Alle inzendingen van Elize Augustinus

Ze kwamen als een dief in de nacht en omsingelden het land speurend naar Joods bloed zodat het volk leven en Waarheid niet meer zouden bestaan hier en daarginds strijders in Waarheid en Geest strijders voor vrijheid en liefde niets zal ons tegen houden om te strijden tegen de klokken die tegen de wind in luiden…

Wij die het land Israël en ons broedervolk liefhebben denken aan de familie’s als witte rozen in de nacht aan al de getroffenen van de ramp op de Mount Meron dat ze vervult mogen worden in deze donkere pijn in de Waarheid van Zijn wetten vervult met de troostvolle liefde van de levende fontein…

Het is april en op de fiets heb ik mijn handschoenen gemist Het zijn de krokussen en hyacinten de bloemen in velerlei tinten die zeggen dat ik mij niet in het jaargetijde heb vergist De hoge huizen de torens de ijzeren hekken in de waarschuwende straten en al wat daar te gronde ging Zij die meer uitdeelden dan toebedeeld kregen…

Vandaag zaten we weer op het terras Iets wat altijd gewoon nu iets bijzonders was In de zon met de ontwakende geuren van bloemen in de voorjaarswind boven de ranja een bij hoorden zoemen…

nooit eerder heb je haar horen dreigen zij dreigt ook niet haar woorden blijven hangen als in een goed gedicht haar ziel is niet te vangen ‘t is in zijn grote hand vrij in het licht wat de dagen brengen mogen virussen oorlog of vrede als blauw saffier glinstert de rivier onder de grimmige maan van ons aards bestaan…

Met alle respect; toch is het mij een raadsel versoepelingen waarom juist nu? Nooit eerder was het gevaar zo groot een jaar lang hebben wij ons aan de regels gehouden en nu we er bijna zijn komen er versoepelingen tegen het advies van de medische wereld in En och, wat doet mijn hoofd een pijn misschien is mijn verstand…

Overal zien we je, je raaskalt er op los en het voelt als een onvrijwillige inbreuk op de persoonlijkheid van de mens die jij in het totaal niet kent of misschien juist wel en doe je dit omdat je bang van ze bent Jarenlang al ben je zo bezig met maar één doel je wilt overal gezien worden met je versluierde woorden laten zien…

Na de genocide een volkerenmoord van één tot 1,5 miljoen op de Armeense Christenen zijn zij over de hele wereld verjaagd uiteengeslagen Wie zal dit volk en haar lijden begraven? uit de heldere rivier ontsproten Met een witte wolk die voor ze uittrekt gaat het volk voorwaarts O luister , luister naar hun stem de aanklacht…

Het is het tijdperk van de spuiten de GGD en huisartsen ze prikken er op los vijftien minuten wachten en dan weer naar buiten ze kwamen op de dag met hoop bejubelde het verlaten van de angst die in een onzekere toekomst lag…

de dag is als de wolken die boven haar voortjagen als golven op hoge zee het geschreeuw van meeuwen de stem van de herinnering besloten in haar ziel zwart als poëzie…

Onderzoek met argusogen en vraag het haar om wie het gaat, zij alleen kan uitleg geven, zij alleen om wie het gaat De wijsheid van de blauwe rivier zuigt het stof van de wereld in zich op onder de witte zon die alles doet om jou te bereiken lichtjes te toveren in nieuwe ogen met liefde en mededogen Ik hou van de waarheid…

O, wat is het fijn om in vreugde ziekte en pijn een vriend van God en mens te zijn een troost om te ontvangen in droefheid van de tijd liefdevolle menselijke saamhorigheid…

het vlees van de oorlogszuchtige mens is op zoek naar wat hem aanzien kan geven hij bladert door oude rommel en puin om het in het heden als tegenwicht te laten herleven kanonnen vuur aan wakkeren hij hekelt de vredelievende daden door zijn voorgangers verricht de berijders van donkere paarden staan te trappelen om stoom af…

ik hoorde je huilen vannacht om hem die je zo lief en dierbaar is ik hoorde je schreeuwen vannacht ga niet weg lieve pappa, ga niet weg ik hou van je kom terug.. ik zie je hollen op het perron overal is het donker rondom waaruit de droomster gehuld in deernis voor het kind met een schok ontwaakt en vervolgens alsof het een profetische…

de geur van mirre stijgt op uit de veilige tuinen in het licht bij het vallende donker geen kreet van een meeuw boven een demonische zee dringt hier door mijn raam staat open en ik laat als iemand die daar ginds de brand bespeurde mijn venster hier wijd openstaan met het brandmerk van een vervolgde in de rug met het keer…

wie met vuur speelt moet zich niet verwonderen om zich te verbranden aan de verzengende gloed tot het water uit de hemel stort die de stem van de dood heeft bezworen zie het water zee en stranden de gouden zon de koele maan en hoe ze op hun tijd op en onder gaan alles heeft een bedoeling in ons kommervol bestaan tussen…

