Alle inzendingen van Ditheke

In je woorden hoor ik de liefde die je reeds lang voor me koestert. In je ogen lees ik het verlangen dat je reeds lang stapelgek maakt. In je kus voel ik de innigheid die je reeds sinds ons begin voelt. In je armen weet ik dat je me altijd mezelf zal laten zijn.…

Verdrinken zou ik in je ogen vol lichtgeflonker overdag ondeugend soms met een lach in een poel van mededogen. Vergaan zou ik voor je glimlach schitterend stralend je gezicht reeds dagen voor je gezwicht als jij me toch maar eens zag? Mijn lief, ik zou voor je springen tot op de maan als het moet voor jou of malle liefdesliedjes zingen…

Druppels rollen naar beneden een sensuele waterstroom uit een lang vergeten droom kristallen van een ver verleden. Sneller, het ritme jaagt op tot een opzwepend tempo en in een heerlijk adagio bereiken ze de langverwachte top. Voldaan bezinkt droesem op de bodem van de rivier. Het licht van de maan beschijnt haar boezem en neemt haar…

Gewoon een dag als een ander als ik door het raam naar buiten kijk. Kinderen rijden naar school, de melkboer doet zijn ronde, de buurman haalt de krant uit de bus. De hele straat komt langzaam weer tot leven. Langzaam ga ook ik over tot de orde van de dag. Alles lijkt zo saai en zo gewoon. Gewoon een dag als geen ander, als jij…

Je drinkt het leven uit mijn borst, jouw woede raast mijn hart in en uit, je neemt een huiveringwekkend besluit, zoete wraak, is waar jij naar dorst. Mijn kleren scheur je nu aan flarden, mijn bloed kleeft aan jouw handen, doorgesneden zijn onze banden, voorbij de momenten die jou verwarden. Dan plots hou je op met beven, je slaat je armen…

Zachte stappen in de verse sneeuw, oudjaar lijkt al weer zo lang geleden. Ik kijk door het raam en geeuw, er is sindsdien al veel tijd vergleden. Goede voornemens, heb ik die? Ik zou het echt niet weten. Ach, ik neem dat niet zo nauw, zie ik ben nu ook tevreden. Mocht ik toch nog wat willen wensen, dan alleen nog liefde en geluk, maar…

Slapeloze nachten gaan over in eindeloos lijkende dagen, waarin alles net hetzelfde schijnt als de dagen ervoor. Handen reiken naar de opkomende zon en proberen in een krampachtige poging, de ondergaande maan tegen te houden. Een zachte kus verlost het lijden en één tel slechts lijkt een interstellair huwelijk te ontstaan.…

Verlangen onbewust naar kwade machten drijft voort door vreemde nachten vol feeërieke landschappen met vreemde wezens getooid met wapens en magische tekens. Meren en bossen omranden torenhoge steden ontstaan in een lang vergeten grijs verleden met Aardmannen, Orcs en prachtige Elfen die eens leefden in deze oude gewelven. Tovenaars strijden…

Zacht pastel, heerlijk puur op dit uur in stralen neergedaald. En bepaald door plaats en tijd tot in vergetelheid gedreven. Maar even slechts een tel mocht ik hel licht ontvangen. Eindeloos verlangen naar hoop, de kringloop van het leven. Mijn beven ging niet ongemerkt, en gesterkt werd ik door liefde. De hemel kliefde zich in twee waar…

De stilte is niet te dragen als ik aan jou denk. Ik ben ver van jouw armen, ver van jou en je familie. Maar dat alles heeft geen belang... Ik ken je adres niet, niet de stad waar je woont, niet je naam... Arm, rijk of bastaard, blank, zwart of bizar, ik herken je gezicht... En je zoekt een gelijkenis en je zoekt het oord waar ik soms…

In elk straatbeeld hangt hij al te dromen van wat komen zal. Zelfs kou kan hem niet raken als hij nootjes zit te kraken. Kwistig gooit hij met cadeau's, het duurt meestal een poos, voor hij alles heeft verdeeld. Nog nooit heeft hij zich verveeld. Als in deze donkere dagen, ouders weer over de kinderen klagen springt hij gezwind op het…

Grauw omhult het leven op de akker, diepe voren worden getrokken, het lijden onnodig gerokken, de vijand is nog altijd wakker. In sloten stroomt het donkere bloed, menigeen vreest voor zijn leven, de waanzin doet hun lijven beven, onheuse helden zonder heldenmoed. Het leger rent voor dag en dauw, om de vijand te kunnen ontlopen, alhoewel…

De waterkant is stil, alleen nog het hoge gezoem van muggen en het zachte gekwaak van een paar kikkers verstoren deze serene rust. In de verte, plots de melodie van een panfluit, een vreemde figuur komt dichterbij, en vleit zich neer in het hoge gras, bij de oude eik. Het water verrimpelt en daar verschijnen enkele waternimfen, die…

Je voelt reeds mijn hete adem, ik hijg al in je oor... Te keer gaat nu jouw boezem, je moet er snel vandoor! Het donker omsluit mijn lichaam, een vreemde sterrennacht... Wie loopt hier nu zo eenzaam? Je weet naar wat ik smacht! Een tinteling bruist in mijn lijf en wordt een wervelstorm... Je weet je met jezelf geen blijf, mijn lust wordt…

