worden bloemenkopjes strijdvaardig als ze is gaat ze de aarde verwarmen.…

In de stille mijmering, aan de oever van het tranendal, vind ik mijn herinnering aan de dagen vóór het verval. De geestelijke gewaarwording, op een uitzichtloze vlakte, met de dagelijkse beslommering, waarmee ik in het niet zakte.…

Hij ligt er moerassig bij, slijk, water een vuile brei. De jeugd lijkt uit zijn lijf verdwenen, de hemel is zelfs aan het wenen. Moeder, waarom doe je mij dan aan. van jou komt toch mijn bestaan. Laat me weer even bloeien, laat bloemen op mij groeien. Ik word vruchtbaar door het zaad, van duizenden gewassen, gans mijn lijf is nu doorweekt…

Een kind met gebloemde jurk en dito hoedje Op het puntje van haar neus een sproetje Ze dartelt over het grind, dat blije kind Zwaait met haar hand, naar de mensen aan de kant Ze heeft van hierboven een hartje van goud gekregen Haar glimlach is als een zonnetje en verdringt de regen Ze kent een tijdloos bestaan, van geluk en vrede…

Vandalen hebben geen ziel of hart want ze deden baldadigheden, die elke verbeelding tart. Ze rukten zerken uit de grond, maakten putten, waar een kruisbeeld stond. De graven werden beklad, de bloemstukken gejat. Struiken werden uitgetrokken, en voor zij vertrokken, zijn ze nog een kapelletje binnengedrongen, om de sarcofaag te onteren.…

De zon schijnt volop vandaag, al staat ze nog heel laag. ze speelt met de warmte en het licht, prikt in je ogen en kriebelt op je gezicht. Begroet je door een openstaand raam, ze geniet van haar roem… en faam. Door haar ligt de lente op de loer, en knoppen houden zich stoer. Met een beetje warmte op hun hoofd, is een mooi bloemenspel beloofd…

Camelia met je mooie bloembladen en vele goudgele meeldraden. Je grijpt je vast aan de stralen van de zon, aan het lichtspel van druppels in een regenton. Je leven is een streling voor het oog Klim je tegen een wand of over een boog, je speelt het altijd klaar om gelijk waar, je mantel van bloemen te spreiden, om iedereen met je wasachtige…

Lachen is gezond, het is een gewaarwording van vrolijkheid, het uitdrukken van opgewektheid. Een uiting van heimelijke tevredenheid, met een geest van oprechtheid. De lach op iemands gezicht kan wonderen doen, je weet waaraan je te houden, het is een doordringend bericht. Je ervaart het bij elk contact, over de telefoon of gewoon abstract…

Lieve krokus, je bent de voorjaarsstempel in mijn tuin, met kleurige kelken in je kruin. Je vervangt de wintertinten, in levendige slierten en linten. Een palet van lichtblauw en fel geel in de ochtenddauw. Je nestelt je tussen de ontwakende planten, met een lachend en stralend gezicht, langs alle kanten.…

Bloemen zie ik alleen op het behang, kan er alleen van dromen, de winter duurt te lang. Het stilleven op de muur kan niet tippen aan de natuur. Geen bloem die past in kleur, geen neusprikkelende geur. Ze staan mij aan te staren maar de passie is er niet. Alleen kan ik ze schilderen in mijn geheugen, met hun blaadjes zo zacht, en de…

Mijn rozenboog, bijna twee meter hoog, met het dode hout op zijn lijf, snakt naar de nieuwe bloemen, want hij weet met het ongemak geen blijf. Hij tuurt naar de zon, tussen de wolken, zoekt naar warmte, maar het zijn regendruppels, die de lucht bevolken.…

Overal bonkt hetzelfde hart, het ene van liefde, het andere van ellende en smart. Ongeloof, maakt plaats voor haat, haat draait uit op geweld, daar worden mensen in hun innerlijke door geveld. Laten we hopen, dat er een betere tijd komt, want zoals het nu gaat, is het een bom, met een brandende lont.…

Acht is één meer dan zeven, zeven en één is acht, tien min twee is acht, acht en acht maakt zestien. Acht mooie mannen, acht dagen van de week, een vakantie van acht dagen, in een discotheek.…

