Alle inzendingen van Coby Poelman-Duisterwinkel

Het licht dat schittert in de ogen van ieder die van liefde brandt als over Christus wordt gesproken, het licht dat schijnt in alle blijden die verlangend naar Zijn komst hun vreugdevuur verspreiden, het licht gericht op ‘t Koningskind dat het kwade overwon, en de duisternis verblindt, dit licht zal op het kerstfeest branden en stralen…

Hoe zal het zijn als er vannacht eens engelen zouden zingen. Zouden we schrikken van het licht, ontroerd ons bed uitspringen? Ik denk vaak aan het “Stille nacht” gezongen door ‘t jongenskoor als slotlied in de kerstnacht, dat raakt mij door en door. Op zo’n moment dan voel ik en zie met ogen dicht die engelen van heel dichtbij, rondom…

Zie je Ruth lopen met op haar rug een zak vol gelezen aren, zie je haar ogen waarin de glans van wat ze heeft ervaren? Zie je Maria die na het bezoek van de engel begint te zingen, zie je haar bewogen hart, overmand door zegeningen? Twee begenadigde vrouwen, vol geloofsvertrouwen, in Ruth een ontluikende liefde voor haar gevonden…

Hurkend in de tuin valt zijn oog op een tulpje. Zacht vouwt hij het open, kijkt aandachtig, legt er zijn oortje bovenop en luistert…. Voorzichtig staat hij op, loopt stil het tuinpad af. Drie peuters lopen geruisloos het tuinpad op, hurken voor het tulpje, het vingertje, eerst voor zijn mondje wijst nu het tulpje in,…

Vroeger geloofden kinderen in Sinterklaas, nu gelooft Sinterklaas in het kind. Vroeger waren Pieten de baas, nu zijn de bazen zwarte Piet. Vroeger kreeg je cadeaus van Sinterklaas, nu koop je Sinterklaascadeaus. Vroeger kleumde je op de kade… nu mijmer je over vroeger.…

Ik hoorde vandaag iets nieuws in het verhaal van de Bruidegom en de wachtende meisjes die sliepen bij Zijn komst. De olie in de lampen is liefde voor Hem die op Zijn komst liet wachten, ze schrokken door een stem. Hun olie was al op, ze moesten nieuwe kopen, ze konden toch niet zonder licht in ‘t donker verder lopen. Waar kun je die…

Ik was aan het spelen toen Jezus mij riep. Hij stond met wat mensen te praten. Hij zette mij midden in de kring, eerst had ik niets in de gaten maar toen Hij tegen volwassenen zei dat zij moesten worden als wij keek ik omhoog en zag ik verbaasd dat lieve gezicht van Jezus. Zijn hand op mijn schouder Zijn stem zo dichtbij. Hij boog zich…

Toen ik de man met de verrekijker zag keek ik van verre in de kijker, voor de kijker dichtbij. Zag ik hem knipogen of kneep hij een oog dicht voor de kijker. Hij was te ver weg voor mij. Ik liep hem tegemoet, hij moet mij scherper hebben gezien, toen hij me overeind hielp zag ik hem van dichtbij, de verrekijker leek een oogje dicht te…

Als de liefde geschiedenis geworden is baant een manuscript zich een weg naar een ontroerende liefdesgeschiedenis. gedicht bij het gelijknamige boek van Nicole Krauss.…

Wat is het toch moeder dat ons zo bindt, u, mij en ons pasgeboren kind, dat u mijn weeën hebt vernomen op het moment dat uw kleinkind zou komen, u, toen de dokter zijn jas uittrok zo onrustig wakker schrok en vanuit uw eigen bed bij mij was in uw gebed? Zou het zo zijn bij moeder en kind dat de band met de Vader ons verbindt? Moeder…

In de schaduw van het licht ligt ergens in het stro een moegestreden moeder, haar ogen opgelicht, Er is geen bed op klossen, ze heeft geen wieg, geen kruik en geen elektrisch licht. De man kijkt in het rond en vindt een voerbak voor het pasgeboren Kind. Kijk eens door de kier van het kapotte dak, het is de ster waarover men sprak die…

Ik kwam je geloof, hoop en liefde brengen en trof het bij je aan. Wat was je er blij mee, ontroerd keek je me aan. Je was toen al ziek, vroeg met een traan of het naar je familie mocht gaan. Nog geen half jaar later liep ik geheel ontdaan achter je rouwkoets aan. Geloof, hoop en liefde nam een nieuwe dimensie aan. Eén Petrus één liet…

