572 resultaten.
Smeltpunt
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 754 Heldenmoed is vrij,
gedragen op twee handen
zitten zij
ongenaakbaar
met het staal dat lippen perst
en de reis die beiden
brachten van oost naar west
is nu ten einde; waar de zon
de ochtend raakt is vast thans
vloeibaar tot de avond geregen.
Zo gaan zij op
in een wolkenloze lucht
als druppels in elkaar gevlucht.…
Weerklank
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 614 De bittere genoegens van angst
klinken als de laatste noot
een symfonie van donker leven
maakt je ruimte meer dan groot
Kon ik maar de stiltes bespelen
de zwijgzame tonen van je hart
zou ik de wereld kunnen betreden
waarin je jezelf zo tergend tart
Ik zou een strijkstok laten dansen
over de snaren van je borst
met tederzachte strelen…
Berg in beweging
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 556 hink stap sprong
de hoepel is te klein
voor stel en klem
geheim inheemse
rondedans in kring
vuur en vlam
schaduw en as
er was
een berg
te ver voor woorden
te diep
in klank gebaar
verloren staal
er is
een vage beeltenis
achter de horizon
als glans verborgen
door maan en zon…
Stormen
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 693 Uitdagend was het zand
dat korrelde van ongeduld
in de zachte stilte van het strand.
Een hand bewoog tot schreeuwen
de tralies van de schorre lucht
het golfde over meeuwen.
Over leven over de wind
die koppen telde en de nacht die
plotsklaps langs haar vele monden snelde.…
Fluistergras
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 390 Duinen dansen in de wind
zeewierharen golven onder
een purperen hemel
en zij
zij zwijgt in al haar verlatenheid
als een verzwegen herinnering
in een verbleekte droom.
De nacht spookt
de zee kleurt donker
en weer wist het water haar sporen uit.
Een spiegelbeeld ebt weg
en breekt in zonnestralen
steeds weer spoelt zij in scherven…
Madeliefje
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 146 Ik wieg je
als het vuur
van de dageraad
ik licht je
kristal van mijn hart
ik omarm je
dank je aardevoeten
voor je liefste lach
ik droom je
draag je tot de hemel
en terug
ooit druk ik mij
uit onbeschreven verten
en kus
je lentegroene gezicht.…
Blad voor blad
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 345 Ik neem afscheid
van mijn leven
het licht
van zon en maan
van de regen
tikkend op mijn broos bestaan.
Niet meer
aarzelend in de wind
nooit meer zwaaien
naar een spelend kind.
Ik hoef alleen
nog maar te zijn
kan slechts mijn wezen delen.
Ik ben alleen met velen.…
Waterlelie
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 598 geurend drijf ik
in kringen rond
open mijn bloemrijk
gezicht
straal aan de oppervlakte
van mijn wezen
voel en proef
het leven
in veelkleurig licht
adem oeverloos
zonder zorgen
als mijn bloemen sluiten
kijk ik alweer vooruit naar
morgen…
Van knop tot lotusbloem
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.358 ze mengen duizend
hartslagen
in een paradijs
van kleuren
verdwalen
in een oceaan
van tedere warmte
een ander leven
voor even
twee in een
sierlijke dans
van haar in zijn
masseren de nacht
de zon tegemoet
en begroeten
elkaar weer
in de schoot
van zomer…
Troost
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 586 nog strekt je huid
tot ver voorbij de nacht
waarin geuren grenzen
aan geborgenheid
weet je mij te vinden
zonder zoeken
als vlinders elkaar
zomaar
en eenmaal in handen
spiegelen harten dezelfde maat
ademloos is de tijd
eeuwig raak ik je niet kwijt…
Gronden
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 929 De wijzers van december
wijzen stilstand in de lucht.
Treurwilgen huilen
bittere aarde en de wind
neemt mijn woorden mee.
De nacht staart in het oneindige niets.
Ik zweefmolen mij
op een vreugdebries, schuil
tussen de vleugels van mijn lente
en schudt de lakens
in mijn paradijs.…
Klaproos
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 1.245 De oostenwind verleidt
het zaad, de nacht waakt
over gesloten knoppen
en jij, het landschap
van schoonheid strekt
zich uit over verlangende toppen.
Teder kroon je mij
met je lenteadem, dicht
je ons blad tot het inkt
langs ontwakende nerven vloeit.
Het is je scharlaken kelk
waar mijn bewondering naar groeit.…
D’uren
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 537 ze spelen het spel
van de zon
en de maan
wijzen
alle vierentwintig
het klokje rond
om beurten
breken ze de kring
en laten zich gaan
totdat het weer tijd is
voor de
morgenstond…
Opgaan in het rood
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 581 Ik heb je uitgewist
blauwe pen, zwarte kwast
het was in een ogenblik
een enkele tel, de nacht voorbij.
Met het tij in de rug
opgaan in het rood, dag model
nog slechts zichtbaar in herinnering
ben ik jij, of mij
wie is de schilder, wie is het schilderij?…
Om een dolfijn te zijn
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 949 Een bewonderende vlucht
spat hoog in belletjes uiteen
gespiegeld in bleekblauwe dromen.
Haar ivoren wachters vormen
een statige grijns, zij is
mijn koningin der zilte stromen.
