Alle inzendingen van Egbert Jan van der Scheer

Lieve Heer, U zit daar nu wel boven En ziet alles wat hier op aard gebeurt Maar moeten wij dat allemaal geloven We hebben al zoveel ellende betreurd Eens, zegt U, mag ieder bij U komen, Eens zal voor ieder de hemel opengaan Komt er een eind aan alle dromen Zullen ook wij door ’s hemels zalen gaan Maar toch blijven wij inmiddels wachten…

Niets kan haar charme evenaren De gratie die haar schoonheid toont De élégance van haar gebaren De glimlach waarmee ze bewondering beloont Haar stem is die van duizend snaren Bewogen in een zachte wind Die vrolijk speelt met haar gouden haren Haar gezicht onschuldig als van een kind Haar taille slank als berkenbomen Haar handen blank en…

Geen wegen waar mijn voeten gaan De aarde draagt slechts slijk Dromend ga ik langs eigen baan En ergens ligt een grote stad Ik nader reeds de buitenwijk Waar geen verkeer zich horen laat Bereikbaar over ’t smalle pad De echo geeft haar klanken weer Tussen satijn en goudbrokaat Kaats vanuit ivoren poorten neer Door straten met duizend…

Wat zouden bergen zijn Als er geen dalen waren Wat zijn rivieren Zonder oevers wuivend riet Wat zijn vlaktes Zonder nevelige wouden Aan horizon in ‘t verschiet Wat is een hemel Zonder wolken Zonder vogels langs het blauw Een strand zonder zee Een zee zonder branding Een vogel zonder zang Een helder ochtend zonder dauw Kortom…, wat…

Laat geen hart koud zijn als gure winterdag Kleurloos, hard, grauw bedekt door wolken Alsof er nooit geen warmte meer wezen mag Slechts afgunst ons innerlijk kan bevolken Laat elk hart warmer zijn dan een zomerdag In stralende zonneschijn geboren In glans die men aan de horizon ooit zag Met vogelzang die elk mens kan bekoren Laat elk hart…

Een blauwe lucht Een witte wolk Stralende zonneschijn Een zachte bries En kleine kabbeling Over ’t vlakke meer Nevelig bos Aan verre horizon Wuivende halmen Van goudgeel graan De levensbron Van vredig bestaan.…

Blindelings ga ik door de laan der nevelen Voetstaps tastend naar het pad der wijzen Ontwaar bomen als mistige schimmen rijzen Die bedreigend boven mijn hoofd prevelen Laat mij slechts leiden door mijn intuïtie Geen vermoeden waar ik ooit stranden zal Bereik ik de top of kom ik eerder ten val In wanhoop beraad ik mij op mijn positie Waar…

Balanserend over smalle pad van het leven Zoekend naar vaste grond en steun Gaan we voetstap dagelijks verder Langs rivieren, rotsen of ravijn Bij voor of tegenspoed Zo nu en dan dwalend, dan zeker wetend Waarnemend de bermen van het pad Struikelend of mijden de kuilen Volgend de richting naar één doel Naar het eind, de horizon.…

Wat is een dag in een mensen leven In uren slechts opgeteld in tijd Een lichtflits, het is maar even Een moment van vreugde en strijd Wat is een jaar, al lijkt het meer Dan vele dagen aaneen geregen ’t Is een rimpel op ‘t vlakke meer Onopvallend en meestal verzwegen Wat is een mensenleven in de tijd Anders dan een vluchtig wezen Een zijn…

Tot ver over de horizon schijnt ‘t licht Dat overal liefde en vrede brengt Zich zonder dat wij vragen tot ons richt En ons duister met zachte glans vermengt Een zachte stem die ons noodt te komen Roepend vanachter verre horizon Die ons vraagt om niet te blijven dromen Maar te komen tot de levensbron Laten we dan gaan in vast vertrouwen…

Wat zeggen woorden dan alleen slechts klanken Als ze slechts door lippen uitgesproken zijn Soms is ’t niets, een andere keer puur venijn En vraag je af waar heb ik dat aan te danken Hoe oppervlakkig kunnen mensen wezen Bij uitschakeling van hun ziel en brein En doen onnadenkend anderen veel pijn Als woord en daad niet uit ‘t hart zijn gerezen…

Het land hoeft niet meer bewerkt worden door boeren En voedselgebrek daar zitten we straks niet mee We verbouwen eten op schuimrubber in zee En hoeven dan niet langer meer ouwehoeren Het land wordt straks allemaal één nieuwe natuur En vissen uit de oceaan worden verrekte duur.…

Vertel mij niet waar jaren zijn gebleven Vertel mij niet hoeveel het zijn Allen passeerden ze in mijn leven Ze kwamen lopend en gingen met de trein Ik hoef niet onthouden wat ze brachten Niet dagelijks leven met hun pijn Sommigen waren als duistere nachten Anderen waren volop zonneschijn Onthoud de dagen dat we lachten Dansend door het…

Het zomert als de rozen bloeien En geuren in de zonneschijn Kleurrijk de mensen weer boeien Naast vele bloemen groot en klein Het zomert als mensen in tuinen Genieten van warmte iedere dag Of baden in zee achter duinen In de week of een mooie Pinksterdag Maar toch klinkt ook die zomerdag Geruis van regen door het blad En schrikt men op…

Even passeerde het mij als een schaduw Een flits die mij het zicht benam Een gedachte die mij woorden ontnam Een duistere plek uit het verleden Die zich heden derwaarts spoedde Opgejaagd door stralende zonneschijn Passerend en door mij na gekeken In ’t helder zonnelicht.…

