Er is iets in het glimmen
van de Truiense appel.
Fluisterend in de winter,
hoe bast ‘n tak zich klaarmaakt,
de knop zorgend te kiemen.
Herademend tot helende bloei,
ten volle in de Truiense zon
als roze-witte pareltjes
- een Haspengouwse engelendans -
in het opkomend lentegroen.
Rijpend in zomergeel licht,
de groene appel stroomt vol…
Hier, mijn huis
zo vredig als een stille nacht,
waar warmte altijd op mij wacht.
Hier, mijn gastvrij dak
zo warmend bij jouw vonken,
mijn schuilplaats in stormen en donkere nachten.
Hier, mijn thuis
waar ik mag dromen zonder grens,
met liefde als mijn grootste wens.
Spermalie,
daar groei ik wijzer
door jou vanbinnen rijker…
als diepvriesgroenten keer op keer op een koude steen,
beoordeeld - opgejaagd - ongerust - bang
oorlogsellende
schreeuw
binnen en buiten
gesprekken met jezelf
helemaal in mezelf.
Behalve dankzij
jij
je wacht altijd
op mij
lekker - gelukkig - vrolijk - warm
heilzame ruimte
als zoeteaardappeltaart
Jij geeft me vonken en vuur;
ik zit niet…
Bij de bakker staat een wachtrij
- Even wat geduld aub,
u wordt zo dadelijk geholpen -
klinkt me nu écht als een brombij.
Daar gaan ze dan,
gedachten gaan zweven.
Appelcake, fruittaart,
bessentaart, slagroomtaart,
tompoes en chocolataart.
De bakker schildert, hoe!
- en met veel smaak.
Oh ja, ook marmercake!
Wist je dat katten?
Staar ze…
88
Bezig met laden