Alle inzendingen van Danielle Vink

Zachte zoute tranen stromen op mijn wang. Ik voel mij eenzaam en alleen. Het maakt mij soms zo bang. Tranen blijven stromen op mijn wangen nat een zuur. De zon is weg, het leven guur. Het verlies is bitter, maar niets aan te doen. Zijn beslissing! Hij ging weg zonder zoen. Maar nu ben jij hier En wat jij doet maakt mij tranen met…

Hij kwam bij je met lieve woorden en lege handen. Hij wilde de mooiste zinnen zeggen maar stond daar met zijn mond vol tanden. Hij zag wel je twijfel over zijn gevoel maar kon niet spreken. De angst weerhield hem als hij sprak van zijn gevoel was hij vast bezweken. Zijn vader zweeg over emotie. Zijn vaders vaders vader zei het evenmin…

In stilte hield ik van hem. In stilte verlangde ik naar zijn hand, ferm en stevig en soms teder in de mijne. In stilte hield ik van hem en als zijn hart gebroken was probeerde ik het te lijmen. Ik heb in stilte altijd van hem gehouden. Ik hield van hem voor jaren, maanden en vele weken. En nu hij voor het altaar staat hoor ik in de stilte…

Ik was jong en mooi, een ontzettende dromer, onder de diep gouden zon op het strand in de zomer, toen wij elkaar ontmoetten in de oceaan kon geen van ons beiden de spanning weerstaan. Ik was groener dan gras in de prille lente van mijn leven. Wat wist ik van lust en liefde van nemen en geven? Jij nam mij in bezit op het goudgele strand.…

Dank je voor de tijd dat we samen waren. Dank je voor je tijd, de vele uren. Ik had zo graag gewild dat onze tijd samen nog veel langer had kunnen duren. Dank je dat je hielp mijn zorgen te vergeten Dank je voor de uren over smalle wegen Dank je dat ik niet hoefde te spreken Dank je dat we samen zwegen. Dank je dat je altijd voor me klaar…

Ik liep blootvoets over de onverharde weg. Ik was op weg naar hem. Ik dacht aan zijn ogen en zijn lach. Ik dacht aan zijn mannelijke stem. Ik liep blootvoets over de onverharde weg. Ik was op weg naar onze geheime plaats, daar waar we elkaar hadden gezien, voor het eerst en voor het laatst. Ik stond blootvoets te genieten van de zon. Ik…

Ik strijd, ik worstel en ik vecht. Ik wil de beste zijn in wat ik doe. Ik strijd, ik ijver, ik betwist, maar ik word zo moe. Ik faal, ik val en geef op. Ik wilde graag de beste zijn. Ik val en ik sta op. Met tranen, want vallen is niet fijn. Vallen dat doet pijn. Ik vecht, ik strijd, ik blijf worstelen. Ik wil een keertje overwinnen.…

Vijf lange jaren geleden is het dat mijn stadje haar onschuld verloor. Die mooie zonnige dag in april, toen de tijd opeens bevroor. Er was paniek, een gek die schoot. Een lijk op straat, meer mensen dood. Niemand wist iets. Paniekerig geruchten hier en daar. Telefoontjes van bekende of ik nog leefde. “ja, gelukkig maar.” De dag begon zonnig…