Klein knuffelbeest zacht en onbevangen, blijf je in mijn armen hangen. Ik koester je als geen een alsjeblieft blijf bij mij voor eeuwig, dan voel ik mij nooit alleen.…

Verleidelijk maar ondoorgrondelijk. Mooi ogend zonder tastbaarheid. Verblindend zonder feeling, Eenzijdig, maar verdeeld onderling. Samenhangend zonder verbintenis, een struikelblok, in plaats van een hindernis. Toelaatbaar zonder meer, maar ongenaakbaar steeds weer. Verdoemd in ergernis, een leugen zonder betekenis.…

Haar blik staart oeverloos, zonder begin of eind. De ogen zijn dof en glansloos, zodat de geest wegkwijnt. Snakkend naar lucht, van uitputting verstijft. Niet één kleine zucht, die haar verder drijft. Het loodzware juk moet ze zelf dragen, ze durft het aan niemand vragen. De wangen bleek en aderloos, het gezicht als steen zo broos,…

De overtocht is moeilijk, door de druilerige nattigheid. Er is geen houvast meer, en met de moed der wanhoop, probeer je het weer, zonder resultaat, zonder hoop. Zwetend en vermoeid, je vingernagels verschroeid, door het willen grijpen in het ijle, je laatste krachten zijn weg, te hoog was die spitse berg. Je glijdt weg, je ogen gaan…

De overtocht is moeilijk, door de druilerige nattigheid. Er is geen houvast meer, en met de moed der wanhoop, probeer je het weer, zonder resultaat, zonder hoop. Zwetend en vermoeid, je vingernagels verschroeid, door het willen grijpen in het ijle, je laatste krachten zijn weg, te hoog was die spitse berg. Je glijdt weg, je ogen gaan…

Zeemzoete woorden, op een witte achtergrond. Ze voeren strijd met het papier. De letters willen geen woorden vormen. Als er geen woorden zijn, kan een zin niet bestaan. De inkt stribbelt tegen, wordt beetgenomen en gedwongen, om de letters te laten komen. Pijnlijk, maar er is geen ontkomen aan.…

Na regen, komt zonneschijn, het kan toch allemaal zo mooi zijn. De ketting, waaraan druppelsgewijs het water naar beneden druipt. Tergend traag, druppel bij druppel zuigt het water zich vast aan de schakels. Die geven het aan de andere aaneengeschakelde halve manen door, tot ze zijn aangekomen in een houten ton, of op het slurpende gras.…

Geen goesting om iets te doen, veel te warm, veel te zwoel. De kleren kleven aan mijn warm gekookt vel. Druppels zweet likken zich een weg in de rimpels van mijn voorhoofd, om dan langs mijn gezicht, naar beneden aan mijn kin te kietelen. ‘k Ben te lui, om iets uit te spoken, ik blijf liever ondergedoken, in het donker, zonder licht, met…

’s Morgens bij het krieken van de dag, word ik op slag wakker, wanneer mijn voeten de koude grasmat raken. De dauwdruppels onder mijn voetzolen geven een prettig niet te evenaren gevoel. Met langzame tred, schuif ik mijn ene voet voor de andere tot aan het einde van de tuin. Zalig, ontspannend, vrij. Wanneer ik mij omdraai, is er al iemand…

De wind speelt door de spleten, zijn lied op zijn eigen manier, maar de klokken overstemmen, de wind verdwijnt in het niet. De beiaardier kent de kunst, om de zuiverheid te horen en alle oneffenheden in de kiem te smoren. De liefde voor het instrument, is meer waard dan zijn eigen pigment. Hij speelt de noten zonder na te denken, of aandacht…

Ik dacht waternimfen te zien, wanneer ik in de waterspiegel keek. Ik fantaseerde over mooie elfen, die ik tot leven kon wekken. Dromend bij de waterkant, streelde ik de spiegel, die ringen maakte, van klein naar groot. Het was fascinerend hoe het water, weer een gladde spiegel werd. Ik zou mijn dromen even uitdagen. Ik boog me langzaam…