Alle inzendingen van Dick Nieuwpoort

Als je door de oranje deur gaat achteraf en verscholen Houd moed geliefde, kameraad Laat elkaar niet los en eenzaam dolen Want achter die deur staat prominent en onverholen de dood in al zijn kracht paraat met de zeis in de aanslag in een hoekje van de wachtkamer verscholen Wie moet direct mee, wie mag nog even blijven wie behoort…

Los van de aarde van ons geluk en leed laat ik weldra slechts een glimp van mijn leven aan jou en andere naasten na Vergeet mij en laat mij gaan ik kwam slechts even langs en ben nu verdwaald en dolend als een geest Ik kom niet meer terug want na mijn laatste zucht ging ik op in de kosmos en verwerd ik tot aarde en lucht.…

Het stond daar tegenover mij uit het zicht onbeweeglijk en vaag in het schemerlicht Ik schrok onderging de straf en traag zonder wrok wendde ik mij af Al wil ik terug dan kan ik niet Al moet ik terug er ligt niets in het verschiet Er is geen terug naar wat ik achterliet Zo zwerven mijn gedachten op een weg die ik niet heb…

Voor een kind in een krib verdwaald boetseerden wij een stukje voor een kaars en devoot leerden wij een lied voor na het kerstverhaal dat dagenlang werd herhaald Ik voelde mij erg klein en eenzaam in deze donkere, koude dagen met of zonder sneeuw en nat met chocolademelk en kerstkransjes starend uit het raam Beklemmend waren deze dagen…

In het verleden werd ik, lerend en groeiend, anders dan zij. In het nu ben ik, groots denkend, in wezen klein In de toekomst word ik slechts een herinnering in hun beeld van mijn zijn.…

Als ik niet meer kan lopen help me als je kan Als ik niet meer zelf kan eten voer mij dan Als ik niet meer kan praten praat dan honderduit tegen mij Als ik in mijzelf gevangen zit maak mij vrolijk en vrij Als ik niet meer wil laat mij niet verloren staan Als ik dodelijk vermoeid stilval laat mij dan maar gaan.…

Mijn eerste liefde een gevoel zo fijn hoe onbezorgd en vrolijk speelde zij met poppedijn Ik speelde nog met treintjes in de grote hal, alleen bij juf De Boer op school We gingen daar met zijn tweeën heen Ook kwamen we samen terug en speelden verder met elkaar Twee gelukkige kleuters Och wat hield ik toch van haar Onschuldig trokken…

Ik wil vliegen zonder vleugels hoog en onaantastbaar treed ik uit mijzelf Ik wil zweven in vreugde rakelings scheren langs verdriet wijde cirkels trekkend om het leven doe ik de dood teniet Ik wil muisstil leunen leunen op de wind hangen in het luchtledige als een onbedorven kind Als een onvermoeibare zwaluw vertoef ik in de…

Mijn gedachten harken de duisternis bijeen In de groeven landt mijn spleen Een dag opent traag zijn luiken Mijn tuin aan ideeën netjes geschoffeld Angsten, onzekerheden weggemoffeld Een frisse herfstgeur dringt zich op…

Niet toelaten het is te kort en zonde om je tijd eraan te verdoen. Niet laten doen ze vernietigt teveel alvorens het te moeten verlaten.…

Rakelings, op een haar na, in een flits, hadden we elkaar gemist We waren voortgegaan, met een ander doel, een ander leven. Ons denken en doen was niet verweven. Ik hier of elders, jij daar of op weg. Elkaar onbekend, ieder zijns weegs en ergens anders aangelegd. Oktober 2017…

Op een ochtend, uit het niets, overvielen ze mij. Heftig en onverwacht, nietsontziend, scheerde verstilde pijn langszij. Enkele woorden, angstig, hulpeloos en fragiel, gingen door merg en been. Huilend en ontdaan, onafwendbaar, was ik terug bij voorheen. Mijn diepste gevoelens, verstopt in vlees en bloed, kwamen weer tot leven en…

Grote zwarte vogels hangen in donzen wolken die uitrusten op verweerde kale bomen tegen een grauwe lucht. Wacht op mij ik neem je mee op het kronkelige pad tussen de bomen door naar het open veld. Daar waar muziek klinkt en wordt gedronken op het leven zonder zorgen onder een strakblauwe hemel.…

Een in nevelen gehulde berg onscherp in de verte achter een stad en omliggende dorpen als een onregelmatige streep stenen na een drooggevallen estuarium en een drukke rotonde als uitzicht voor Een stel openstaande deuren naast een zwaarbeladen kast met een immer melodieuze radiozender tegenover een belegen bank waarnaast een slaapkamer…

Opgeborgen in een van de honderd glazen hokken Er warmpjes bij zitten in de duiventil Hoekbank, sanseveria en grootbeeldtv Blokjes kaas en rode wijn Autoverkeer tien verdiepingen lager Bovenin is het lekker stil De sneltram zoeft geruisloos voorbij Kanaleneiland, het winkelparadijs Hema, Action, Kruitvat en kebap Multiculti als hoogcultuur…

Twinkelende dauwdruppels in een opkomende morgenzon. Onbedorven. Een veelbelovende drukke ochtend, voor het allemaal begon Fris verworven. Een wisselvallige middag, hollen en stilstaan als het kan. Alles moet eruit. De schemer valt langzaam in, schaduwen verdwijnen, evenals de zon. De avondklok luidt De nacht neemt alles over, geluiden…

Schemerige, schimmige gedachtespinsels met de wind mee, verwaaid en geland. Uit alle hoeken en gaten schieten verzinsels voorbij, zonder enig verband. Benauwd balanceren op de ladder naar een oneindig alziend oog. Aan de top van de driehoek geen woorden voor betoog. Draaien aan Rubic’s kubus, spinnend in de kassen, kolkend door buizen…

Zomaar ontstaat een gedachte die ontsnapt uit een rusteloos denken door verwarrende gesprekken met jezelf Eerst nestelt zij zich in het hoofd als een wrak in het meer van impressies en zij sluimert dobberend in het bewustzijn Dan daalt zij neer langs de nek en in een getergde romp als lood op de borst is zij niet in staat te bewegen…

Bonkende pijn, gepaard met stilte en alleen. Afscheid nemen van licht en geluid, starend in de nacht, roerloos voor me heen. Schaterend schieten, stapelgek geworden proppen blokkades in de achtbaan van vaten. Scharlakenrood vloeiend eau de vie, stollend op het moment suprême. Pijn en angst vervagen in de tijd. Het beest dat niets…

Schimmen uit het verleden, schieten als kometen tegen de randen van mijn heelal. Gedachten splijten, het toen en nu in een vrije val. Zon schijnt op daken, regen valt met bakken neer. Wind schuurt langs muren. Melancholie is hartzeer, maar heelt, als alle wonden…

Wanhopig stilstaan in onmeetbare ruimte en begrensde tijd. De aanloop van een nieuw begin, in een lichaam dat lijdt. Denken aan wat kon. Maar er is niets, niets begon. Dan ook geen gemis. Zon, zee, wind, voor niks niet bang. Denken en spelen als kind, bloedend, kermend met slepende gang. De toeschouwers houden zich in. Ik, zonder…

Terug op handen en voeten, zwart-wit en monogeluid. Gelukkig zonder schuld en het heilige moeten. Geuren en geluiden drijven boven bij een beeld. Weemoed als verlossing, voor een wereld die je niet meer deelt. Klauwend in de ijle lucht, verstikt onder een dikke deken. opgeruimd en liefhebbend het einde tegemoet, voor je uit alles wit…