Alle inzendingen van Elisabeth

Een stille hut op 't eenzaam land, Vrij van gewoel en slommer; Een kleine moestuin met een beek, Beschaauwd van milde lommer; Een lieve schrijfcel, en een kas Met boeken, weinig mensen, Was al wat ik, als 't grootst geluk, Op Aard, van God kon wensen: Die keus lag in mijn kinderhart, Zij groeide met mijn jaren, Ik kreeg ze in …

O! welk een schone lentenacht! De maan verlicht zoo zacht het trillend loof der bomen; Waar bosjes groenen klinkt het lied der nachtegaal; De koelte doet uit kruid en bloemen wierook stromen. Hoe veel verschilt dees middernacht Van al die nachten die we in Noordwijks duinen zagen! Mijn Overdorp! toen wij, met Pelgrims moed bezield, De…

Jou laatste stappen, aarzelend dog te zeerste gewaag, herhaal die ritme van die eerste: hoewel nie juis volkome onbesuisd geskied jou voortgang meestal uit die vuis, dit toon onafgerond, iets wat geen ag slaan op sisteem of pas by elke dag. In jou bewoë wankeling word dit weer 'n zaak van noodzaak om te balanseer. ------------------…

Wat moet ik doen als mijn hart en mijn ziel schreeuwen? Wat moet ik doen als mijn lippen vol verlangen op uw Kus wachten? Hoe liefste? Hoe moet ik de uren overleven zonder jou? Mijn hart huilt, Mijn ziel vlucht Ik ben een niemand zonder jou.…

Buiten straalt de lucht binnen gaat een zucht een vogel vliegt voorbij een kind het maakt lawei de oude hond rust zacht die jonge houdt de wacht het leven is zo mooi ook met hier en daar een bui…

Ik jij wij hij zij scheiding vrij Ik hou van het leven! jij ook? Wij toch allemal! Hij ook Zij zeker En vrijheid is gewoon het beste leven!…

Gewoon maar een kleine glimlach een blik uit groene ogen een gedachte zo zachtjes en dan toch een geweldig gevoel. Het was moeilijk te begrijpen dat ik van je hou want daar was nog die andere met die ik al lang gebonden was. Wat moet ik nu verzinnen om jullie beiden te beminnen? Was dit nu nog echte liefde? Wat een vreemd gevoel! Wachten…

Daar is nu de lente: De vrolijke lente, Die heuvlen en dalen, Die akkers en weiden, Die bosjes en wouden Met groen overkleedt. Nu juichen de bossen, Nu leven de weiden; Wat aantal geluiden Doorgalmen het luchtruim; En roemen als goedheid De Schepper der lente, Die de aarde verheugt, Nu loeien de koeien; Nu briesen…

U bent de zon voor mij omdat die warmte die je uitstraalt is doorgedrongen tot in mijn koud hart. Eindelijk kan ik weer leven voelen en van de liefde proeven. Zo hoop ik dan maar dat de regenbuien nog lang niet terugkomen. Met een glimlach kijk ik je aan mijn zonneschijn en mijn hart is warm.…

Het is die tijd van het jaar die nieuw leven brengt dus ga ik nu maar weg want ik ben te oud om nog nieuw leven voort te brengen. Of is nieuwe liefde ook geteld? Dan zal ik niet verdwijnen want ook voor oude mensen kan de lentezon nog schijnen!…

De zomer is een fijne tijd met veel warmte voor je bevroren hart en ziel. In de zomer kom je heel eenvoudig aan het doel. Daarom, geloof me, een zomer zonder liefde is als een leven zonder licht. Maar nu is het winter en niemand hier,die mij verwarmt, niemand hier die mij omvat met warme handen, alleen maar koude winterlucht, van binnen…

Donder op Ik kan jij niet meer zien. Mijn liefde is dood Zonder reden Gewoon maar omdat ik niet anders kan. Blijf hier Ik hou toch zo veel van jou Mijn leven is niets zonder jou Jij bent mijn leven Zo is het dag voor dag maand voor maand jaar voor jaar honderd keer duizend keer het leven is niets zonder liefde maar met wie dat…

Denk terug aan die mooie zomerdag, die wij naast elkaar stonden, zwijgend en toch verbonden... Mijn lachen was die dag vlak bij huilen, maar ja, het leven is nu eens geen kinderspel. Die ene blik in je ogen, die was diep, tot de grond van je hart kon ik zien, en dat wat ik daar tegen kwam, was hartstochtelijke liefde, die mij nu pijn…

O! maan! gij die de schone schepping Met zacht en kwijnend licht bestraalt, En in dit stille heldre beekje, Uw hemels beeld naar 't leven maalt. Gij, die in 't loof verscholen hutten Mij ginds in halve schaduw toont, Als vreedzaame oorden, waar nog de onschuld Bij stille vergenoeging woont. Gij, die alom op berg en dalen, Nu doodlijke…

Gare dood ligt over vier uur met de poten ten hemel geheven op tafel Ik voorzie weinig tot geen fatsoen rondom dit gastronomisch grafje (de som van onrust en schijnheiligheid gedeeld door de tijdseenheid nul vermenigvuldigd met de massa van het gevogelte) Tenslotte is God al sinds enkele millennia van zijn taak ontheven door Willekeur…

