Alle inzendingen van Daan van Beurden

De tijd verdwijnt geruisloosheid valt binnen je ogenblik het traan met de tikken verdwijnt het onverstoorbaar als de tijd is verder veel verder geruisloos voor me uit gegaan…

Oh help hij rolt tikt nog enkel recht en vooruit dit hart van steen Een granieten slag slaat hij op ‘t stort beton, om stil mij te zijn Wachtend op een barst maar erin een wederklop die schopt en slaat…

De klok tikt het zonlicht maan plafond het morgenstond mond, hou die ruw geeft, zweeft mijn meeuw als jij morgen wordt…

Ik mens me wens me ben ze hoop en bang ze sterk en vang ze Ik mens me wens me ben ze mens me…

Vandaag zetten voeten stappen vooruit met de afdruk, achterom, is gisteren, op de weg terug…

Zoals de stad bruist fluistert de koningin, zo de drank stilt, smelt het donker te samen de nach, de nacht tot dan, wachtend op mijn koningsdag…

Het blad der bloem, ruist de takken tot de kern en stuift mijn kloppend hart…

Je woorden van venijn ze raken voor je gooit en smijt met porselein Je woorden je letters je grepen je tonen Ze klemmen en breken me…

Je ligt daar maar gestaald te wezen gespreide armen in het stadse nat vleugellam met de zijdeuren open blik je mij nu zo troosteloos aan terwijl je mijn natte koffer behoud en ook mijn geliefde voorleesboek Niels Holgerson's ganzenvlucht…

Opstaan zuchtje kreuntje pijntje plasje scheetje Snottebel Gestel hoestje rillinkje kuchje Snottebel Remedie asperientje koekje dropje snoepje toastje Snottebel…

De koekjes zijn op, de trommel is leeg, de kruimels staren naar een blikkenhemel "En nu?", vroeg een hoekje bokkenpoot, "Nu moeten de mensen koekjes blijven kopen", adviseerde een wijs geworden brokje speculaas "Als er echt geen koekjes meer zijn?", paniekte een puntje langevinger. "Dan bedenken ze vast wel weer iets nieuws", voorzag een…

Wat je niet hebt geweten, mijn straten waren leeg, geen bloemen op het graf, de dauw die vroor, oor aan een zijde, en olieverf mijn geweten wiste met vele bloemen zo scheen de zon, in het woud mijner dommen op linnen doek mijn streken, nooit geweten, dat je het wist…

Zie zo, daar te staan wolken spelen met het gras, zo nat de horizon, zie zo! Daar sta ik dan, gekletter tegen het glas behang met de bus, zie zo! Zie zo, de zon in tango met de schaduw, betegelde romantiek, zie zo! Of ik aan je denken moet?…

Ik wring, ik pers, ik duw, ik zing, ik vecht, ik druk, ik stuw, ik dwing, prestatie aan de darm voorafgaande het billennat, de dreiging van een spetter kleeft verticaal, een poepje, van de binnenvetter…

Schep maakt nieuwe vorm in mijn hart open zeezicht emmert je water door het zand De zon verijst je gezicht met chocolade rand een diepe zucht zoekt grip in een vinger hand Klaas Vaak die knikt dan maan al toe voor een vergoten vorm naar het wolkenstrand…

Door je porie parfumeer je mij van trillingen geen sprake Wang versmolten op de naakte dij ruimte bedingen voor de twijfelaar in deze bedstee…

Loop de weg zoals de weg loopt loopt de weg zoals 't is…

Uitgerold doek, dekt het zicht waaronder ik mijn ogen sluit Dan zachtjes mijmer ik, "Bij oma in oranje licht"…

Boven de wolken daar reist de wereld, met energie verbonden vormen wij de volken, op de grond onze werkelijkheid, aan tijd gebonden in de hemel rijst het licht, alvorens mijn halve rond…

van afstand kijk ik dichtbij zo door je ballen naar binnen, ogenschijnlijk niets aan de hand, dan vuur jij gedachten af, van afstand diep bij mij naar binnen…

Er zijn ook dingen in 't leven die kleiner zijn gewoon dingetjes, enkelvoudig dierbaar, breekbaar, zonder venijn Zo waren daar mijn vers gewassen zachte sokken en een heerlijk riekend badder nat edoch, wil ik langer mokken over grote dingen als waren ze maar klein…

Door de ramen zoeft van alles van de wereld in vlekken voorbij groene streep, boom of weiland, grasspriet of bloem.. Dat alles gesplinterd uitéén in dimensionale beelden vervormd, als een lachspiegel, stilte na "ka-boem"! Rood gespat voor vrede, de klok die afliep, vreugde verruild voor een occasion van het leven ruwheid voor…

Nieuwe dauw op het veld glinsterend zonnevocht een knipoog van het land het jaar nog ongepeld…

Lofzang voor de kabouter die links dan wel rechts gaat, in haar keuze de weg laat der verleiding van de Bos(s)…

Om van te leren een dag in mistige lanen, met omhaal verzonnen regeren Geenzins begrepen de letterdwang op de steen geschreven "sta op, schavuiten" Stem lijst één!…

Parfum Liep, loop, gelopen Rook, geur, geroken Leid, geleden, verleidde Kijk, achter je, Margootje Liefde Streel, straal, gestraalde Haar, haren, gebaren Kaal, kaler, bepaalde Liefde, lief, geliefde Uit Naakt, benakten, geboren Hoor, hoorde, bekoren Ach, weemoed, traan Ren, vlucht, gedaan.…

Dag van het verjaren, de haren ze worden dunner, en verklaren mijn wijdse gebaren, die bedaren zij hebben enkel nog, de bezwaren van nogmaals te rondwaren, na jaren op te klaren, eindelijk uit te varen Mijn glas geheven, hoogst, mijn vrienden, troost, ja proost, ja proost!…

Een pas op het strand deed je sprongen maken voetjes Auw!, papa.…

Sterren in ronde vorm de ruimte bekeken vanaf een balkon kleine zonnetjes 't licht sobertjes drank uit een flacon de aardse streken in stilte voor de storm…

Het beeld dat machtig staat te bronzen bleek waarachtig om de hoek te staan Zodoende liep ik in gedachten te oreren over haar bestaan zouden de stoeptegels nog smachten naar een kronkel van die grootheidswaan?…