Dol (van opwinding
danst een kunststukje
van waterparel poëzie zo) fijn.…
Sprekend
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.161 Een veertje van de wereld, grote ogen
op steeltjes, een lach van hemelsblauw
in dons en een onduidelijke woordenstroom
waar brabbeltaal de hoofdtoon raakt
en hoeveel je kan zeggen door slechts
te zwijgen te kijken te zwaaien
met kleine grijphandjes alles omvatten
het hart de ziel en alle fijne laagjes
die voelbaar trillen in een droomdans…
Langs de vloedlijn
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 609 Licht tipte zand, ogen bogen
en het strand raakte bedolven
onder een lange adem, de oceaan
een nachtsonate van geruis
en wij keerden op onze schreden
over gouden duinen, wuivende palmen
indrukken achterlatend
later dwaalden vingers
tussen schouder en blad
een levensloop van stiltewoorden.…
Anthemis nobilis Chamaemelum nobile
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 607 Dit bloemetje wordt ook wel
roomse kamille genoemd
Omdat het in Rome
alom werd geroemd
Achttien witte blaadjes
waaieren uit een geel hart
Als een uitstromende energie
die je klaar maakt voor een frisse start
Het hart van de bloem staat bol
net als een opgezette buik
Hieraan ontleent deze plant
ook wel zijn hedendaags gebruik…
Ongesproken
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.202 Ik lees weken voorbij
de langzame dagen
die het leven vertragen
om de stilte in mij
nog meer te behagen.
In wonderen verborgen
woorden van sprekend vermogen
laten de wereld meer ogen
naar een nieuwe morgen
tot emotie bewogen.
Wanneer lippen ongesproken
zo geluidloos blijven spoken
me hier binnen telkens raakt.…
Verhaallijn in wording
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 447 Glinstering breekt kaalslag
in holle bomen
ruist het leven
door ringen der eeuwen.
Kei op mos versteent
de broze rimpellach
over nacht en ontij
voorbijgaan is hun bitter lot.
Trots en moedig wacht
het oude volk
in het schelle nimbuslicht
op een nieuw verhaal; aandacht
van hun stille fluistering.…
Onverbloemd
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 1.242 Wil ze drijven
in haar eigen bloemenbed
het groene haar
de rooskleurige sprekende ogen
wil ze drinken
onder dauw van meidoorn
licht als lucht
wolkendromen verzinnen
wil ze liefde zingen
in haar eindeloze land
windzinderend aanschouwen
de heldere blauwe lach
eenvoudig als ze
aangereikt
gewoon leven
in een uitgestrekte hand…
Ergens
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 434 De wolf wijst zich
de stilte na, proeft van
rauwe woorden, slikt
de nacht met ruwe brokken.
Afvallige twijgen
kruisen hun degens
willen zich met de
onstuimige wind bewijzen.
Het uitzicht vindt zich
aan de zee waar de ene meeuw
de andere het fluisteren beneemt.…
Ontwapenen
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 1.023 De lijnen, haast onzichtbaar
voor de lens, de spanning van het lid
een knip-oog te verliezen.
De nagel, onbewogen
met het licht erin geslopen
ik zou je willen houden
maar mijn tanden knarsen weer.
De schaduw, achter de toppen
vingers en het klappen van de zweep
ik wil niet meer maar de verslaving
trekt van leer.…
Albatros
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 400 Zink je in mijn ogen
achter de zonsondergang
streel je de maan in mijn dromen
in het licht, opspringend
over bergen, beken, bruggen.
Zing je een zeelied
bespeel je de snaren van de wind
spoor je harten vurig aan.
Breng je vleugels dichterbij
laten we de hemel plukken
zij aan zij.…
Klapstuk
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 284 Sterren flirten met
een aantrekkelijke maan.
De nacht wacht op
dat wat komen gaat
de lucht kleurt blauw
een tranen dauw
gekroond met rozen
klapscharlaken vurig rood.
Beminnelijk groen springt
gazellewaardig in het oog,
heesters weven een gedicht.
Een eenhoorn breekt het licht
aan de oever bewegen zwanen
pirouettes in sierlijke bogen…
Zonbeminnaars
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 647 We dopen de zomer nog eenmaal
met vingerverf en groene vingers
toverkruid en blauwvogels
met verlichte regels en zonnende zinnen.
We beminnen de vlinders
vogel en vrij en de bijen
en bloemen die gonzen van zoemen
en zij
zij en mij
dichten de dagen
zingen en zagen en zwijgen
tot zomers verlangen
de vlammende tijd
steels en onbevangen…
Warm welkom
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 119 Een hommel
tikt zachtjes tegen het raam.
Ik bewonder zijn vlucht,
zijn hommelig wezen.
Zijn zoete zinnen
de beleefde brom
voelbaar tot aan je tenen.
Ik gooi de deur wijd open
en laat de hemel binnen.…
Het land in mij
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.891 De lucht is vochtig helder.
Twee hemelsblauwe kijkers
priemen er doorheen. Een
waterig zonnetje trekt
als een stiekeme glimlach
de aandacht.
Een grote V wijst richting.
Ik hoor een zacht geluid
en wanneer ik verwonderd opkijk
besef ik pas dat het van
binnenuit komt.
Als een bijna fluisterend
stampvoeten komt iets dichterbij.
Ik adem…
Sluimerzinnen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 610 Het letterbos beweegt
met vlinderzachte schreden
voor mijn ogen langs.
Tropisch hout, warme woorden
van bezinning
droomregels gesponnen
in fluisterend wit.
Het landschap
dat zich al vormde
voordat de inkt haar verhaal deed
nestelt zich voorgoed
in mijn herinneringen.
Op papier, knisperend verlangen
verloren nachten
sluimergedachten…
In het licht van Mei
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 652 Ik wil in het azuur van je ogen
als een waterlelie
open je handen en strek
al je haartjes naar de toppen
van al onze wolkenloze gedachten.
Ik wil op het punt
dat de arend zich neervlijt
in het hart van je borst
luisteren naar de stroom
van vurige waterkolken.
Ik ben de vlag die trots prijkt
aan de oever van een nieuwe lente
nadat de…