Alle inzendingen van Edwin van Rossen

De zomer (zon schijnt onophoudelijk door dagen warmte heeft een hoge prioriteit ’s nachts is slaap nog slechts te vatten in volkomen naakte overgave doch vakantiegangers dompelen zich in vreugde evenals de vele gewassen) is in volle gang.…

Ik ben vrij en spreid mijn armen laat de nacht mijn wil verwarmen droom me blij en streel het woord heel de wereld wonder oord.…

ze mengen duizend hartslagen in een paradijs van kleuren verdwalen in een oceaan van tedere warmte een ander leven voor even twee in een sierlijke dans van haar in zijn masseren de nacht de zon tegemoet en begroeten elkaar weer in de schoot van zomer…

Zo ontwaakte het kind in de morgen als een jonge vogel, ver boven de zwaartekracht van indrukken die zijn kleine gestalte omgroeiden. Met geestkrachtige slagen hervond hij het ooit bezongen geluk: in een eenzelvige stilte boven zeven continenten het wonderlijk scheppend geweld van rust. Vastberaden liep de man een nieuwe oase in, zijn…

Kristal raakt de ziel in een mythische reis naar de top. De godin draagt het leven in haar hart waar groei de stilte draagt. Ervaar het binnenste van de aarde. Herinner het eiland van naam, betreedt het heilig land of ga op in de nevelen der vergeten tijd.…

scherp, het oog op zicht geopenbaard, doordrongen nacht geschonken licht kernachtig, fijn bezongen behorend bij, beginnen als een schaduw even lacht is het wezen enkel binnen waar het zetelt, stille kracht veranderingen levensgroot smaken kunnen wederkeren als roos, sterk, liefdesrood waar we zijn, kunnen leren…

In mist en achter een waas gezicht schemeren slaapschaduwen waar blauwe wilgen de wacht houden langs de oever van de avond. Langzaam rolt een dromerige stilte haar deken over het bedroefde woud. Tezamen met een koele wind rilt ze in de nevel van het dal. Een zwarte vogel tuurt in de diepte van de nacht, verscherpt zijn blik. Een eenzame…

Ik zoek het eeuwige vuur waar de wereld onder valt, het ongrijpbare goud dat blikken in een enkele tel versmelt. Het oog dat het hart verlamt waagt de eeuwige sprong naar het beeld dat nimmer vervaagt. Mijn vleugels wegen zwaarte de aanloop volgt, het luchtruim voelt vertrouwt. Het hoogste goed is nabij. Nu kan ik alleen nog zweven…

Zelden begroette ik zo enthousiast de stemmen van de achtergrond wier resonante klanken mij inspireerden in hart en ziel tot hemelsfeer naar beheerste pennenstreken in ganzenvlucht. Met open armen verwelkom ik deze zoetgevooisde engelen in een overgave van openheid en laat me onderdompelen in een wereld vol poëtische schoonheid.…

Ik meet de schaduw van een eenzame wilg, het silhouet trekt langzaam door de dag en ik volg hem op de voet. Er is rust in de bladeren waar de wind zijn vrije gang kan gaan. Ik verblijf graag in zijn levenspad maar volg mijn eigen weg.…

Er gaat een flakkering van wind over de nachtkaars uit. Ik blaas mijn gedachten weg en bewonder de maangeest in het duister. Ik volg een zilverspoor door een stralend mozaïek van magische sterrenbeelden en dwaal langs een hemelsbreed spectrum. Gesluierde geheimen zweven in het fluorescerende licht. Verwonderd blijf ik steken in de…

Ik ben de stem uit rots en volhardt mijn taak als onzichtbaar wezen in eenvoud en gevoel trek ik mijn leven één geworden met wind en water door het landschap van verdriet en hoop tussen kiezels in schaduw over land vergroei ik in de echo van lichtend windgezang tot in de kern van hart waar thans mijn toevlucht is.…

Ik dwaal rond in dit doodstille hart waar een schommel enkel in dromen voorbeweegt. Ik speel met dronken gedachten, por in vergeten as terwijl een beverige vinger doelloos levenslijnen brailleert in een poging klaarte te voelen. Door het dakraam drukt een blauwe waas me dieper het bed in en tegelijkertijd richting hemel waar een kalme…

Je zit als een stilleven in mijn droom te spelen met gedachten die mijn stilte ontnemen in een vlucht van tedere fluisteringen je lach breekt mijn nacht in delen van geluk en ik verdrink in een vloed van poëtisch genot we zijn een afdruk in de tijd sporen in een onzichtbaar heden krul je vingers om de mijne en laat ons in de nacht…

ik wil me niet opsluiten niet achter nacht waar schaduw heerst en donker lacht toch wacht ik hier het hoofd gebogen in de luister van de stilte op een verlossend woord geen wind die stem verwacht op de kleine ik die alleen zijn angsten telt niet op de klok die zich verborgen houdt niet op het wezen dat naar muren klauwt onzichtbaar…

