Gare dood ligt over vier uur
met de poten ten hemel geheven op tafel
Ik voorzie
weinig tot geen fatsoen
rondom dit gastronomisch grafje
(de som van onrust en schijnheiligheid
gedeeld door de tijdseenheid nul
vermenigvuldigd met
de massa van het gevogelte)
Tenslotte is God al sinds enkele
millennia van zijn taak ontheven door
Willekeur…
Ergens is er een dood punt
tussen in- en uitademen, op en neer
of heen en terug
Dat is de schuilplaats van bijvoorbeeld
reizigers boven een wolkenlandschap
die de tijd najagen
maar ondertussen tijdloos in zwart geronk
naar een tv-scherm turen
want de ovalen ruitjes bieden
slechts dat naargeestig uitzicht
op de eigen uitzinnige drift…