Alle inzendingen van Custor

De tuinmerel fluit mij wakker z’n euforie werkt aanstekelijk ik grijp deze lentemorgen aan te ontsnappen uit de zondag die de hele winter duurde Verlang naar ‘t ritme der dagen wandel over het schelpenpad langs de ringsloot van de polder waai uit op het boogbruggetje luister er naar de stilte ruik er het drassige groen Een…

Ik beëindig onze relatie zei ze ik ga trouwen met Jan geweldig voor je riep ik laten we het vieren met een wip weet U m'n invoelend vermogen was nooit 'n sterk punt…

Elke dag zelfde tijd stopt de bus voor de bakkerswinkel vanaf m’n vaste plaats aan het raam flirt ik met de dochter van de bakker die mij reeds verwacht en teleurgesteld als de bus met mij vertrekt als ze me wenkt zwaai ik terug ik stap niet uit de rol van elegante ridder speel ik maar kort val snel door de mand bang…

genoeg van het kwaad in de mens die z’n schitterend nieuwe brein misbruikt en inzet als wapentuig- wekt Gaya, godin van de aarde een oer-organisme oud als ’t leven dat zich voedt met al het kwade- die gevoelens van zijn gastheer als ‘n virus genetisch manipuleert zo diens frustraties neutraliseert- die zich snel als ‘n virus voortplant…

Zijn moed merkt U als hij gepest wordt door een grote vent en zijn tolerantie als hij gepest wordt door een kleine vent Zijn potentie bij seks met z’n eigen vrouw in gouden bruiloftnacht en zijn passie bij seks met ene miss Holland in haar kleedkamer Mijn vrouw kent zo’n moedige en tolerante potente en passionele vent…

Als de laatste getuige sterft dan verdringt de leugen de WAARHEID!! Als de laatste getuige sterft begint de verkrachting van de GESCHIEDENIS!! Als de laatste getuige sterft dan maken historici van idioten WIJZEN!! Als de laatste getuige sterft dan maken historici van wijzen IDIOTEN!!…

als ochtendmens floreer ik al als dagmensen nog half slapen; staat de zon hoog aan de hemel dwalen mijn gedachten al traag en inefficiënt over vage paden creatief denken is 't combineren oude kennis tot ‘n nieuwe creatie; onbedwingbare zin creatief te zijn is met mystiek omgeven inspiratie informatie wordt gearchiveerd achter coulissen…

Wouw! wat een vlouw! fluistert Wang staand voor het raam Ik kijk op van m’n bord een vlouw? herhaal ik Nee een vlouw! corrigeert hij geërgerd Ah! een vrouw Plecies een vlouw!…

In een wereld- vol vragen en mysteries- geëvolueerd, waar ‘s avonds de dans rond vuren de oerangst voor het duister bezweert Bestaat geluk in ‘n wereld van mysteries ontdaan? zoals ontstaan van ‘t leven waarom van de schepping en de zin van het bestaan In demotiverende tendens worden wonderen ontkend door het arrogante…

Van een brood per man per jaar van een arm hongerend volk kan land’s elite in luxe leven het onrecht van ‘allen voor één’ slechts één brood meer honger En de kliek die vult z’n zakken We leven in ‘n slaveneconomie dat is nooit anders geweest alleen woorden veranderen de slaaf van de graaiende elite heet nu werknemer, hij mag kiezen…

In ons zit een lijvig boek over wat we hebben ervaren het zijn herinneringen die vertellen wie we zijn wij zijn onze herinneringen Soms hebben we moeite met omslaan van bladzijden doet het verleden pijn willen ‘n blad verwijderen maar het is gearchiveerd onbereikbaar diep in ‘t brein In moment van weerloze rust welt het verleden…

in het gemeentelijk groen pal voor m'n huis leunt magere Hein op zijn zeis in het zwart met capuchon ik vrees dat hij mij moet hebben sluit ramen en luiken volgende dag leunt hij 'n meter verderop de spanning wordt onhoudbaar ik stap op hem af trek aan z'n jas en schreeuw 'wat moet je van me sukkelaar' het bleke gezicht…

Geest van de mens, als sociaal wezen, is deel van ‘n collectief z’n clan vormt mede zijn aard beperkt de individuele vrijheid als elk mens heeft ook Jozef zijn verborgen donkere kanten Hij is heel aardig, zegt de buurt Miljard jaar strijd op leven en dood binnen wrede natuurlijke selectie creëert niet de mens uit sprookjes waarin…

Buurman’s hoofd boven de heg danst tijdens lopen op en neer rijst op uit de heg en zakt weg stuitert frequent keer op keer voor m’n venster heen en weer Dat beeld beheerst m’n leven geobsedeerd wacht ik bekaf tot het weer…

sporen die ik achter laat doorheen heel ‘t verleden het fotoalbum toont de tijdspoor van m’n lichaam oude agenda’s verslaan de historie van m’n geest gaandeweg de tijd stroomt de kennis binnen die m’n oude vragen beantwoordt als de geest groeit naar grote hoogte slijt m'n lijf tot ‘n onbewoonbaar huis onbegaanbare denkpaden…