Het zijn geen jaren die ik zal tellen maar enkel de stralen zonneschijn die denkbeeld over mijn leven vellen daar ’t anders één ellende zou zijn. Al kent een jaar ook wind en stormen en zal het zonlicht geen kim beschijnen zal nog geen duister mijn leven vormen geen tegenslag mijn hart doen kwijnen. Al nemen de jaren toe in getal, onafgebroken…

Ik zie de straten glimmend in de regen En van de bomen gutst het water neer De mensen schuilen voor dit hondenweer Al heb je liever zon, wie houdt dit tegen Het water loopt met stralen in je kraag De goten zwellen aan tot rivieren Iedereen begint over ’t weer te klieren Ja, in Nederland klagen de mensen graag. Maar na dagen staat de stad…

Verlept, gestorven zijn de rozen van weleer Hun stelen en doornen zijn slechts gebleven Herinnering rest mij uit hun jonge leven Hun geuren zo aromatisch en zo teer Hoe schoon waren hun vormen en hun kleuren Hoe lief’lijk charmant hun dansen in de wind Hun glimlach in stralende zon als van een kind ‘t Verdorren van hun schoonheid laat mij treuren…

Het masker dat we dragen verbergt ‘t ware zijn Maskeert de leugen en ellende en verdriet De angst en pijn daarachter ziet de wereld niet En houden we ons groot we zijn toch maar zo klein Geen mens mag van onze zorg en lijden weten Een ieder is koning op eigen terrein en huis Draagt onder mantel van weelde zijn eigen kruis En zou liefst elke…

Gedachten houd ik in mijn besloten wezen In ruimte en maten aan mij toebedeeld In parten en kwadranten van tijd verdeeld Gedeeld tussen grenzen van hoop en vrezen Ze zijn niet meer of minder dan een sleur Van alle jaren wisselende seizoenen Die zich als de getijden verzoenen Door de verschillen in klimaat en kleur Als ’t langzaam herwaarts…

Vanbinnen uit Het zijn niet de woorden die ik schrijf Het luchtledige van mijn brein Mijn buitenkant die niets verhult Van binnen uit komt mijn pijn Het is niet mijn mond die spreekt ‘t gevoel Wat uit mijn hart door d’ ad’ren stroomt Slechts ogen stralen lijden uit En hoop op begrip voor ’t werkelijke doel Die hoop ligt steeds verborgen…

Golvend staan de akkers goudgeel graan Weiden groen van melk en honing Wie daar woont leeft als vorst en koning Ja waarlijk hij heeft een rijk bestaan Als nobel mens is ook zijn waardig streven De aarde te bewerken naar ieders wens Zijn gulheid kent dan ook geen grens Rijke gronden is hij bereid aan de natuur te geven Geen arbeid wordt daarop…

Velden bepareld door dauw en zonneschijn Omzoomd door blauwe nevelige bossen Daarboven zweven wolken als witte trossen Boven ’t water zwermen insecten groot en klein Geen schilderij kan zulk een schoonheid tonen Van kleuren geuren en duizenden bloemen Bonte tuinen waar honderden bijen zoemen Bomen en struiken waar vele vogels wonen. Maar…

Laten wij de wereld weer vol kleuren verven De beken en rivieren met leven vullen En blazen de wolken van de hemelboog Zodat de zon tranen op aarde droogt Laten we dansen onder de regenboog Als kinderen spetteren in plassen Kuilen graven aan het strand En kastelen ergens hoog in de lucht Als bejaarden wandelen over paden Op een bank op…

Vanaf het duin genietend van glinstering over de rustige deining van de zee wachtend, ja waarop, misschien herinnering aan vervlogen tijden en hun wel en wee dromerig starend naar overgang tussen lucht en water waar mysteries zo talloos zijn voorbij een horizon verder dan vogelvlucht door avondrood in dalende zonneschijn wakend dromen…

Waar is het land dat ik heb lief gehad Het land vol warmte en zonneschijn Waar alle mensen altijd welkom zijn Niet door afgunst, haat of nijd beklad. Ik herinner mij de stille vrede In stad, ’t kleine dorp of gehucht In groene weide onder blauwe lucht En nevelig bos dat de kim beklede. Waar is dat land waar elk welkom was Met warme groet…

Het is de wind die mijn doen en laten beroert Door fluisterende bries of met bruut stormgeweld Met zachte streling de zucht naar liefde voert Of met kracht onverbiddelijk zijn wetten stelt. Het is de zon die mij het schone leven toont Rust en warmte brengt waar ieder naar verlangt Een hart waarin het geluk en vrede woont Waarin elk licht te…

Een stille droom in duistere nacht Waarin geen licht wil schijnen Geen maan die vriendelijk lacht De kleinste sterren zelfs verdwijnen En biddend wachten op de morgen Een verre kim gehuld in gloed Een dag vol zon en vrij van zorgen Waarin stille droom zijn doel ontmoet. Pas als de avond de kim niet duister kleurt De nacht weer straalt met…

Luister op het duin naar golven der zee Daar spoelen ondersteund door branding Verhalen van lang verleden met zich mee Verhalen van verre landen onbekend Met kusten van rotsen of palmenstranden Landen vol schoonheid zo niemand kent Daar in Atlantisch heerste enkel vree Geen haat of nijd verscheurde de band Helaas, ’t is verdwenen in…

Als zacht de nacht ontwaakte met maneschijn en twinkelende ster boerennachtegaal kwaakte laatste klokken beierden van ver verstomde mechanisch geweld en aan de kim verdwenen laatste stralen verstrijkende uren werden geteld een oude man vertelde zijn verhalen stil zat men bijeen bij lamplicht en werd het grote boek geopend met woorden als…