Alle inzendingen van Cor

In de verwachting het menselijk kenvermogen te kunnen aangeven dwingt hij zichzelf deze te overstijgen een zienswijze die de wereld veranderen kan bezielde filosoof en redenaar die niet alleen een beroep doet op het verstand maar ook op diepe emotie welsprekende wijsbegeerte die je kan raken in het hart bevrijden wil…

De mantel der liefde voelt zo kil is verhuld in schuld moet ik dan vergeven bedekken die vreselijke tijd zonder dat maar één moment onder woorden kwam wat vergeven moest zo lang hield ik stil steeds op zoek naar warmte en veiligheid in mijn kapotte leven maar ik werd bedolven met vrome woorden geloof en God kwamen…

koffie in de kerk smaakt naar dialoog zoals thee in de moskee…

Een eeuwigheidsmoment het zomaar stil bewust worden van vrijheid als we de tijd passeren waar we zo vaak slaaf van zijn…

Zij is de diafragma van het menselijk oog maar toen ik deze schoonheid zag in een toog van zwart besefte ik dat zij naar mij keek toen bloeide een glimlach in mijn hart en ik bezweek…

Ook als ze slechts in dromen uitkomen je gebroken wakker wordt met pijnlijke scherven koester je dromen wanneer je die laat sterven ben je vleugellam als een vogel die niet vliegen kan koester je dromen ik pak je op zal je vleugel verzorgen droom maar een droom die je nooit zal bedriegen koester je dromen dat…

Dank U lieve God dat ik in de ogen van een kind een wereld mag zien die niet ingewikkeld is dank U dat ik dit bij haar weer vind ik lees geen angst in die lieve blik zij voelt zich in haar wereld niet alleen terwijl ik soms stik omdat ik bang ben iedereen verdween zij is in staat om dankbaar te kijken naar U naar boven dank…

Neem me mee naar jouw straten en de huizen waar het lijkt dat iedereen naar ons kijkt neem me mee naar dat kasteel waar jij alleen de ruimtes kent zelf de sleutel bent beklim met mij de toren daar op die honderd treden trap raken we verward ook wat verloren maar leren we ook ondertussen elkaar opnieuw weer kussen…

Overkomt mij in werkelijkheidsdromen geen zuurstof krijg ik dan door jou sprakeloos ben ik want jij bent mijn spreken sidder bij de muziek van je stem waar ik zo van hou door je ogen verruimt mijn blik naar oneindig jij lieve ziel zuivering zo zijn we elkaars onderkomen stort je gedachtenstroom maar in mij dan word…

Alle schaamte van verleden lichamelijkheid of erotiek zal ik voor altijd laten gaan want zonder uitdrukking met de warmte van mijn lijf is het met de liefde gedaan jouw geest wil ik voelen de goddelijke vonk die hartstochtelijke gloed zal ik diep van binnen bewaren mijn liefste ik ben zo blij wat jij aan mij schonk al zal…

Wie was je werkelijk mam de moeder die me streelde terwijl je keek of het je niets scheelde of die vrouw die me aankeek als ik haar wat vroeg ik zag je denken ben ik wel goed genoeg soms in je armen kreeg ik het gevoel met vlagen dat ik jou vast moest houden en dragen wie was je werkelijk mam de vragen van nu zijn…

Nu zonsopgang het land bekleedt sla ik deuren achter me dicht in een stormloop van windkracht acht loop ik in de herfst te dromen van schoonheid weelde en levenslust wat is dit allemaal toch mooi gemaakt een wervelwind van gouden bladeren hebben mij in hun kring opgenomen hun sierlijke rondedans tovert zacht een glimlach van rust…

Wanneer zoveel mensen opgehitst door elkaar defensief en agressief zweren bij eigen volk en nationaliteit ook niet mondiaal kunnen en willen denken maar alles doen op eigen gezag dan is het een feit ze knielen voor een besmeurde vlag…

Zo dicht op de huid het afstaan van je lichaam in overgave…

Maar wat je niet verwacht is dat het verbleekt als verbeelding ontbreekt verliest het haar pracht…

