Alle inzendingen van Coenraedt van Meerenburgh

Ik zie ze stevig aan hun lijsten trekken, Ze zijn niet één dag van de buis te slaan, Maar na half maart zal er iets moois ontstaan, Al staan ze nu elkaar nog af te bekken. Want na de uitslag zien we met z’n allen, Hoe zij elkaar weer in de armen vallen.…

“Graag drie bier en een droge witte wijn, Een muntthee, een gin-tonic en Westmalle, Daarbij een plankje met tien bitterballen, Omdat we vieren dat we samen zijn.” Nog één week wachten, luidde het betoog, Ik wou dat Rutte dáár eens over loog.…

Ik hou van bier, het schuimend goudgeel vocht, Wild en ontembaar dansend in de glazen, Het is de roes voor wijzen en voor dwazen, Waar ik zo vaak al van genieten mocht. Al kost het binnenkort een lieve duit, Ik breng op deze drank een heildronk uit.…

Het is me wat, de Trêveszaal was woest, Bewindspersonen waren ontevreden, Het kabinet had last van Kamerleden, Ze zeiden: hou je wel een beetje koest! Wij lossen alles op hoor, snap je wel? Dus zetten wij de Kamer buitenspel!…

Mijn vader was wat stiller rond die dagen, En Ma zei: ‘blijf maar even uit z’n buurt’, We werden dan bij hem vandaan gestuurd, ’t Was haast 4 mei, we hoefden niets te vragen. Het maakt niet uit hoelang iets is geleden, Een zwaar verlies blijft altijd van het heden.…

Hij zou met plannen komen, radicale, Want het is hoog tijd voor een nieuwe stijl, Niet die geheimen meer of botte bijl, Maar Rutte bleek bij Nieuwsuur wéér te falen. Want wat uit dat gesprek vooral beklijft: Dat alles radicaal hetzelfde blijft.…

Matthijs wees op de foto van haar gade, En sprak toen met zijn olijke gezicht, ‘Hij kijkt hier schalks’. De koningin sloeg dicht, Naar de portee daarvan kon zij slechts raden. Ze praatte zich er fluks en schrander uit, Een kniesoor dus, die haar dit euvel duidt.…

Het liedje van Jeangu in Rotterdam Wist jury noch publiek te overtuigen, Verstilde melodieën moesten buigen Voor Italiaanse drukte en geram. Maar wie er laatste eindigt en wie boven, We hebben toch de sfeer weer opgesnoven?…

Ik denk dat ik het niet zo goed meer snap, Eerst moesten we in vleermuizen geloven, Maar deze week bracht een rapport naar boven: Waarschijnlijk komt corona uit het lab. Het virus is dus moeilijk te verklaren, En ook niet in een doofpot te bewaren.…

Straks kijk ik weer met saamgeknepen billen, Naar het EK en weet niet wat ik zie, Hè? 3-5-2? Of is het 4-3-3? Nee, daar ga ik geen tijd meer aan verspillen. In feite gaat het vaak niet om het ‘hoe’, Vooral wens ik Oranje mazzel toe.…

Het kwik zal hier tot grote hoogten stijgen, Dus volg ik trouw het hitteprotocol: Veel drinken, zonnebril, een parasol, Ik lig languit, zodat ik niet moet hijgen. Maar in gedachten dans ik de merengue, Genietend aan de ‘Costa del Flessingue’.…

Ik droomde dat de mensen voor me bogen, Ik werd van alle kanten toegejuicht, Er werd een feestmaal voor me opgetuigd, Men zong: ‘moge hij leven in de hoge!’ Dus wat is de moraal van dit verhaal? Er schuilt een Jozef in ons allemaal.…

De mensheid heeft epochen zitten suffen, En rommelde in feite maar wat aan, Hoe kan het al die tijd zijn goed gegaan, Met die gezonde zieken vóór het puffen? Nee, nú schijnt men dan eindelijk te weten, Wat zwangeren verantwoord kunnen eten.…

Heb je een afspraak voor je tweede prik? En laat je vaccinaties registreren! Vergeet niet om die app te installeren, De mondmaskers, pak jíj die in of ik? Gelukkig maar, we mogen weer op reis! De vrijheid lonkt, maar komt wel met een prijs.…

De zoveelste coronavariant, En aan de pomp kan je je blauw betalen, En uit de lucht blijft regen nederdalen, En overal is wel iets aan de hand. Te midden van gevaren, angst en strijd, Verlang ik hevig naar komkommertijd.…

