Alle inzendingen van Coby Poelman-Duisterwinkel

Het witte vel, gelijnd door zwart, ontelbaar zijn de noten, kruizen, mollen, bogen. Daar komt de muzikant, het hoofd ontcijfert, vingers beroeren, stilte breekt in klanken luid en zacht. Het wonder van een partituur in Geesteskracht door mens en instrument tot leven gebracht.…

Stille Landman, zie mij wachten in ‘t verborgen duister, ik draag een heel klein vruchtje maar. Wanneer U langskomt zult U denken dat vruchtje is nog lang niet klaar, ik leef hier in het donker, durf me niet te laten zien, nooit kom ik in het volle licht komt U een keer bij mij misschien? Ik ben zo bang voor al die ruwe mensen die plukken…

Er stonden negen bomen in de Hof van Leven. De liefdesboom droeg steeds de meeste vrucht, de boom van vrede had nogal geleden, de vreugdeboom raakte niet uitgeput. Die van geduld zou later bloeien, vriendelijkheid boog zachtjes door de top, de boom van goedheid begon uit te lopen, die van geloof bestoof de stille hof. Zachtmoedigheid…

Achter mij zingt een man mijn trommelvliezen bol, zijn ritme schokt de bank. Vol overtuiging klinkt het. Lofprijzend is zijn dank. Bij het verlaten van de kerk valt hij het orgel bij. Zijn echtgenote fluistert sssst maar hij is veel te blij. Haar diep ontroerde ogen beroeren die van mij.…

Denderende karren, geluid van staal op staal worstelen met golfkarton en vloeipapier, zuchten, zweten, niet meer weten, tas met medicijnen zoek, paniek, in welke doos? De vreugde van het vinden na de tweede, chaos in de kamers, even een time-out. Smullen van een ijsje, opgewekt weer verder tot in de late uren, moe maar toch voldaan…

Zelfs aan de kleurenfoto’s die hij neemt van mensen is herhaaldelijk te zien dat hij hun minder mooie kant belicht. Zo mist hij keer op keer het mooiste. Maar kijk hoe hij vandaag de negatieven in de haard verbrandt. Op zijn gezicht ontwikkelt zich een zachte glans van licht! Terwijl ik kleur zie ik opeens zijn allermooiste kant…

Het licht van jouw verjaardag schijnt op je steen over het sterretje van je geboorte, vandaag ging mijn mobieltje af als een herinnering maar zonder jou is je verjaardag anders en dwalen mijn gedachten naar je graf nu vier je je verjaardag aan de overkant misschien schudt Hij vandaag je hand. We vieren 't hier in stilte met je mee…

Moedig gaan we voort door de woestijn die wereld heet, we zijn bevrijde mensen al staan we na het hete zand voor metershoge golven, vertrouwend op de Weg er dwars doorheen voelen we kracht als wijlen broeder Mozes. Ons is een land beloofd vol Licht en Vrede, we zingen liederen, een wolk gebeden trekt met ons voort!…

Onder het gaas schuilt een ragfijn viooltje dat eerder krimpt dan groeien wil een gebroken spiegelstukje, dragend zijn eigen wonden doorsneed de tere bloem liefde leek ontoereikend voor wie zijn geschonden gebrokenheid is wat hen heeft verbonden. Geschreven bij het gelijknamige boek van Paolo Giordano…

Vreugde zingt de ruimte in als wij elkaar begroeten, het orgel nodigt, partituren wachten op uitgestrekte armen. We zingen in en stralen uit wat ons ten diepste vult, de lofzang houdt ons gaande, vol eerbied leven wij ons in, stemmen vloeien samen. Psalmen spreken door aloude woorden dragen heden en verleden. Krachtig klinken onze…

Ze was nog maar een peuter toen eerst haar vader, tien dagen later moeder stierf. Haar broertje een flinke kleuter begreep het ook nog niet. Opeens was oma moeder altijd in het zwart, zwijgen was gewoon. De zware fotodoos keer op keer geopend spreekt droefheid, tekent tijd, in hun gezichtjes mist het kind. Boven verledenfoto’…

Lopend in de motregen over oneffen pad, door een wiptegel mijn voeten in een schoenenbad sjomp ik door de stad voor een try-out van theater te water. Onderwerp van voorstelling op het schip “Verwondering”: “KOUWE VOETEN” ik leef me vol huiver in……

Als U met ons bent alle dagen en gezegd hebt Ik ben die Ik ben en zal zijn die Ik zijn zal als U in Uw Woord ons zoveel kracht geeft tot geloven wie zal dan ons brandend hart nog kunnen doven?…

Dag lieve zus, zo onverwacht geroepen, nu is het stil, Vrede op je gelaat. We begeleiden je eendrachtig tot aan je laatste rustplaats. Levend in de tijd voor Pasen lopen we naar de stille hof. Door Zijn beloften richten wij ons op. Dag lieve zus, voor jou is het begonnen gezien de uitdrukking op je gezicht, een stil bericht…

De troosteloze aanblik van de oorlog, verstilde schuren in het schemerlicht een levenloze boom tekent zich af als een skelet tegen de bloedrode lucht die lijkt te roken in een hemels schijnsel gekrompen is de hooiberg die schuilgaat in het donker wachtend op de morgen, voor elk geluid beducht in een zucht lijkt Putten uitgestorven…