Het kan natuurlijk ook andersom zou je kunnen bedenken in deze hopeloze veldslag de vluchteling helpt juist mij ontkomen aan mijn uitvluchten afdoen en vluchtgedrag…

Omdat ik een dromer ben gebeurt het dat ik heimwee kan krijgen naar een plek waar ik nooit ben geweest het doet zelfs een beetje pijn als ik dan wakker word groeit het besef dat dit verlangen naar dat nu nog onbereisde sterker is dan naar bekend terrein…

Poëzie is een emotie begroeten die door gedachten gevonden daar woorden aan heeft verbonden zonder moeten…

Wanneer je leven uit balans is totaal niet meer in beweging is het vaak zoeken naar evenwicht maar bedenk wat te lang op de weegschaal ligt moet toch ook weer plaats maken voor een nieuwe overweging…

Ik wil ze ruilen die mede Nederlanders voor nog meer migranten ze hebben mij laten zien waar het grensoverschrijdende gevaar ontspruit het is zo dicht om ons heen het komt niet van buitenaf maar van binnenuit…

Je ligt daar zo mooi mam bij de geboorte van je dood je nam al zo weinig plek in dat maakte je barmhartig groot je ligt daar zo mooi mam samengevouwen, beschermd als in mijn prille begin God dank U voor de serene rust niets dat mij hier afstoot je ligt daar zo mooi mam bij de geboorte van je dood…

Kleine eeuwigheid in een paar seconden tijd klokslag van liefde…

Zekerheden zal ik altijd wantrouwen onzekerheden wil ik het mee uithouden leven is dan een levenslang waagstuk en de brandstof voor liefde en geluk…

Als de bomen blozen kan ik maar niet wennen of kleur bekennen dat de natuur hier voor kiest afsterven maar toch niet huilen om wat je verliest dan als de bladeren vallen tussen het krakend hout komt een pad van goud nu ik daar op loop doe ik mezelf een wens blijf veranderen mens…

Best moeilijk om zijn geest te laten rusten deze vader van het rationalisme zijn vondst de methodische twijfel een steunpilaar voor de autonomie van de menselijke rede hij maakt mijn denken actief als hij zegt twijfel aan alles totdat je iets overhoudt waaraan je nooit twijfelen kan pas dan wordt duidelijk dat jouw denken waarheid is…

Wij mensen die wonen in ons eigen tijdperk voelen ons daar al soms zo onbeduidend klein toch is het beter er te blijven en niet steeds je tijd vooruit te willen zijn…

Diepte gesprek waarin stilte en kleur ons een weldaad doet zo verlaten we de kloostertuin herfsttinten strelen onze ogen je kunt goed zwijgen zegt hij dat is een kunst van God gegeven als we stil zijn is er een wacht voor de lippen want soms in ons spreken praten we onze mond voorbij hoor en kijk toch eens zegt hij alles spreekt…

Mensen van de andere kant een land waar je niet kunt spreken van een toereikende maar die steeds harde meedogenloze hand worden zelfs ongekend ontkend krijgen nooit een tweede kans of alles op een presenteerblaadje ze vluchten vanwege pijn omdat ze in hun eigen omgeving op de verkeerde plaats zijn ik besef dat alles wat wij…

Leven en dood ziekte en lijden hebben hun plaats binnen de periodiciteit zoveel wat we ervaren heeft twee polen zoals dag en nacht donker en licht hitte en kou zo raakt eb de vloed ook nooit kwijt we kunnen het eenvoudigweg niet verklaren het ligt verscholen in wat wij steeds waarnemen als het keren van het tij…

Op een verjaardag zei mijn broer tegen mij hoe is het met jouw pensioen afbreuk we lagen samen in een deuk eind dit jaar wordt ik vijfenzestig maar wat is gebleken ik krijg er zomaar nog zes werk maanden bij met de verzekering dat mijn pensioenfonds een half jaar langer kan afbreken…