Drie mannen zijn verwikkeld in een strijd, De eerste zijn, dat is waar zij van dromen, Wie zal het verste in de ruimte komen? Wiens naam zal klinken tot in eeuwigheid? Zo voelen zij zich beurtelings verheven, Gewichtloos en gewichtig, voor heel even.…

We moeten bang zijn voor terreuraanslagen, En bang voor het veranderend klimaat, Bang voor dat virus waar men over praat, We moeten bang zijn, volgen zonder vragen. Want bange mensen blijken in het leven, Bereid om elke vrijheid op te geven.…

Het vuur in Tokio is weer gedoofd, En de medailles zijn weer omgehangen, Nu gaan we drie jaar naar ‘Parijs’ verlangen, Daar worden nieuwe prijzen uitgeloofd. Maar wie écht won, - ik voel het aan m’n water - Dat horen we misschien pas járen later.…

Nee, Famke wil geen roze en geen blauw, Haar baby’tje behoort tot de neutralen, Het kind mag later het geslacht bepalen, En maakt dan zelf de keuze: man of vrouw. Straks wordt zijn penis er eerst afgedraaid, En als hij groot is er weer aangenaaid.…

‘We’ moeten praten met Afghanistan, Maar wíe weet wat ‘we’ moeten zeggen? Een oproep om de wapens neer te leggen? Of alles niet op ‘onze’ wijze kan? Maar wat je over hen ook mag beweren: Ze zijn daar wél veel sneller in formeren.…

“Wil je de IJssel namens mij omarmen?”, Sprak Jan Terlouw laatst op de radio, Het voelde als een onverwacht kado, Waaraan heel Nederland zich kan verwarmen. Als hulde aan de oud-politicus, Hang ik een touwtje uit m’n brievenbus.…

Als ’s ochtends vroeg de schooldag ging beginnen, Nam ik altijd twee boterhammen mee, Om één uur dronk ik nog een kopje thee, Zo kreeg ik slechts gezonde dingen binnen. Maar ’s avonds blowden we en zonder schroom, Beminden wij elkaar zonder condoom.…

Ik weet niet welke kant dit op zal gaan, Je wezen wordt in codes opgeslagen, Beoordeeld tot het einde van je dagen, Op hoe je denkt en wat je hebt gedaan. Ik ga de deur uit zonder telefoon, Ik durf dat nog, dus doe ik dat gewoon!…

Het wordt steeds gekker met die Haagse lieden, Bij elke wedstrijd, elk muziekfestijn, Dient het publiek wel ‘geplaceerd’ te zijn, De Jonge vraagt zelfs dansen te verbieden. ’t Is de geknipte kandidaat, die man, Voor kabinetslid bij de Taliban.…

Mark Rutte’s kabinet zit me tot hier, Door de ministers die zijn afgetreden, Gaat het vertrouwen verder naar beneden, Maar de premier vertrekt nog steeds geen spier. Hij gáát maar door, - was ís het dat hem drijft? – Totdat hij in z’n eentje overblijft.…

Rond de premier sloot zich zowat het net, Was er een plan om Rutte neer te knallen? Maar alles bleek gelukkig mee te vallen, Toen kort daarna Van Doorn werd vastgezet. Gevaarlijk was het achteraf niet echt, Er dreigde slechts een piemeltaartgevecht.…

“Ik ben al tijden hevig ongesteld, Dat startte niet lang na mijn vaccinatie, Dat er iets mis was met mijn menstruatie, Heb ik toen tóch maar eventjes gemeld. Nog banger werd ik dankzij Agnes Kant, Want volgens haar bestaat er geen verband.”…

Als Captain Kirk bestuurde hij zijn schip, En zocht naar onbekende levensvormen, Nu ging hij wéér de hemelen bestormen, En maakte zelf een échte ruimtetrip. Wel miste ik, toen die raket vertrok: Uhura, Scotty, Chekov, Bones en Spock.…

Joe Biden, even in het Vaticaan, Bevuilde zich, al zijn er geen bewijzen, Daarna kon hij gewoon naar Glasgow reizen, En praatte over stikstof en methaan. Maar kan hij niet veel beter eraan werken, Om eerst z’n eigen uitstoot te beperken?…

Toen men in de EU die uitspraak zag: “Bij ons in Polen gaat niets boven Polen”, Was Brussel zwaar ontstemd en heeft bevolen, Een boete van liefst 1 miljoen per dag! En komt het land daarna nóg niet bij zinnen, Dan vallen Duitse troepen Polen binnen.…