Alle inzendingen van Dick

Tranen, die heftig uit haar ogen Welden, op de wangen stillagen Dat, wat niet had gemogen Gebeurd en hevig teneergeslagen Amper te verdragen Tranen stroomden langs haar wangen Baanden zich een weg naar beneden En terwijl ze in stilte weggleden Naar nieuw onvervuld verlangen Zette ze ferm een slot op het verleden…

In deze tandenloze tijd verbijten wij het oude zeer tot diepe afgronden bereid zoekend naar sterke ommekeer wij staan op de kleinste markten met ons geestelijk eigendom perkjes die we samen harkten bruut uitgevlakt door reuzengom zo verteerd tot blanco vellen ooit vol integer ingevuld zullen wij elkaar bestellen in hopen, liefde en geduld…

De zee sloeg een arm om je heen de arm, die ik had gewild en stilzwijgend om je heensloeg Jij, de onbereikbare, alleen met waterlijnen in de vloed verstild was ik het, die de last droeg Van het niet kunnen vergeten en terwijl de zee verder de dag inging restte mij de eeuwige herinnering van iets, wat ik nooit zal weten Wat ik wel zeker…

Het is vandaag een heerlijke dag Zo'n hang de vlag maar uit dag Een vlinders in de buik dag Ja, vandaag is het mijn dag Misschien wordt het een pretparkdag Een bioscoop- of speeltuindag Een gezellige, knusse spelletjesdag En zeker een McDonald'sdag Een verrukkelijke kinderlachdag maar ook een vervelende afscheidsdag Mijn 's avonds moe…

Bezweken aan omfloerste stemmen graven wij sloten in gedachten bevreesd voor voetangels en klemmen op wallenkant van waterkrachten verleid door half geloken ogen in visioen van ijzervlechters verglijden wij langs erebogen in maalstromen van trage trechters bevrijd van valse spiegelbeelden aan hete hangmatten verklonken zijn wij, armlastige…

Niet hier bij oom en tante wil ik vakantie vieren ik ben de bloedverwante van alle lieve dieren de konijnen van mijn neef ruiken naar huzarensla als ik ze een wortel geef doen ze schele hamsters na de forellen van mijn nicht smaken naar bunzingmagen de vislucht rond haar gezicht doet scherpe blik vervagen moederlief, breng mij naar…

In uw schamel teer gestel wortelt mijn levenswonder met datgeen wat ik vertel kunt u al tijden zonder uw versterven maakt mij klein tot in de laatste uren zo deemoedig vriend te zijn zou eeuwig mogen duren u laat mij het mooiste na in ongeschreven wetten dat ik in u overga kan niemand meer beletten.…

De buitenwereld zie ik niet als een innerlijke veste door al wat daarin tekort schiet haal ik uit mijzelf het beste het is genoeg alleen te zijn in poedelnaakte kwetsbaarheid ik hou de roedel aan de lijn als hondsvod zonder zielenpijn binnen grenzen van het voelen deert mij de buitenwereld niet ga de weg die wij bedoelen en die alleen…

Breekbare zinnen vormen een geheel en zijn een deel van mijn binnen Proberen woorden te vinden keer op keer ze aaneen te binden totdat uitgesproken is wat eens gebroken is…

De lust in vlees begonnen verjaagt spontaan de droogte van het preutse uur duik in mijn diepste bronnen en klim naar grote hoogte in ons verzengend vuur laat ons lijf pulseren als een driftig dier in ontembare kadans wij zijn elkanders veren op de vleugels van plezier in tomeloze trance.…

In drommen staan ze aan m'n bed ik ruik koolmonoxide de helmen even afgezet voor verse invalide de namen op mijn gipscorset blijken krassen zonder ziel vriendschap als gestold vignet op een noodlijdend fossiel waar is de onbeschreven plek op mijn benauwde pantser verlos mij van dit groot gebrek ik ben een levensdanser.…

Gij langstlevende, ga nog niet draag mijn kindsdeel in uw hart het mooiste ligt in het verschiet voor wie gewisse doden tart mijn erfenis behoort u toe tot in de diepste genen gezaam zijn wij nooit levensmoe zo God ons tijd wil lenen zijt elkanders toebehoren boven doffe droefenis wie uit doden wordt herboren verschoont zich van verdoemenis…

Dans met mij . . . je passionele dans. Met mijn armen om jouw magnifieke lichaam. Kussend op je prachtige rondingen, trillend van verlangen. . . wil ik je . . . voelen. Diepgaand en in extase . . . wil ik je graag . . . , wil ik je graag . . . , wil ik je zo graag . . . op elk plekje behagen. Dans met mij . . . tot we hijgend stilvallen…

mijn frans is niet meer wat het is geweest mijn dans in een vergeten hoek verborgen we passen samen heel wat af maar in de maat van de muziek ben ik voor jou niet meer te vinden pas de deux…

Wij kreunen tegen hekken om het wrakhouten bestaan op de vermolmde plekken is het leven ons ontgaan wij schurken onze lijven tegen geschaafde knoesten in sex de tijd verdrijven voor het voorgoed verroesten wil ons gekerfd bewaren in de ringen van een boom opdat wij nooit verjaren als gelittekend icoon.…