Vertel me het verhaal van het licht in het donker, van de golven die elkaar overspoelen tot ze aan land omkeren naar het oneindige. Het licht dat nooit dooft, baken in zee, houvast in de chaos van wat begin, midden en einde verhaal is van Genesis tot Openbaring, van woeste leegte naar het Eeuwig Licht. Gedicht naar het gelijknamige…

De oude wilg is weg. De jonge beuk die altijd in zijn schaduw stond groeit in het licht de ruimte dicht en fluistert in het duister naar de afgehouwen stam: “Ik mis je zo, je zuchten en je kreunen, je steun ook in mijn rug” maar hij hoort niets meer terug, geen tak ziet hij meer wuiven alleen de grote paddestoel op de afgehouwen stam…

Ik zat op je te wachten met het eten toen jij werd getroffen door een bom. De koude etensresten in de verweerde kom beschrijven mij wat van jouw lichaam rest. Rouwen is het omgekeerde want ik leek dood, niet jij, totdat in mij weer honger is ontstaan, verlangen werd geboren. Blootshoofds heb ik het nieuwe levenslicht zien gloren.…

De dominee liet een groeiboekje zien aan de kinderen in de kerk. Een van hen, een jaar of tien, voor zijn leeftijd een beetje klein, keek mee naar de stijgende lijn. Ze stonden zij aan zij te luisteren naar wat de dominee zei over groeien in geloof. Daar geeft het consultatiebureau geen boekjes voor cadeau. Soms is dat groeien…

Druipend komt ze aan, schudt haar regenkleding uit. "Nat hé?" zegt ze droog.…

Old Bet, met je dikke rimpelige huid. Een mier bungelt ondersteboven. Ben jij het, Granny of is het Old Bet. Je benen marcheren, bewogen door je versteende hart dat geen krimp geeft. Kom nou, je stond voor heter vuren, Zij die niets meegemaakt hebben, díe huilen, maken van een mier een olifant. Maar jij, armen omhoog,…

Een bruin bewegend kleed van mieren bedekt de stoep. ”Luister! Ze praten maar wij begrijpen hun taal niet. Ze zijn bezig met een soort plechtigheid. Brengt de lente verandering in hun nest? Stuur ze terug voor ze naar binnen lopen. Nee, lees de liefdesbrief *) voor ze het huis veroveren.” De bewoners van het huis buigen zich voorover…

Met het breken van de doofpot, het crashen van een mobiel valt de communicatie stil. Op linnen schoenen sluipt de sluimering terug in de herinnering. De leden van de literaire kring halen de neus op voor hun dorpeling. Met gesteven boorden en gewassen handen ontwijken juristen evenals de anderen de scherven van de gebroken pot…

Kijk eens naar mij, laat me je ogen zien, ik vraag het niet voor niets, ik ben met je bewogen. Kijk nu niet weg, ik heb het al gezien dat smalle spoor onder je afgewende ogen. Zo kijkt de Heer, Hij ziet je aan en voor je Hem kunt tonen wat je zojuist hebt meegemaakt heeft Hij het al vernomen en is je troostend tegemoet gekomen.…

Door de mazen van mijn verstikkend gewaad ontluikt het. Kom mijn dochter verberg je in de plooien, hoor het tekeergaan van mijn hart duizend keer liever dan het geweld daarbuiten. Voel mijn hartstochtelijke liefde geborgen in de ingewanden van mijn ziel. Pijl de diepte mijn dochter, van de liefde voor mijn liefste waaruit je bent…

Grijs is de kleur van de regenboog in de hoopvolle ogen van het opgetogen kind. Hij is kleurenblind.…

Daar zit ze, moeder, voor de tv. We schuiven een stoel bij en kijken mee naar een huwelijksdienst van ’t Koninklijk huis en moeder, kijkend naar de buis waant zich in haar geest te gast op dit hoge feest. Als de dienst is afgelopen fluistert ze iets in mijn oor en ik zeg: “Ga maar rustig hoor.” “Maar al die mensen…” werpt ze tegen in dit…

Als de dood het lichaam heeft ontbonden verbindt het door verlatingsangst getroffen kind de namen van haar ouders onomwonden. Omringd door wat er van hen over is, de fel begeerde schilderijen, beschrijft het kind met ingetogen droefenis de pennenvruchten die haar moeder lijkt te breien. De kluwen van de uitgetrokken rozerode…

Klaaglied van Margje. Waarom heb je het voor mij verzwegen, je diepste gevoel, met jezelf verlegen, wat je totaal in verwarring bracht, je bezighield in het holst van de nacht? Ik had je toch begrepen als je had verteld wat je zo had aangegrepen. Als ik je vroeg of hij was geweest, Ik merkte het aan je rook, die geur, en jij zo bedeesd. We…