inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 745):

Mist

Wazige schemer,
een schaduw duikt op uit het niets.
Even schrik ik op,
gejaagd ga ik voort.

De nacht valt snel
en de mist wordt dikker.
Mijn honger wordt groter,
bijna onhoudbaar.

Een zachte schreeuw
wordt gedimd door de nevelslierten.
Mijn honger is gestild
en ik fladder verder
op zoek naar een volgend slachtoffer...

Schrijver: Ditheke, 3 september 2002


Geplaatst in de categorie: dieren

3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 1.873

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Helen Josephs
Datum:
4 september 2002
Email:
helen.josephspandora.be
Lijkt me inderdaad een leuke verbetering...
Dank je Wolf.
(Trouwens, met één slachtoffer is mijn honger niet gestild, hahahaha).
Naam:
WOLF
Datum:
3 september 2002
Email:
darkwolfhotmail.com
De kracht van de suggestie, is de kracht van het onvertelde. De ik persoon in dit werkje lijkt in de eerste strofe het slachtoffer te worden van een opduikende schaduw. Veel te snel begint echter in strofe twee al door te schemeren, dat ik niet de gejaagde is. ( Het werkje had mischien sterker geweest, als je het idee van de opgejaagde, in strofe twee nog even had vastgehouden.) Strofe drie een regel te lang, immers je honger is al gestild, dus wat moet je nog met een volgend slachtoffer.
Grom,

WOLF

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)