Alle inzendingen van Elize Augustinus

wie met vuur speelt moet zich niet verwonderen om zich te verbranden aan de verzengende gloed tot het water uit de hemel stort die de stem van de dood heeft bezworen zie het water zee en stranden de gouden zon de koele maan en hoe ze op hun tijd op en onder gaan alles heeft een bedoeling in ons kommervol bestaan tussen…

het water troebel en rimpelig omspoeld met dode vissen glijdt langs de witte toren met het kruis er wordt een deur gesloten het zal niet lang meer duren dat de dag zal komen dat er helder water over de stenen zal stromen op deze plaats springlevende vissen…

Verfijnde wijn met een klinkende naam gerijpt onder de zonovergoten wolken och pittige geur sprankelende warmte robijnrood gekleurd van uitgelezen aloude wijngaarden ‘t zoete licht van glanzende serafijnen schommelt in ‘t kristal verwarmt in ‘t diepe dal waar zij aan de groeve opgesteld haar portret schilderde…

In aanmerking genomen dat ze er van leeft ziet ze er herkenbaar uit met haar blote konten gezicht Zodra ze het podium betreedt vergeet ze de kleine ruimte waarin ze heeft gezongen Ik zou haar willen zeggen dat ze mij herinnert aan het verleden Aan mensen uit de politieke kroeg met lelijke gewassen onder de neus…

Onbeschaamd schreeuwt men het uit op straat en met lintjes omhangen…

is het een troost om de zon te zien opspringen boven de tedere bergen der belofte? het licht en de wolken der hemelstreken met het masker op ons gelaat nu de corona golf ten tweede male over ons heen slaat elk zijn eigen weg in eenzaamheid en wellicht later, veel later pas ontdekken wat covid 19 was…

De wereld was er getuigen van en zag het stoffelijk overschot van Navalny in gewijde aarde van moedertje Rusland zinken Waar hij van hield en wilde sterven in het teken van het kruis Het hemelse Koninkrijk beërven We mogen hopen dat hij daar de vrede heeft gevonden die hij niet kon vinden op aarde Gelijk het Woord aan de gelovige openbaarde…

Wanneer we leven in goede tijden Waarin we gelukkig zijn Is het nauwelijks te vermijden Dat ons plotseling de angst overvalt Gelijk een man zonder ballen En een vrouw zonder kut Geluk kan nooit lang duren Wanneer wij in de spiegel gluren Zonder enig nut…

er is een boze kracht die mij mijn eigenheid wil ontnemen hij volgt mij dag en nacht wat niet bevrijd is houdt gevangen omringd door wereldse belangen zon valt op kruinen van de bomen de vleermuis dol van woede verscholen in 't hol hondsdol het woud vervult van klagen rondom haar plagen zon schijnt op onze kruinen terwijl…

Brokstukken en puin Een weduwe van schuim De geverfde papegaai Korzelig en niet schoon Krijst tiranniek achter een icoon…

Wij willen niet sterven tussen verdorde herfstbladeren maar in de zomer dansen tussen duiven op het plein ons lied zingen wij willen niet de vruchten eten die onder de boom liggen te rotten wel willen wij 's nachts bij open raam in zwoele magnoliakamers gedichten schrijven met blauwe veders…

Uit je hand valt de macht die je had op stenen die je niet kon tillen sappig gras ertussenin we kijken ernaar vol verbazing onder modder liggen varkens begraven regenboogcirkels van hoop het zwart wordt geschild een zacht briesje geurige lentewind waait over de rimpelige oceaan richting woestijn…

OP die dag zweef ik met de wind in de rug op ambrozijnen muziekvleugels in rozekant satijnenstrikjes zwart visnet in jouw open armen zien ogen pretlichtjes mijn lief als een zeemeermin aangespoeld door hoge schuimig witte golven op het strand onderweg naar jou proef - ruik - voel ik jou jij in mij altijd bij mij…

Ze lijkt op de kleistogaam die zich opent en toch zaad vormt haar volle schoonheid verborgen voor vele ogen op haar gericht loopt koorddanseres - opent funambulist in neonlicht dan'se maca'bre van het leven…

