Alle inzendingen van Coenraedt van Meerenburgh

Die foto in de krant had wel iets stoers: Vier Europese leiders op het water, Ze praatten over nu en over later, Maar voeren wel een weifelende koers. Het ging van oost naar west, van zuid naar noord, Zo dobberde het bootje vrolijk voort.…

Hij was een Don Juan en wist van wanten, Een vrouw (en nog een paar in het geniep), Twee dochters en een erfgenaam: Felipe, En voor de lol schoot hij op olifanten. Hispanje, waar het volk luid demonstreert, Heeft deze koning niet ‘altijd geëerd’.…

“Wat zou die Kamerleden toch bezielen? Oké, ik heb die uitspraak ooit gedaan, Maar daarvoor bood ik mijn excuses aan, Toch rijdt dat nu mijn loopbaan in de wielen. Ik was op weg, helaas ben ik gestrand, En (ja hoor!) zonder praatpaal bij de hand.”…

Een grijze muis, een christen-democraat, Verklaarde in een tweet, vrij onbezonnen: ‘Ik buig voor niemand, want ik heb gewonnen’, En liet zich kennen als een psychopaat. En wie verlost ons uit deze ellende? Ik hoor één naam…: Jan Peter Balkenende!?…

Geert Wilders zei in Brussel: “Ik verklaar: We kunnen beter uit de Unie stappen!” En om te laten zien: ‘ik maak geen grappen’, Greep hij de vlag en pakte hij een schaar. En onbedoeld ontstond aldus vanzelf: De nieuwe Europese Raad van Elf.…

Een lied over het bakken van een taart, Een man als hamster rennend in een molen, Een groepje geile meiden zong voor Polen, Maar grote winnaar werd een vrouw met baard. Gelukkig, na zo’n wedstrijd om de vorm, Volgt altijd weer de stilte na de storm.…

Couperus, Hermans, Mulisch, Wolkers, Reve, Nabókov, Kafka, Hesse, Hölderlin, De Russen, Plato, Shakespeare en Celine, Ik heb wat afgelezen in m’n leven. Dat was wel fijn, maar nu betreur ik het; Ik las ze vóórdat ik werd vastgezet.…

Ineens stond daar een viertal bureaucraten, - de meesten zijn al jarenlang bekend – Te strijden voor het ambt van president, En over onze hoofden heen te praten. Ze vinden dat, ondanks protest der horden, Hun baan wegens succes verlengd moet worden.…

Als je als paus twee wonderen verricht, Dan word je na het einde van je leven Eerst zalig, dan tot heiligheid verheven, Hoewel men deze keer het handje licht. Johannes stuntte eenmaal, bij mijn weten, Dus mag díens heiligheid een wonder heten.…

“We waren machtig, mannen van de daad, En hebben ons aan kinderen vergrepen, In clubs, op achterbanken, en met zwepen, Maar dat heeft onze loopbaan niet geschaad.” “We staan misschien een beetje op verlies, Geen nood: wíj hebben Peter R. de Vries!”…

Precies kan hij het niet meer achterhalen, Was het nu bijna vijf of twee miljoen? ’t Is zoekgeraakt, hij kan er niks aan doen, Je zou in deze witwasdeal verdwalen. In elk geval speelt Ivo altijd quitte, Want het staat vast: 'ministers liegen niet'.…

Ik hoor weer ouderwetse oorlogstaal, En zie bewegingen van tanks, raketten, Als op een schaakbord plaatst men nieuwe zetten, Symptomen van een akelige kwaal. Zo blijkt dat, hoe je ook om vrede geeft, Je altijd in een interbellum leeft.…

Het vliegtuig was die ochtend opgestegen, Het vliegtuig vloog over de oceaan, Het vliegtuig landde op de landingsbaan, Het vliegtuig bleef nadien nog kort bewegen. Toen stond Hij voor de Nachtwacht en ik schrok: Hij maakte een gebaar als Banning Cocq.…

Je hoort vaak: ‘niet gaan stemmen is maar dom, Want als je nu geen hokje rood wil kleuren, Heb je geen recht meer over iets te zeuren’, Maar volgens mij is het juist andersom: Wie (net als ik) het tòch weer gaat proberen, Die zal de uitslag moeten accepteren.…

Hij was een vaste waarde op het veld, Zijn plaats was zeker, hem kon niets gebeuren, Dus dat juist híj z’n kruisband af moest scheuren, Heeft ook Oranje’s keuzeheer ontsteld. Ten teken van Louis' mismoedigheid heeft hij z'n beide armen uitgespreid.…

