Netgedichten

netgedicht (nr. 20.900):

Ode

Ze lijkt slechts
virtueel te bestaan

Foto’s ja
van mooie ogen
van ’t leven ergens
tussen tiener en vrouw

Ze lijkt
met woord begaan

in poëzie
rond naakte taal
hard maar welgemeend
geslepen en dapper grauw

Ze laat
me in de waan

van zoveel meer dan voelen
haar zekerheid van steen
in zichzelf gevangen
aandoenlijk trouw

Soms
blijf ik hangen
in de aangename luwte
van het gadeslaan