Zijn verbeelding
voelde kleuren die
waarheid glans geven
diep verlangend
naar de passie
van contrast
Maar de schilder
ademde realisme en
koos lichtgrijs
voor het schetsen
van zijn eigen
stil leven…
Het is nog licht
als de oude man zijn dag
verlaat
en zij
voorbij de dood
in sluimerend beeld
ontwaakt
Daar
in de geur van zilte avond
slaat het grote missen toe
kan hij weemoed slechts
herhalen in het ritme
van doodmoe
en leest hij toekomst
in ‘t program van morgen
waar hereniging in
dageraad geschreven
staat…
Ze lijkt slechts
virtueel te bestaan
Foto’s ja
van mooie ogen
van ’t leven ergens
tussen tiener en vrouw
Ze lijkt
met woord begaan
in poëzie
rond naakte taal
hard maar welgemeend
geslepen en dapper grauw
Ze laat
me in de waan
van zoveel meer dan voelen
haar zekerheid van steen
in zichzelf gevangen
aandoenlijk trouw
Soms…
Wat ik zie
bedacht ik gisteren
met de blik op eindig
wat ik denk
is alles wat vandaag
in tweeën splijt
Wat ik voel
geeft morgen ruimte
in te jeugdige kaders
wat ik wil
blijft tussen verlangen
en onredelijkheid
Tot jij mij
op afstand zwijgend
van illusie scheidt…
Tussen huisstof en memorie
las zij zichzelf terug
in tijd
Een handgeschreven
jeugd in puberaal
moeras
waar ratio verdwaalde
en kalverliefde
toekomst las
Memento mori
voor haar dromen
die ooit staarden naar
de sterren
maar nooit verder dan
de zolder zijn
gekomen…
Het vers boeket op tafel
vulde de ochtend
met kater
zomaar
afscheid van een nacht
die toch gemeenschap
had gebracht
Hadden je ogen
dus gelogen toen je
sprak over later
over dat wat buiten
van binnen verwacht
Een boeket
een tafel vol vragen
en ik rook weer de
geur van verlaten die
zo penetrant ver
kan dragen…
Verliefdheid streelde
zijn zwijgen maar
wurgde edele hoop
daar afstand de strijd
met de tijd na jaren
niet meer verdroeg
‘t Vermeende antwoord
blokkeerde minachtend
de vraag
die zwaarmoedig
op weg was
naar haar
maar slechts doolde
in een gêne die zelf
pijnlijk om
afwijzing
vroeg…
Ze drinkt haar koffie zwart
in ‘t grijs decor van
stamcafé
blaast rook
in de lege holtes
van uren
Daar
droomt zij
kaders voor samen
alleen
aan een tafel voor twee
waar tijd
in trance verglijdt
maar soms
net te lang kan
duren…
202
Bezig met laden