Alle inzendingen van DTh F Wouters

Dementen lezen het schrijven zoals peuters de dood vissen uit keldergesteente. Als knipperlichtkernfusie explodeert de trommelende wandeling een ondergronds zwammennetwerk tot een tranenparade, verwikkeld als goed verborgen gehouden oorlogsmisdaden. Het idee van het ademen is een schaamte als een theatraal pierenbadje voor onbespraakzaamheid…

Eén jaar lange krullen van dikke cilinders edelmetalen slaan als gruis in de oren de republiek der slangen tot ontmaskering, zwart op de stoep, regenboogwoordenkots vult de riolering en heimwee aan tien tellen in de rimboe, toen zo speciaal... zomerseks als plakmuggen, strontvliegen in de ijzige schaduwen zelfvoedend als parasieten, geschonken…

i Neem een moment om... Dacht dat er tijd was voor... Dat zo te blijven... Dat mijn tijd... Dat jouw tijd... Dat een einde... De tijd... ... ii Bankjes voor het palazzo, denkend aan de elf geboden, tellend één twee drie vier... Check check check... Ik ontken alles, veeg het zweet van mijn neus, aas op uit de goudleren bladeren…