Ik droom een volmaakte vorm een eeuwige reis naar hier waar ik alles zie en schrijf de vrijheid als behang in kleuren om me heen. Ik leef mijn eigen verslag en begin in het midden waar het heden volmaakt mijn woorden beschrijft. In een magische dans van leven en natuur stroomt mijn wereld in het licht van nu.…

twee zielen geven onbekend aan elkaar hun liefde maar apart vele levens die verbonden zijn tot overgave overwint en ze samenkomen op een lijn…

Bodem in beroering, nacht maakt plaats voor dag en dauw geeft de ochtend weemoed. Een brede gloed rolt zijn oranje loper uit en kleurt een nieuwe morgen. Onder het treurgeboomte twee vroege zielen de hond voorop, geestdriftig in galop en hij – misschien een dichter – vol gedachten door het park. Het eerste licht maakt weer geluiden en in…

Kwetsbaar getroffen met een pijnlijke schoonheid valt ze voor mijn voeten neer. Ik durf niet te kijken, draal wat heen en weer. Toch is de reflectie te hard om niet te zien te dromen. Ik stotter nog voor ik spreek, geen fluister rekt mijn gedachten en val machteloos in stilte neer. Toch is er iets dat raakt, de mysterie in haar ogen, de…

Ik hou toch zo van meringen met van die fluppen aan elke kant Ze kruipen als gewone bleringen maar verslonsen ieder argeloos kwasant De vuurtoren aan scheepse kraven spuit zijn licht naar ’t grobuit wanneer het volmondig langs komt traven en hun wapkleppen ontsluit Dan is de welling in het slonder en de mering geeft half stok Ik neem mijn…

hink stap sprong de hoepel is te klein voor stel en klem geheim inheemse rondedans in kring vuur en vlam schaduw en as er was een berg te ver voor woorden te diep in klank gebaar verloren staal er is een vage beeltenis achter de horizon als glans verborgen door maan en zon…

Droomwolken van bestaan oneindig getij wanneer wij gaan op waterwieken voorbij Het schip in de nacht laat ons onbevangen zweven als een magische toverkracht door het eeuwige leven…

Twijfels komen soms op als een onverwachte golf niet bij machte je te verzetten of gewoon met daadkracht die onzekerheid te pletten. Ze kunnen ook werken als een zon niet zomaar een misschien maar om gewoon iets in een ander licht te zien.…

ik beschrijf je met mijn lippen verhaal je schoonheid met mijn stem groei maar groei maar ik teken je kleur met mijn ogen en noem je mooi groei maar groei maar vorm je leven ik dek je toe met aarde, met gevoel op de vensterbank in het licht ik geef je aandacht een gezicht…

Een klein insect door vloeibare hars omgeven tot in de kleinste details in zijn oorspronkelijkheid weergegeven. Door golfstromen verspreid uit verleden bewaard gebleven teneinde zich in barnsteen afgezet en ingebed. Ergens uit oertijd wacht een week skelet misschien in klei of zand op oog en hand; een teken van leven.…

Een aanstekelijk geluid gevoel dat overdraagt, behaagd. Het is prettig hier te zijn. Ik verstop me in je glimlach en de wereld lacht mij toe.…

Verstopt achter langgerekte vraagtekens aan de windstille rand je oren te ver maar mijn echo houdt stand. De allersnelste woorden ijlen je achterna zelfs in het donker op de tast vinden deze klanken het antwoord dat bij je zwijgen past.…

Wat schetst mijn herinnering telkens weer: Jouw schoonheid levensecht in mijn atelier. Ontelbare kleuren die mijn ogen blijven bewerken, haast uit lijken te breken door lagen verf; het zichtbare ontward. Er is geen begrensde ruimte meer alleen licht dat graag door vensters gluurt.…

Een buiging in de mist, de kruin nog in herkenning begeleidt met een verkoelende geur van dauw, vluchtig verlangen. En zij, bedauwd en koud telt de ringen van het lot onder een beginnende regen de levenslijn van kringen zout en zoet.…

Ruimte, olie en een strenge wind zijn de eerste ingrediënten op weg naar niets. Ik waai verdwaasd mee vergeet het jaar de vangst van uitvaren met de boten van alle dag kijk in de spiegel die de middag knipoogt tot een hoger niveau. Op de voorplecht kleurt een droom het water naar een regenboog.…