De bloesem staat in weer en wind te bibberen van de kou terwijl de grijze wolken jagen langs het oneindig hemelblauw Het is alsof de storm de lente uit wil doven die door de bomen giert het oog verduistert de pijn te boven brengt Op al mijn wegen kom ik God tegen U leert mij weer te zingen het lied mij in de mond gelegd…

Och hoor de wind die waait en zingt het wonder dat liefde heet druppelt uit ‘t hart van de lelie naar leliebloem van stengel naar stengel in vruchtbare aarde…

het water troebel en rimpelig omspoeld met dode vissen glijdt langs de witte toren met het kruis er wordt een deur gesloten het zal niet lang meer duren dat de dag zal komen dat er helder water over de stenen zal stromen op deze plaats springlevende vissen…

Voor het haardvuur snort de poes In gedachten 't geluid van knisperend hout Op de achtergrond geroezemoes Obers draven met lekkernijen zoet en zout Het is iets wat vertroosting geeft In sombere tijden van lijden Zoals een wiegelied als men van angst beeft Of aan zichzelf verkwijnt van linkse of rechtse zijde De oudere kwetsbare maar speciaal…

temidden eindeloze snaren het hartverscheurend zingen jouw strelende vingers tedere melodieën dat me doet denken aan de milde wind die waait boven de blauw zilveren golfjes van de wonderbaarlijke rivier het lied van stil vertrouwen met tegenwind van een boot op hoge zee in nood en wilde maat terwijl de cijfers van…

Als ‘k in het bange wachten had vertrouwd op de mens de mens alleen dan zou ‘k in de meedogenloze pijn van deze dagen in het holst van de nacht als een boot In nood zonder stuurman aan boord op de zee woest en groot zijn vergaan de dood tegemoet; dan zou ik in mijn slaap zijn uitgeleverd aan de hoge golven de zinderende…

ik heb in de kerk gehoord dat angst de liefde verstoort en ons de vrede door de neus heen boort…

Zij is als een vogel die de vlucht neemt tussen alles door in de ochtendzon verborgen tussen de roze bloesem op een tak in de boom haar ochtendconcert ten gehore brengt in het licht waardoor we weer tot leven komen dat alles is er nog in het dagelijkse leven met de vernietigende angst waar we elke dag mee geconfronteerd worden…

het lichaam losgemaakt van haar innerlijke bron vormt zich naar de regels van het grote monster de angst met de lucifer ogen niet wetende dat hij ons wil vermorzelen onder het gewicht van zijn scheve tanden en riekende mond vlucht ik naar de lavendelvelden met de kennis en kracht van hemelmacht ver weg van het kunstmatige…

Ach hoor het gonzen van de bijen en zie de lange rijen aan hoe dat ze op anderhalve meter afstand blijven staan tussen de wond' re melodieën met een mondmasker aan in het gareel met een mRNA vaccin als deel, en ach die bult op je arm die voelt alleen een beetje warm; niet wetende hoe dat met een verduisterd verstand de…

ontroering maakt zich van ons meester de zon lokt naar buiten in ons afgesloten bestaan bestraalt de adem van de tijd de dag zwelt open in vogelzang…

We zijn half februari gepasseerd maar het lijkt alsof de lente is begonnen Ik loop door de kamers de zon in de ruiten lokt mij naar buiten uit mijn afgesloten beschermde gebied Een horde mensen voor het plein staan in een lange rij te wachten Om een ijsje te kopen horentjes en wafels met slagroom binnen kopen en buiten…

Ik zit op mijn balkon in de eerste februari stralen van de warmte bron die mijn ziel de warme troost doet schijnen in de koude angst verstarring van de oeroude planeet met haar covid 19 leed waar ziekte en dood eenzaamheid en velerlei nood zijn schaduw werpt over ons leven dan zie ik uit naar de tijd dat wij elkaar gewoon…

ons hart de hamer en de slag klopt bij eenieder anders in voorspoed en in tegenslag haar ritme in onzekere dag het geluid van haar lied te zingen laten horen in het angstvol bonzen van de tijd bloeiend bloedend tot het graf in de jongste dagen nieuw en sterk door Gods ondoorgrondelijk werk…