je praat niet écht meer
met me
en kijkt verwonderd
als ik je zeg
dat ik in jouw buik
nog heb gewoond
dan word je als glas
waar ik doorheen kan kijken
het lijkt alsof de wind
je jaren niet meer streelt
alsof de regen
tevergeefs je ziel wil aaien
en je zegt nooit meer
het komt wel goed mijn jongen
morgen opnieuw
de angst
en misschien…
daar sta je dan
BEVRIJD van alles
eenzaam en verweesd
mooi te wezen
op de website van
gedichten.nl
honderdvijf keer bekeken
en niemand die om je geeft
niemand die de moeite doet
om je waarde
uit je regels te zeven
quotering nul
schrijver Jan lul
adieu
van mij hoef je
geen inzending meer te vrezen…
260
Bezig met laden