Netgedichten

netgedicht (nr. 77.756):

Een (levens)verliefde parasiet

Eén jaar lange krullen
van dikke cilinders edelmetalen
slaan als gruis in de oren
de republiek der slangen tot
ontmaskering, zwart op de stoep,
regenboogwoordenkots vult de riolering
en heimwee aan tien tellen in de rimboe,
toen zo speciaal...
zomerseks als plakmuggen,
strontvliegen in de ijzige schaduwen
zelfvoedend als parasieten,
geschonken door het licht aan het rode zand.

Het feest is als een prikkende
zonnebrand in het ene oog
van een cycloop gevochten
als merzlota in de Andes tot
hij zichzelf tot de kroon laat stijgen
en de nachtrust vervalst
met als alibi de vuurvliegen
van de orde.

Er is
nooit geen rust
voor een krullenbol.