Gemaskerd en gewapend met pistool Ging ik op pad en liep kordaat naar binnen. Ik wist de zin waarmee ik zou beginnen: “Geef mij de kassa! Vlug wat, halve zool!” Maar ik werd uitgelachen, overal, Want wat een pech: het was net carnaval.…

Zo gaan de dingen al sinds Genesis: Wanneer het volk de tirannie doorbrak, Dan moest de oude heerser naar de bak, De nieuwe kwam uit de gevangenis. Heel even dacht ik: is zij het wel echt? Maar toen herkende ik haar blonde vlecht.…

In Sotsji grepen ‘we’ de ereplaatsen, Het was Oranje boven: één, twee, drie, Nee, niemand was daar Hollands evenknie, Je hoort al zeggen: ‘Niks meer 'an, dat schaatsen.’ Dus als het WK voetbal straks begint, Bid ik dat alsjeblieft een ander wint.…

De Greenpeace-activisten kwamen vrij, En Mark ging met een zware delegatie, Maar tijdens een private conversatie, Bekritiseerde hij de maatschappij. Daarop kwam Poetin naar het Holland House, En zo oogst iedereen tot slot applaus.…

Dat drassig land van Sluis tot Tiengemeten, Van windkracht acht en 'drie keer met de boot', In die provincie woon ik, werd ik groot, En ik verwacht dat Zeeland zo blijft heten. 't Is jammer Ronald, zonde van je werk, Maar Zeeland bij Zuid-Holland? Lijkt me sterk!…

Na drieëndertig jaar het land regeren Werd zij op haar verjaardag uitgezwaaid. Ze heeft haar levensweg weer omgedraaid, Nu zij op Drakensteyn gaat resideren. De dag dat zij haar gouden kooi verlaat, Verdwijnt zij achter meters prikkeldraad.…

Hij bond de strijd met wantoestanden aan Door onverzettelijk te blijven hopen En tegen onrecht groots te hoop te lopen, Dat heeft hij tot het einde toe gedaan. Want Seeger wist dat je de zwaarste dingen Het best bestrijdt door met elkaar te zingen.…

De sonde was al uit het zicht verdwenen, En leek vanaf de aarde wel defect, Maar op de juiste tijd is zij gewekt, Toen zij weer zacht door zonlicht werd beschenen. Zo is het, lief, ook steeds bij ons gegaan; Pas als ik bij je ben, ga ik weer aan.…

De Fransen zaten smullend voor de buis Te kijken naar hun staatshoofd z’n misère, De president heeft immers een affaire, Z’n partner ligt zelfs in het ziekenhuis. Terwijl de persbijeenkomst zich ontvouwde, Dacht hij: ‘had ik m’n helm maar opgehouden.’…

Wat ik in deze regels ook beweer, - als altijd weer van harte aanbevolen, - Steeds blijft de vraag: heb ik dit niet gestolen? Oké, ik geef het toe: ik plagieer. Mijn Ik verzon dit gister bij de vaat, Dus noem ik het een prachtig zelfcitaat.…

De laatste bladzijde is omgeslagen, Het nieuwe jaar ruikt naar het frisse groen, Ik denk aan wat ik anders wil gaan doen Dit jaar: driehonderdvijfenzestig dagen. Maar eerst heb ik volop het glas geheven, En roep ik uit: “Lechaim! Op het leven!”…

Rozijnen, kwark, een rode paprika, Geraspte kaas, sjalotjes, hazelnoten, Crème fraîche, siroop, bouillon, garnalen (grote!), Drie grapefruits, slagroom en twee ijsbergsla. De wijn: twee wit, twee rood en één rosé, En doe nog maar een flesje Grand Marnier.…

Nadat de burgemeester van Maastricht Publiekelijk een jongen zat te bekken, Lijkt iedereen de zaak te willen rekken, Tot ergernis van Neerlands roddelnicht. Die aandacht vindt hij maar een beetje raar: Het lijkt waarachtig bijna ‘Boulevard’!…

Wanneer het kabinet alsnog besluit Om Volkert van der Graaf verlof te geven, Betekent dat het einde van Fred Teeven, Daar komt Mark Rutte niet meer onderuit. Want jaha! Iedereen heeft dat gehoord, Dus hou je voor één keertje aan je woord!…

“Het is beslist van nationaal belang De greep op alle burgers uit te breiden, Zo kunnen we vooraf ‘terreur’ bestrijden, En houden we de mensen lekker bang.” Dit alles heb ik eerder eens gehoord, In één of ander vreemd, verdorven oord.…