Alle inzendingen van Coenraedt van Meerenburgh

“Bij nader inzien, heb ik pas geleerd, Was heel die instroom van de vluchtelingen, Waarop ik doelbewust zat aan te dringen, Toch níet zo’n goed idee, ja zelfs verkeerd.” “Dat heb ik nu gemerkt, dus draai ik bij, Zodat u hopelijk weer stemt op mij.”…

Hey Cleveland! Uche-uche! Ik ben trots! Bedankt dat jullie, uche, mij ontvangen, Omdat we naar verkiezingen verlangen, Kom ìk hier…, uche-uche-(rochel-kots)! We kunnen samen de problemen aan, Omdat we samen, uche!, sterker staan!…

Teresa, ook wel aangeduid als ‘moeder’, Was eigenlijk voor wie haar heeft gekend, Een moeilijk mens, een kenau, een serpent, Een feeks, een kreng, een helleveeg, een loeder. Zelfs heiligheid is dus, zoals u leest, O wonder, niet meer wat het is geweest.…

De doelman van weleer, nu directeur, Kon wèl Ruud Gullits interesse wekken, Maar wist hem niet over de streep te trekken, Ze kunnen samen niet meer door één deur. Nee, liever denk ik terug aan hoe het was, Nu zijn ze net een èchte kleuterklas.…

Op 'warp speed' door het universum scheuren, 'First contact' maken met een nieuwe soort, Ontspanning op het 'holodeck' aan boord, En nevels, 'wormholes', in de vreemdste kleuren. Zo blijft de mens steeds in ontwikkeling, Door driest te gaan waar niemand eerder ging.…

In Nice was hij toevallig bij de truck, Op het moment dat die voorbij kwam rijden, En even later, - het zijn drukke tijden - , Was hij in München tot zijn groot geluk. Trekt hij ‘t aan of wordt hij soms gestuurd? Let dus goed op en blijf ver uit zijn buurt.…

Op de conventie van de Repucraten, Kwam ook ‘de vrouw van’ even aan het woord, Maar hé, die speech had ik al eens gehoord, Die Demokeinse kon precies zo praten. Zo wordt de kiezer bij de neus genomen En rest het volk alleen ‘te blijven dromen’.…

Nu de vakantietijd weer is begonnen, En iedereen vertier, ontspanning zoekt, Heb ik dit keer geen verre reis geboekt, Ik hoef niet aan een drukke kust te zonnen. Nee, ik blijf lekker thuis en word tòch bruin, Door Pokémons te vangen in m’n tuin.…

Als iemand grote dingen na wil streven, En telkenmale daar maar niet in slaagt, Dan wordt er aan zijn stoelpoten gezaagd, Tot slot zal die er zelf de brui aan geven. Omdat hij alles tegendraads bekijkt, Vertrekt Farage nu Brexit is bereikt.…

Altijd nieuwsgierig naar het onbekende Steekt Adam nog maar eens z’n voelspriet uit, Op zoek naar feiten, beelden en geluid, Waarmee hij grote wijsheid voor kan wenden. Helaas, één ding blijft buiten zijn bereik, Het is: de achterkant van het gelijk.…

Nog één dag: wordt het 'blijven' of een Brexit? Recessies dreigen door dit raadsbesluit, Of anders breekt er wel een oorlog uit, Misschien volgt er een Nexit of een Frexit. Bedenk, dat hoe het dan ook verdergaat, Big Ben steeds onverstoord de uren slaat.…

Nu ik een man van bijna vijftig ben, En ’s ochtends ik mij naakt sta af te drogen, Dan sla ik soms de handen voor de ogen, Een dikzak? Nee, maar ook geen ranke den. Toch roep ik, vol met rimpels, grijs en kaal: “Lang leve, ’t Onbereikbaar Ideaal!”…

Ie-ah! Wat zijn de democraten blij! Haar nominatie is al bijna binnen, Dus Hillary kan aan haar klus beginnen, Want Trump zet zij waarschijnlijk wel opzij. Natuurlijk zegt ze, voor d’r goed fatsoen: “Ik ga het (weer!) volkómen anders doen!”…

Wat is er in ons landje aan de hand? Als dichter van een zekere allure, Bestuurde ik m’n auto - ècht geen dure -, Toch zette oom agent mij aan de kant. De diender schrok: “Ik was wat in de war, Want Coenraedt! U hier? In zo’n ouwe kar?”…

“Zeg, weet je waar ik mij nu zo aan stoor? Dat op tv, gedurende de zomer, Het minder actueel is en veel slomer; Geen Pauw, en ook de Wereld Draait Niet Door.” Wat let je, Plasterk? Zet dan ook het mes In al die weken politiek reces.…

