Gronden
De wijzers van december
wijzen stilstand in de lucht.
Treurwilgen huilen
bittere aarde en de wind
neemt mijn woorden mee.
De nacht staart in het oneindige niets.
Ik zweefmolen mij
op een vreugdebries, schuil
tussen de vleugels van mijn lente
en schudt de lakens
in mijn paradijs.
Geplaatst in de categorie: jaargetijden
leven 4.0 met 11 stemmen 
929
929
Geef je reactie op deze inzending:
...in het schuilen van woorden vindt men de stilstand van een ogenblik, oneindig gevoel in grond gevleugeld...