Druppels tikken tegen de vensters, achter mij gensters in de open haard. Geflikker op een kaart die erboven hangt; reeds lang verlangt mijn hart naar jou. De herfstkou grijpt mij aan. Jij, hier ver vandaan, een ander land. Het eenzame strand waar jij nu loopt, verlaten, liefde onverhoopt verloren...…

Vurig, ja zelfs passioneel, jouw flanken die mijn gedachten vasthouden, een ogenblik lang en mijn dromen meenemen uit dit gevang naar jouw oorden tussen druivenranken. Groen, oneindig, zover het oog kan zien hier tussen jouw heuvels en dalen, waarin ik mezelf verlies telkenmale en hoop op een teken van jou misschien... Intussen valt de regen…

Zinloos, de pijn die komt en gaat, soms erger, soms ook weer niet. Zeurend alsof ze me niet verlaat alles wat achterblijft is verdriet. In cirkels van waanzin gedreven, met vlagen aanwezig, maakt ze me te moe om weer verder te gaan in mijn leven en slaat deuren achter me toe. Onbegrip en woede overmeesteren mij in golven van onmeetbare…

Oude Gregoriaanse gezangen echoën melancholisch en hol, lyrische teksten klinken vol door lange geplaveide gangen. Slepende voetstappen op het plein doen vermoeidheid vermoeden, soelaas alleen voor de goeden in vergiffenis verworven door pijn. Mannen in zware bruine gewaden leven in stilte en eenvoud, hun boete met offers beladen. Hierbinnen…

Bladeren vallen op de grond, en lichten op in rood, geel en bruin, door een zachte lichtstraal, op een late novemberavond. Een doodse stilte wordt verbroken door de helle schreeuw van een vogel verstopt in de oude treurwilg, vlak voorbij de oude kapel. Bloemen sieren deze trieste plek, waar tijd lijkt stil te staan, en treuren schijnbaar…

Zilveren slierten sieren het land, in de vroegte van een nieuwe ochtend. Zachte voetstappen in het mulle zand, vergezellen me op mijn vele tochten. Sluimerend ontwaken de eerste fluiters, en hun liederen klinken langs de heuvel. In de verte ontwaar ik enkele ruiters, en boerenvrouwen in minzaam gekeuvel. Hier klopt het hart van slapend Vlaanderen…

Zijn rug is krom gebogen als hij aan zijn tafel zit. Geschreven woorden, niet gelogen; het blad voor hem was eens wit. Zijn hand peinzend op zijn kin, gedachten kronkelen in en uit. Het dichten heeft voor hem weer zin, sterke woorden zonder geluid.…

Twaalf uur slaat de klok, mensen kussen en wensen elkaar geluk in het nieuwe jaar. Op de achtergrond hoor je feestgeknal, terwijl je televisietoestel een boodschap toont van geweld. 2000 was een woelig jaar: onlusten in het Midden-Oosten en Afrika, zelfs met moeite een president in Amerika. Nostradamus voorspelde ooit het einde, krijgt…

Een symfonie sleept me mee op het ritme van waaiend gras. Een gloed maakt mijn lichaam vrij en ik zweef steeds hoger en hoger. Wind stuwt me voort met een enorme kracht. Ik duikel weer naar beneden met een toenemende snelheid. De zee vangt me op en ik drijf verder op de deinende golven steeds verder terug naar jou. -----------------…

Wazige schemer, een schaduw duikt op uit het niets. Even schrik ik op, gejaagd ga ik voort. De nacht valt snel en de mist wordt dikker. Mijn honger wordt groter, bijna onhoudbaar. Een zachte schreeuw wordt gedimd door de nevelslierten. Mijn honger is gestild en ik fladder verder op zoek naar een volgend slachtoffer...…

Een wazige mist schemert in het centrum van mijn bestaan. Langzaam ontwaak ik uit de diepte van een slaap. Ik kijk en bevat de ruimte die me omsluit. Zachte pastelkleuren dringen zich naar binnen. Ik kan ze niet weren, ze worden steeds sterker. Kleuren ordenen zich en ik ontdek de vormen waartoe ze behoren. Lucht verwisselt…

Vingertoppen glijden over naakte huid in steeds kleinere ritmische bewegingen. Jij en ik mijden elk zacht geluid dat reeds fijnere poëzie wil bedwingen.…

Huiverend in de kilte van de nacht, verkleumd naar liefde gesmacht. Verloren onschuld van de jeugd, gegeven één moment van vreugd. Gelaten het leven zoals het was, verleden onder een stolp van glas.…

Met de snelheid van het licht maakte je je los van mij... Emotieloos, geen kans meer op eeuwige liefde... Ik blijf achter, en zweef nu verder tussen hemel en hel...…

Wind door takken, bladeren bewegen in een onophoudend ritme. Onzichtbare handen, lichte aanrakingen betasten met gevoel. Zachte zonnestralen, betoverende glimlach, jij, het Windekind.…

Tot aan het randje al versleten, dringend aan vernieuwing toe; oh, ik ben weeral zo moe... wat ik moest, ben ik vergeten. Pff, mijn leeftijd word ik nu gewaar, alweer ouder... nu 35 jaar!…