Gevoel is de taal van onze ziel onze oudste wijsheid het is ervaring van de mensheid in genen geschreven Voelen en denken is één bij onze verre voorouders en instinkt genoemd als denken en taal losgemaakt van ‘t dierlijk instinkt en de leugen is uitgevonden zijn we mens Gevoelens leiden en gedachten volgen in de oerdans…

de houten tuinreiger aan de vijverrand lokt reigers die roerloos naast hem staan en kijken naar het zelfde punt in de lege vijver op de schutting op springafstand ligt de jonge kater Thor stil in sluiphouding z’n onderkaak trilt z’n staartpunt zwiept Thor houdt afstand door de speersnavel van de reiger die - het wachten…

Mens en mensheid overleven door behoeften te bevredigen honger stillen, dorst lessen lust bevredigen, veiligheid creëren indien goed uitgevoerd beloond met gevoelens van welbehagen geluk genoemd, een beloning getriggert door lichaamsdrugs ik zag het bij m’n grootouders op ‘t Groningse land in ‘t najaar turf en aardappelen in…

opgejaagd door haar eerzuchtige moeder studeert ze cum laude af onder ‘n cool uiterlijk kolken haar zinnen sleuren depressies haar door diepe dalen onderneemt ze haar eerste suïcide poging ze trouwt met de de dichter Hughs die zijn vertier zoekt bij andere dames die vernedering verdiept de depressie ze zondert…

verdiep me in oude foto’s generatie van m’n grootouders met m’n geest in spagaat overbrug ik heden en verleden geboorte en sterven meegesleept als in ‘n film voel ik de vergankelijkheid en de snelheid van de tijd voel de pijn van weemoed omdat ze er niet meer zijn hun verwondering bewaard gestold in de tijd lees verwachting…

vijfduizend jaar oude jager ingevroren in het Alpenijs teerlongen van ‘n zware roker door bosbranden, vulkanisme grotten vol rook, ‘n oermilieu we evolueerden in zure regen in mijn lijf en leden ontstaat in korte tijd reumatische pijn en roos die wijst op droge huid ik denk aan de moderne mens oermens en verstoorde balans herstel…

Ook dit jaar gaat veel sneller dan ik van een jaar verwacht en ga op zoek naar al die vervlogen dagen van weleer Met de tijd zelf is niets mis maar ben niet altijd bij de tijd ontsnapt soms aan m'n aandacht en hij gaat zonder mij voorbij Wat ik niet bewust meemaak en mij niet kan herinneren doet de gevoelsduur verkleinen Doornroosje…

het daagt in ‘t oosten, de oranje zomerzon klimt uit ‘n heiige kim in een aura van warme kleuren groter dan z'n stoffelijk lichaam belooft ’n mooie dag aan de kust zon en wind schonen boven zee de lucht tot strak hemelsblauw in m'n korte broek uit de sixties-- lig ik breeduit in 't warme zand mijn vrouw reikt zonnebrillen uit zodat…

de ereboog met 'welkom thuis' voor soldaat W terug uit Indië die niet kan aarden in het dorp naar Korea vertrekt en sneuvelt dat de mens zich ontdoet van z’n dunne beschaving even snel als van z’n kleding bewijst elke oorlog hij valt terug op de oermens en primitieve rituelen rond overleven wie de naakte mens ontmoet valt terugkeer…

ik rust in m’n stoel tegenover de staande klok die m’n tijd wegtikt verzadigd van het verleden gebukt onder druk - van talrijke herinneringen stormt in een stil moment 't ganse verleden het bewuste binnen bladerend door mijn leven - sleurt het onbewuste mij mee langs de ruïne van ongeheelde wonden verborgen en verworden tot…

ik zit met Cor in ‘t stamcafé als Wanda binnenkomt, Cors grote stille liefde die hij verbergt voor haar en de wereld zijn bron van dromen zolang er hoop is hij heeft haar eens de liefde verklaard ze wees hem af, zei met ’n glimlach ‘elkaar claimen kost onze vriendschap’ dronken praat zijn verklaring liegt hij hij wil geen vriendschap…

hij oogst lof omdat hij zo reuze aardig is voor andermans kinderen - lief voor eigen kroost levert geen applaus op, dat is vanzelfsprekend feest in de hel en gieren verduisteren de dag als het paar scheidt - zij hertrouwt met ‘n droogstoppel, hij met de boze stiefmoeder was hij spoorloos hadden wij alsnog een super pa gefantaseerd…

gedicht, snapshot van ‘n moment waarin de dichter emotie en sfeer verwoordt en deelt met soulmates foto’s tonen wat zijn ogen zagen z’n gedicht verwoordt bijhorende dimensie van gedachten en gevoel dichter zijn we door het dichtvuur om onze sensaties te verwoorden als gevoel ‘t verstand overweldigt dansen woorden op vleugels van…

Hij is niet zoals hij zich presenteert onvoorspelbaar als Hollands weer worstelt hij met z’n vele gezichten speelt de rol van wie hij wil zijn wie hij echt is weet hij niet, ruzie verraadt hoe de ander hem ziet Vroeger groeide de neus bij liegen nu is kleuren van de waarheid tot kunst verheven en heet beschaving gelukkig is ‘n evenwichtig…

krijg het beeld niet uit mijn geest helder alsof het gisteren is gebeurd bij elke herinnering brandt ‘t dieper in de tragedie werd deel van mijzelf voedt eeuwig kwellende weemoed de tijdachtige afstand tussen ons groeit het graf erodeert, bloemen verdwenen ouderen sterven en jongeren vergeten graf lijdt onder de tijd die ons scheidt…