Mijn verwekkers zijn gescheiden er is niets dat mij nog bindt geen hond kan mij verblijden ik leef al jaren onbemind op bezoek uit medelijden is het laatste wat ik wil ik hou van geen van beiden mijn kinderhart is koud en kil dat ik geboren ben uit lust is iets dat je niet verzint ouders heb ik nooit gekust ik ben een droevig deeltijdkind…

Tussen keuze uit twee kwaden verliezen wij de verenpracht chemo om ons op te laden voor onze allerlaatste nacht bleekjes in het bed gelegen dat slechts van pijnbestrijding spreekt maakt de afscheidskus verlegen alsof de dood de liefde wreekt bij ons vertrek schrijf ik een kaart aan allen die ons dierbaar zijn in kleuren van de pauwenstaart…

Leven buiten alle vakken van de hulpeloze horde wachten tot de mokers hakken, wet van deze wereldorde ingedeeld in centimeters van spijkerharde hokjesgeest strikken wij de laatste veters nog voordat we er zijn geweest liggen in een houten jasje krap gestapeld voor de ruimtijd botten met een uitrijpasje grondgedachte zonder afscheid.…

het is alsof ik uit een diepe slaap ontwaak ik open mijn ogen en zie dat het donker is de maan staat hoog aan de heldere hemel en beschijnt het grasveldje waarop ik lig een koel briesje verdrijft de zwoele warmte ik draai mijn hoofd opzij en zie jou je ligt naast me en kijkt me lachend aan jouw helderblauwe ogen glinsteren in het maanlicht en…

Voor mijn reis naar verre oorden heb ik elk huis verlaten dingen die mij toebehoorden staan scharrig langs de straten weg van de gesteven boorden heb ik alles afgedankt uit verstorven slotakkoorden is mijn stem opnieuw verklankt dansend in een jas van jade span ik mijn strakke koorden vrijuit zwervend als nomade woon ik in eigen woorden…

In je korte grijze krullen zie ik nog steeds de lange lokken van het meisje om te smullen dat met mij wil samenhokken je ogen hebben meer gezien dan wij ooit nog kunnen delen en alle ervaringen van dien steken spaken in ons spelen het is je stem die mij beroert alsof de tijd heeft stil gestaan nimmer in passie uitgevloerd en eeuwig met…

Watertrappen heeft geen zin meer hier midden op de oceaan in de stroom waar ik verkeer wil zeemansgraf voor leven gaan waarom steek ik mijn vingers op tussen deze hoge golven noodkreet in natte notendop onder weer en wind bedolven mijn leven draait als film terug naar kusten met een veilig strand via de ingang van een luchtbrug vervlieg…

Nu onze dagen zijn geteld in het bittere vooruitzicht blijft alles wat je hebt verteld verstenen in het tijdsgewricht zielsbesef in krijt gehouwen uit steile wanden van de rots teken van fossiel vertrouwen gebeiteld met genade Gods wat wij in het leven zochten verglijdt van bergen in een stroom eeuwig met elkaar vervlochten in oude wortels…

Verschoppeling van de schavuit die mij om een gunst komt vragen ik rol de rode loper uit in het licht van zwarte dagen praat me moed in met een knipoog recht mijn rug in barre tijden ontwijk mij nimmer in de boog die ons naar elkaar zal leiden ik leef in de verdroogde bron waar onze liefde is gescheurd gestoken door een felle zon alsof…

Wie zich in gespierde taal steevast aan het woord vertilt maakt zich ongewenst verbaal en lijkt aangeschoten wild wil mij tot de macht verheffen dat ik woorden wegen kan want diep dichterlijk beseffen doet lichtgewichten in de ban.…

Buiten groeien hyacinthen in een kleur die ik niet ken er hangt schimmel op de plinten van mijn kamerbrede pen alle woorden zijn gewassen in de post die ik niet lees droge jus in holle kassen van ontbonden draadjesvlees zijn de bloemen zwarte linten om de armen van een wees wijs mij alle hyacinthen in de tuin die ik niet vrees.…

Zo ontzield geef jij het antwoord op de laatste levensvraag de trekken op je mond gesmoord in de stilte die ik draag de blik vergleden in het licht van het eeuwig schaduwrijk spiegelt de zon in het gezicht waarin ik mijn dood aankijk.…

Als berger in een duikerspak is dit ruim veel te groot voor mij ontrukt aan een familietak drijven verschrikkingen voorbij mijn bril beslaat het tranendal van dompelaars in zeemansgraf ik zwem tussen een dodental aan wie ik namen geven mag waar zij zich gelukkig waanden vallen patrijspoorten op slot kinderen van nabestaanden verdronken…

Ineens was je daar, ronde toet en staarten in je haar, intens genietend, blij en open stevig in mijn hart gekropen!…

Ik denk aan jou als ik eenzaam ben, als ik somber en zwartgallig ben. Als ik ga door diepe dalen, dan denk ik soms aan jou. Soms voel ik mij euforisch, ben ik blij en optimistisch, ga ik dansend over toppen en denk dan soms aan jou. Mijn pieken en mijn dalen, zij golven meestal flauw. Maar in het windstille woud van al mijn saaie dagen…