Hij was als arts aan drank en drugs verslaafd, Maar stelde desondanks een diagnose, Wee hen, die hem als neuroloog verkozen, Zijn medisch oordeel was geenszins gestaafd. En als beloning voor zijn ‘artsenij’, Spreekt onze rechtspraak hem van alles vrij.…

(Negatieve versie) Toen Douwe Bob het podium besteeg, Liet hij zijn landgenoten even hopen, Toch is hij de finale misgelopen, Omdat ‘Slow Down’ te weinig punten kreeg. Het voordeel is, nu hij naar huis mag gaan: Voor hem mag alles nu weer langzaamaan. (Positieve versie) Toen Douwe Bob het podium besteeg, Liet hij zijn landgenoten…

Die vierde mei is niet aan haar besteed, Geen stilte, geen herdenking van de doden, Want zij beziet de wereld en haar noden, Er is fascisme, oorlog bij de vleet. Ik ben benieuwd, nu zij zo stellig praat, Of zij dan ook de vijfde overslaat.…

Het draagvlak voor ‘Oranje’ is gedaald, Toch heeft de meerderheid nog steeds vertrouwen, En roept: “Op u, o WimLex wil ik bouwen”, Dus denk ik dat hij volgend jaar wel haalt. Mij best, hem breng ik hulde, elke keer, Maar hopelijk bij ietsje beter weer.…

Ze krijgt een prijs, de Duitse Opperdame, Want zij heeft zich voor vrijheid ingezet, En aangezien ze goed heeft opgelet, Zal zij het onderstaande wel beamen: Dat van de vier, die Roosevelt beleed, Er één de vrijheid van expressie heet.…

Vanouds bestaat de zot in narrenpak, Die zorgt voor zang en dans, jolijt, satire, En om zijn ongenoegen bot te vieren, Neemt hij de vorst eens lekker op de hak. Ben jij het onderwerp? Wees niet ontstemd, Want dan sta je wel twee keer in je hemd.…

“M’n moeder gaf me, voordat we vertrokken, Wat water en een zwemvest, een oranje, Ze bad en zei me: ‘ik houd héél veel van je.’ We kwamen aan, moe, dorstig en geschrokken. Nu gaan we wéér aan boord, van grote boten, Maar volgens mij zijn we niks opgeschoten.”…

Ik hoor dat ik beslist wel vóór moet stemmen, Omdat Vladímir Poetin tégen is. Wie tégen is, zegt: ”Dáár is het niet fris! ’t Is goed om Brussel eens wat af te remmen.” Maar zelden gaat zo’n potje landjepik Om ons, om mensen zoals jij en ik.…

Als speler stond je liever aan zijn kant, Zijn dribbelen, zijn pass, zijn dirigeren, Zijn juichen, zijn betweterig beweren, Met Johan sterft een stukje Nederland. Geliefd als sportman en om wie hij was, Nu treurt de voetbalfan, en treurt het gras.…

Van Ankara tot Brussel is het raak, Een continent staat trillend op z'n benen, Het oude zelfvertrouwen is verdwenen, De één roept: 'Peace!', een ander zint op wraak. Mark Rutte trachtte ons gerust te stellen Door alle bange wezens op te tellen.…

Dat Onze-Lieve-Heer is opgestaan, Is voor bepaalde klanten aanstootgevend, Dat Hij eerst dood was en vervolgens levend, Daar doet de HEMA voortaan niet meer aan. Dus net als Zwarte Piet en Sinterklaasje, Is Hij uiteindelijk alsnog het haasje.…

M’n aangifte heb ik nog niet verzonden, Het moet online, dus zonder formulier, Ik deed het vroeger altijd op papier, Maar dat wordt nu te ouderwets gevonden. Ik heb, door al dat drukke internet, M’n wekker maar op drie uur ’s nachts gezet.…

“Ik zit nu ruim een maand in Lutjebroek En wil met iedereen m’n kamer delen. Wie homo, christen is, kan me niets schelen, Maar wel heb ik een nederig verzoek: Aparte kamers met een dichte deur Voor elke vluchteling met voetengeur.”…

Alweer een ramp, een kabinetsbesluit, Een oorlog en verlies aan zekerheden, En ook al gaat nu alles naar beneden, Iets houdt me op de been, jaar in jaar uit: De koningin door winterzon beschenen, Met een oranje staaf tussen haar benen.…

Het oude rijtuig waarmee onze koning, Elk jaar een ritje maakt op Prinsjesdag, Wordt opgelapt voor een geheim bedrag, Want hij betaalt het zelf van z’n beloning. En als het ding uiteindelijk weer rijdt, Is Rutte vast het bonnetje al kwijt.…