Het is vandaag een bijzondere dag en daarom dit gedicht . . jaar geleden verscheen een huwelijksbericht. De bruid, zij kreeg een nieuwe naam naast een vertrouwd gezicht, zie nu dit bruidspaar stralen, op jullie valt het licht van deze mooie feestdag, gezegend door de Heer zijn jullie nog steeds samen, een hele eer!…

Levend in gedichten opent zich een wereld van gedachten opmerkzaamheid scherpt aan heel de schepping openbaart zich als door kinderogen in alledaagse dingen schuilt iets uitzonderlijks elk voorwerp nodigt uit ontmoetingen herleven belevenissen spreken gevormd, geschaafd, herlezen heel je wezen bestaat uit een gedicht hart en…

De zee ingehaald, golven stormen, ijskristal klettert uit antraciet, onweer in Bergen, zon in de duinen, schuilplek ontdekken door hagelzand, windvlagen spelen met slippers en vlaggen, rennende badgasten, flitsend strand we vieren vakantie in Nederland.…

Wassen en watergolven zegt haar grote zus na twee knipbewegingen blikt in de spiegel een heel ander kind met kloppend hartje volgt ze elke handeling de bruin gegolfde bundeltjes niet uit het oog verliezend met dansend korte haartjes verlaat ze kijkend naar haar zus de stadse kapperszaak het plastic kokertje trots in haar hand geklemd…

Zoals ze daar stond fier en rechtop beweginkjes in haar benen geen enkele schroom puur uit het hoofd concentratie tot in de tenen. Hoe ver ze al was in haar nevelige geest, bij voordrachten leek ze aanwezig. Hoe klonk haar ontzag in de stem van de haan voor de hond in de tweespraak gesproken trefzeker haar ogen in ‘t diepst van…

Dag mevrouw Hemmes, ik ken u niet toch hangt u bij ons in de gang, er is eigenlijk niemand meer die u echt ziet want u hangt hier al tamelijk lang. Uw zuster hangt naast u, zo is mij verteld door de man van wie ik u kocht, u lijkt niet op haar, heeft een zachter gezicht ik denk dat die man u wel mocht. Uw zus lijkt op Bea van de tv uit…

Hij stond temidden van smaragd en amethist te zoeken naar meer glans en schitter. Wat op het oog geen enkel kleursel had van dichtbij bruin en mat maar in het licht toonde hij stralend de mooiste glans van groen en blauw in fijn labradoriet.…

Ruitenheer sprak tot de klaverboer mag ik van jou de hartenvrouw? Het hart brak van de klaverboer nooit geef ik jou mijn hartenvrouw ik blijf haar eeuwig trouw. De ruitenheer was zeer bedroefd dat zag de schoppenvrouw zij ging een kaartje overslaan en sprak voor ieder te verstaan ik geef mijn hart aan jou. De ruitenheer kwam in het nauw…

Toen ik getuige was van een begroeting waarin Zijn liefde alle talen sprak wist ik opeens wat Hij bedoelde met liefhebben met al je kracht.…

Boven Zaltbommel tekende hij wolken maar geen gewone alledaagse hij toonde in zijn kunstwerk diepere lagen vormde er zijn beleving in. Boven Zaltbommel dreven tolken zij laten door het leven van alle dag het Goddelijke zweven. Geïnspireerd door de aquarel van Anco Wigboldus. De foto van het kunstwerk is te zien op http…

Scheuren in het pleisterwerk van de gerestaureerde kerk vertellen de historie van wie verwond door het verleden louter kerkpaden betreden voor concert of glorie. Wanneer de wond ontpleisterd is komt ruimte voor vergiffenis breekt Zijn bevrijding door.…

Roerloos staat ze voor het venster in het schijnsel van de maan. Haar hart schreeuwt de hunkering, vragenworstelend snikt ze zijn naam hoe vaak heeft ze hier haar hartstocht gestild gekweld door verlangen de nacht onderbroken fluisterhuilend haar liefste gezocht. Ik weiger je dood zie je leven in mijn dochter jouw Loenia hoor je,…

Als alles lijkt verwoest door een verterend vuur de aarde nasmeult in de avondgloed buigt zich de boer over een verkoolde hen. Wanneer hij, vleugellam haar in zijn hand wil sluiten begroet hem het verholen dons in zachte piepgeluiden levende getuigen. Als alles lijkt verwoest buigt zich een losser over wie zijn vleugel zoekt.…

Wankel, leunend op de vensterbank ziet ze hem gaan zijn pas onzeker, traag het kistje op zijn schouder wiegt het ritme dat maandenlang het hare was de weg buigt af langs gracht en beukenhaag dan sterft de stilte. (Gebeurtenis in 1954 beschreven in 2010)…

Een dompelpomp, oogst van de kringloopwinkel verlangde naar een even oude slang gekoppeld door een creatieve man sproeit hij nu stralend uit een afgekeurde brandslang naar zijn maatje in een ander vat communicerend over hun gezamenlijk belang.…