Ergens is er een dood punt tussen in- en uitademen, op en neer of heen en terug Dat is de schuilplaats van bijvoorbeeld reizigers boven een wolkenlandschap die de tijd najagen maar ondertussen tijdloos in zwart geronk naar een tv-scherm turen want de ovalen ruitjes bieden slechts dat naargeestig uitzicht op de eigen uitzinnige drift…

Toen ik mij voelde alsof eindelijk hethoogtepunt in mijn leven bereikt was, tenminste ik op weg ernaar toe was, viel ik in de diepte! All mijn waarden gingen verloren, mijn ogen gevuld met tranen, mijn leven een hoop van puin, mijn hart doet oneindig pijn, want ik ben alleen onder een boel mensen die van mij houden, en die ik niet…

Mijn schoenen waren de zee en m'n voeten de boten, Ze fietsten samen in het prille ochtendrood, De zoete zee deinde op en neer, Het water klotste over de boten heen, Maar toen ik omhoog keek, Was de blauwe zee verdwenen.…

Deez' morgen ligt een nieuwe dag, een nieuwe wereld voor ons open. Want is er niet een nacht van duisternis voorbij? De mensheid heeft gestreden en is moe gelopen, maar heden, heden is er nieuwe voor u en mij. Begin deez' dag eens goed en geef uw buur een hand, een kus 't Geeft niet of 't een Hongaar is of een Rus, een orthoxe…

in de afzondering van zijn kamer badend in een blauwe gloed doet hij waar hij in het echt geen lef voor heeft vindt hij virtuele moed hier is hij spannend en interessant wordt er naar hem gesmacht in het echt waant hij zich onbemind en voelt hij zich veracht zelfs ogenblikken van echt geluk geven hem niet de kracht zich te uiten bang dat zijn…

De dag breekt aan Maar geen zon te zien De leegte blijft om me heen De stilte is m’n enige vriend De herinneringen aan jou zijn niet genoeg om m’n hart weer met liefde te vullen Dagen lang zit ik naar je foto te kijken, alsof ik hoop dat je er zomaar uit zal stappen en me kus Bij het besef dat ik je nooit meer zal kunnen omarmen, je nooit meer…

Geen gedachten in mijn hoofd Het is windstil binnen en buiten Het voelt niet eens verdoofd Niets meer om te uiten Waar was het ooit geweest Dat wat zijn en zo duidelijk was Nu leeg en hopeloos op drift Was er maar iets dat dit genas Voelen bewegen zien Aangeraakt worden Gekend misschien Het is niet meer…

Zwijgend loog hij Zwijgend bedroog hij Zwijgend leed hij Zwijgend vermeed hij Hij plaatste zich als een pion in het spel van Hoe Het Hoort Zo heeft hij zichzelf elke dag een klein beetje vermoord.…

Schaduwletters van jouw naam Teken ik op het raam Vaag trekken ze weg Waarom zouden ze ook blijven Zonder jou? Tekens in het zand Ergens op een duintop Staat jouw naam De wind veegt hem weg Kerf jouw naam in het hout Ets jouw naam in zilver Zodat je maar blijven zou Streel elke letter intens zacht Wil je van me houden? Wil je me…

Je foto, geprint in mijn hoofd, Zie ik steeds als ik mijn ogen sluit Alleen aan jou denken geeft me moed om verder te leven Die steek in mijn hart van toen we afscheid namen kan ik alleen genezen door weer bij jou te zijn Door liefde omgeven wil ik zweven naar een plek waar ik alleen met jou kan zijn Waar ik mijn gevoelens met…

Ik leef mijn leven Op de manier die ik wil soms wil ik heel even een kamertje zo stil.. Om me in terug te trekken Van alles om me heen Van al die dorps gekken Nu zie ik er geen een Waarom stellen ze al die vragen En dat alleen maar aan mij Ze willen zich niet eens beklagen Iedereen is 100% blij Maar Waarom sta ik nog stil…

Hoe vreedzaam ligt dat dorpje Daar aan de voet des heuvels, Met al zijn boerderijen, Zijn kleine lage hutten. En bruine rieten daken, Met groen bemoste vakken, Zijn peer- en appelboomgaards, Zijn brede lindenbomen, Die wandelpad en hutten Omschaduwen en koelen! Hoe sterkend is die aanblik Der rijk bebouwde landen, Met welig…

Heb me nog nooit zo verloren gevoeld Tussen al deze mensen, tussen alle etalages Weerspiegel ik honderdmaal, maar toch alleen Grauw middaglicht in de stad Een verre klok slaat zwaarwichtig de tijd voorbij De stad kraakt en zucht, vervuild sluit zij zich Blinden rollen ratelend dicht Verkoopstertjes kwebbelen de tram in De avond valt in…

Duizend kleuren groen Kleuren het seizoen Duizend geuren bloesem Geven een nieuw begin Aan het einde van mijn gevoel Nog één keer die lange wandeling Als de zon weer ondergaat Nog één keer die laatste zoen Mijn voetstap is alles wat ik achterlaat Duizend kleuren blauw Kleuren de lentehemel Duizend heldere tranen Voor het laatst gehuild…

Gefileerde koeienruggen drijvend in een wolkenzee, en schapenwollen vachten wiegen deinend met hen mee. Aan de horizon een boomkruin en ook nog een zwevend dak. Reigerkoppen zonder poten staren in dit wolkenpak. Oorverdovend is de stilte in dit onherkenbaar land. En mijn hoofd, ook zonder lichaam peddelt naar de wallenkant.…