Uren
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 
446
446De sneeuw wolkt als vitrage voor de ramen
Hij houdt de wereld buiten en sereen
Breken wij onze jeugd af steen na steen
Triest scharen zich de meubelen tesamen
De vensterbank met stervende cyclamen
Zegt dat het nooit meer wordt zoals voorheen
Gelijmde briefjes waarop onze namen
Leiden ons veilig door de uren heen
Wij openen de kast met de…
Bezig met laden