Soms is er zo'n gevoel van naderend onheil niet te definiëren als de stilte voor een wervelwind vluchtend voor de kou delen we wollen jassen uit steken kaarsen aan alsof we een cycloon kunnen tegen houden of een rots kunnen veranderen in een rivier met het licht in ons gezicht onzichtbare klavieren horen spelen…

Ze lijkt op de kleistogaam die zich niet opent en toch zaad vormt haar volle schoonheid verborgen voor vele ogen op haar gericht lopen in neonlicht funambulist met koorddanseres dan'se maca'bre van het leven…

Haar ogen blauw van hem zijn zwart ze begrijpt maar weinig van wat hij zei en soms teveel zij zag het licht in blauwe regen hij kijkt naar de vervuilde zee drijft op golven schuimig caramel kust rode appelblozen kruit gekruid met kaneel…

Ik ben als een hert gevlucht voor de jager ontheemd beroofd loop ik op glibberige paden het plateau een onderaardse- gang met heksenbezems de route is een omweg naar het doel van mijn bestemming…

Dans ik het leven als een bloem zingend kind zwevend op de wind waarheen hij blaast daar zal ik gaan al verduisteren zon en maan met het licht in mijn hart de zon steeds weer zien opgaan in een reeds vernieuwd bestaan…

Boven de bergen zijn de wateren diep en zwart als het kleed van eucalypta die zich vasthoud aan de heksenbezem op de vlucht haast ze zich weg voor de donder en het brullen van de leeuw vloeien bronnen naar beken midden in de bergen lessen wilde ezels hun dorst nachtegalen zingen in bomen…

Je sprak met een tong als fluweel ik slikte je woorden het voelde als een steen ik likte aan je ziel weerspiegeld in glanzende ogen je keek naar me boetseerde me verborg me in een schelp van rozeparelmoer tussen rotsen bij het strand…

Ivoren toetsen zingen vederlicht dansen kleuren van de regenboog zon ontwaakt schijnt lava in je vingertoppen tovert bloemen in mijn hart…

De lantarens spiegelen de ronde keien glanzend parelmoer de straten somber en verlaten de wieken van nachtmolens draaien op volle toeren in de denkovens wordt het vuur opgestookt ik zit achter mijn bureau zonder verwachting en geef mijn bloemen water…

Ik loop in een warme roze wolk dansend in mijn huid te zingen van het licht dat op mij viel niet buiten mensendingen of wetmatig gedril maar krijg datgene wat ik weten wil…

Mooi is muziek geluk vinden in een lied van je één twee drie hop - sa - sa - of we dansen de latijns - amerikaanse cha - cha - cha - met gestolde gedachten bevroren tranen scherven van stil verdriet dwalen door winterwouden in woordschalen vergaren poëzie vol hoop geurende bloesem…

In het hart van de blinden bloeien de bloemen ook 's winters geurt de jasmijn in pianoklanken rondom is de hemel in eindeloos verschiet in stilte luisteren naar haar lied…

In gedachten verzonken loop ik als een minstreel rusteloos over brakke glibberige keien in de luwte onder verlichting van de pittoreske straatlantaarn zit ik sluimerend te aanschouwen het schouwspel van leven onvoltooid onze planeet een melodieus melodra'ma een grote sappige meloen dorstig drinken we haar wanneer de zon een…

En 's ochtends zouden we paarse bessen kunnen plukken van de juboticoba - stam bij de goeroe discusieëren schuilen in de guaveboom tegen hitte van de middagzon met ons hart uit het noorden in het lichaam van de tropen met zuivere adem zonder pijn dichter zijn…

En bant een donkere schaduw de woorden van haar lippen knipt haar lange lokken terwijl zij slaapt en ontwaakt op het lelieveld uit geurige dromen zij huilt trilt van afschuw over zoveel onrecht zij veegt de tranen uit haar wimpers de ochtend begroet haar met gouden herfstbladeren terwijl zij met schildershand de verlatenheid…

Als ik hoor hoe de wind ruist door de populieren zou ik jou mee willen nemen naar de oever om samen te luisteren naar het lied dat zij zingen zien hoe zij zich bewegen…